Hotel Ryugyŏng
Nieprawidłowe parametry: {39|02|11|N|125|43|50|E|type:landmark} Szablon:Wieżowiec infobox Ryugyong Hotel (Ryu-Gyong Hotel, Yu-Kyung Hotel lub Budynek 105, kor. 류경호텔) to nieukończony wieżowiec hotelowy w Sojang-dong w dzielnicy Pjongjangu Potong-gang w Korei Północnej. Jego nazwa pochodzi od jednej z historycznych nazw miasta – Ryugyong.[1] Liczący 105 pięter budynek przy wysokości 330 m (był pierwszym obiektem poza Nowym Jorkiem i Chicago mającym więcej niż 300 m) i powierzchni użytkowej 360 000 m² jest najlepiej widocznym budynkiem w panoramie miasta oraz największą konstrukcją w kraju.
Budowa rozpoczęła się w 1987, a zaprzestano jej w 1992. Gdyby został on ukończony w terminie, stałby się 7. pod względem wysokości budynkiem na świecie (obecnie jest 28., jeśli wliczymy go do rankingu ukończonych budynków) oraz najwyższym hotelem świata.[2] Jeśli zostanie oddany do użytku, stanie się drugim najwyższym hotelem świata (po Rose Tower w Dubaju), lecz dotychczas pozostaje nieukończony i niezamieszkany. Od porzucenia budowy w 1992 do kwietnia 2008, kiedy to po 16 latach przerwy wznowiono prace[3], pozostawał nietknięty, co dawało mu pierwsze miejsce w rankingu zarówno wysokości, jak i wielkości wśród budynków, których budowę kiedykolwiek przerwano.
Początki
Plan budowy 105-piętrowego hotelu był rzekomo zimnowojenną odpowiedzią na ukończenie przez południowokoreańską firmę, SsangYong Group, prac nad Hotelem Stamford w Singapurze rok wcześniej. Północnokoreańscy przywódcy wyobrażali sobie ten projekt jako kanał dla zachodnich inwestorów chcących wejść na północnokoreański rynek. Powołano specjalną firmę – Ryugyong Hotel Investment and Management Co., mającą przyciągnąć zagraniczny kapitał, mogący wynieść, jak szacowano, 230 milionów dolarów. Reprezentant północnokoreańskiego rządu obiecywał inwestorom warunki nawet nie do końca zgodne z oficjalną ideologią kraju – mieliby oni możliwość otwierania kasyn, klubów nocnych i centrów handlowych, gdyby tylko chcieli to zrobić.[4]
Na decyzję o budowie hotelu mógł też mieć wpływ zwiększony napływ turystów w związku z Igrzyskami Olimpijskimi w Seulu w 1988.[2]
Budowa i jej przerwanie
Budowę przypominającego piramidę hotelu rozpoczęła w 1987 firma Baekdu Mountain Architects & Engineers.[5]
Hotel naniesiono na mapy i umieszczono na znaczkach pocztowych, nim był nawet w połowie ukończony.
Otwarcie dla klientów 3000 pokoi i 7 obrotowych restauracji zaplanowano na czerwiec 1989, na Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów, ale problemy z technologią budowlaną i materiałami opóźniły je. Japońskie gazety szacowały koszt budowy na 750 milionów dolarów[6] – 2% PKB Korei. W 1992 roku, głównie z braku funduszy, a także w związku z problemami z elektrycznością i panującym w kraju głodem, wstrzymano budowę.[7] W 2008, po wznowieniu budowy, administracja koreańska przyznała, że konstrukcję wstrzymano z braku pieniędzy.[8]
Projekt
Żelazobetonowa konstrukcja składa się z trzech skrzydeł o wspólnym wierzchołku, każde z nich ma 100 m długości i 18 m szerokości, kąt rozwarcia wierzchołka wynosi 75°[9]. Na samej górze znajduje się duża 40-metrowa okrągła struktura zawierająca 8 obrotowych pięter, nad którą góruje 6 ostatnich, nieruchomych poziomów. Żuraw konstrukcyjny wieńczący budynek nigdy nie został usunięty. Hotel otaczają liczne pawilony, ogrody i tarasy.
Przez długi czas w oficjalnych rejestrach podawano, że budynek ma 300 m wysokości.[10] Dopiero pomiary przeprowadzone w 2003 przez Council on Tall Buildings and Urban Habitat skorygowały te błędne dane – ostateczną wysokość hotelu oszacowano w 2003 na 330 m.
Obecnie
Mimo że stan surowy budynku został ukończony, zanim wstrzymano prace w 1992, przez 16 lat stał on opuszczony bez wstawionych okien, zamontowanych instalacji oraz wyposażenia. Przez ten czas północnokoreański rząd próbował znaleźć inwestora, który za ok. 300 milionów dolarów dokończyłby i zmodernizował hotel.
Na oficjalnych zdjęciach Pjongjangu często pokazuje się budynek oświetlony w nocy, ale jest to tylko i wyłącznie propagandowy fotomontaż.[11][12]
Hotel jest tak duży, że pozostaje widoczny z praktycznie każdego punktu w mieście, lecz trudno nakłonić któregokolwiek z mieszkańców do rozmowy na jego temat, z uwagi na groźbę represji. Często postrzegany jest jako metafora charakteru państwa północnokoreańskiego. Były reporter CNN Mike Chinoy przyrównał hotel do gigantycznego złogu wapnia na karku Kim Ir Sena. Tak jak hotel, który usunięto z map i znaczków, pozostawał on dobrze widoczny pomimo prób maskowania ze strony władz, takich jak nakaz fotografowania wodza pod dokładnie określonym kątem.[2]
Magazyn Esquire określił budynek mianem "Najgorszej budowli w historii ludzkości", podkreślając, że rząd Korei wymazał go nawet ze zdjęć. Nazwał całe przedsięwzięcie jego budowy kolosalną ekonomiczną porażką, przyrównując stan hotelu do tego, co mogłoby się stać, gdyby budowę Chicagowskiego John Hancock Center porzucono bez żadnych perspektyw na ukończenie.[13][14]
Christian Science Monitor nazwał hotel "jednym z najdroższych białych słoni[15] w historii świata".[16]
Witryna orientalarchitecture.com zwraca uwagę na znaczące podobieństwo projektu do opisanej przez George'a Orwella w książce Rok 1984 siedziby Ministerstwa Prawdy, instytucji zajmującej się okłamywaniem obywateli.[17]
Z upływem czasu do wieżowca przylgnęły takie określenia jak "Hotel Zagłady," "Mroczny Hotel" oraz "Mroczna Piramida".[14]
Przyszłość
Przebywający w Korei cudzoziemcy zauważyli, że w kwietniu 2008, po 16 latach przerwy w budowie, egipska firma Orascom Group przystąpiła do odnawiania najwyższych pięter budowli. W oknach remontowanych pięter pojawiły się szyby a na szczycie budynku zamontowano antenę telekomunikacyjną.[18] Jedna ze spółek podporządkowanych Orascom Group potwierdziła wykorzystanie hotelu w rozbudowywanej infrastrukturze GSM na terenie kraju. Operator planuje, aby sieć mogła obsłużyć początkowo 100000 abonentów.[19] Obecnie jedynie przedstawiciele władz mogą korzystać z telefonii komórkowej, zwykli obywatele oraz turyści, po krótkim okresie próbnym, utracili tę możliwość w 2002.[20]
We wrześniu 2008 jeden z wysoko postawionych przedstawicieli władz zapewniał, że hotel zostanie ukończony do 2012 - setnej rocznicy urodzin Kim Ir Sena. W tym samym czasie firma Orascom przyznała, że celem realizowanego przez nią projektu jest nadanie budowli nieco mniej odstraszającego wyglądu.[8]
Dalekosiężne plany mówią o wykorzystaniu hotelu podczas igrzysk olimpijskich, które miałyby być organizowane wspólnie przez obydwa państwa koreańskie.
22 grudnia 2008 w Internecie ukazały się nowe fotografie hotelu, na podstawie których można stwierdzić, że rozpoczęto wstawianie okien na całej wysokości budowli oraz zakryto szczytowe piętra budynku siatką zabezpieczającą.[21]
W kulturze masowej
- Hotel pełnił rolę kwatery głównej Dong Hwangbo, jednego z przeciwników w grze Mercenaries: Playground of Destruction, wydanej na platformy Playstation 2 oraz Xbox.
- ↑ kor. Stolica Wierzb
- ↑ a b c Dan Beckmann (2006-10-23). "Pyongyang: Home to the Tallest Hotel in the World That Could, but Will Never Be", ABC News, The Walt Disney Company. Ostatni dostęp 2008-08-27.
- ↑ "N. Korea resumes construction of luxury hotel", Hotels, wyd. Reed Business Information (2008-05-20)
- ↑ Ngor, Oh Kwee (9 czerwca 1990). "Western decadence hits N. Korea". The Japan Economic Journal: 12.
- ↑ Companies - Baikdoosan Architects & Engineers (Emporis)
- ↑ (15 listopada 1990) "North Korea builds record-height hotel". Engineering News-Record: 41.
- ↑ "N Korea resumes construction of luxury hotel", Hotels, wyd. Reed Business Information (2008-05-20)
- ↑ a b Tongil Korea Net: North Korea in the midst of mysterious building boom. 27 września 2008. [dostęp 5 września 2009]. (ang.).
- ↑ Ryugyong Hotel na Emporis
- ↑ 29.08.2003 – North Korean mystery solved (Emporis)
- ↑ Post na skyscrapercity.com
- ↑ Przykładem tejże propagandy może być szereg książek na temat miasta wydawanych w Korei Północnej, np. Pyongyang z roku 1990 (wyd. Foreign Languages Publishing House).
- ↑ Jon Herskovitz: North Koreans revamp 'world's worst building'. 18 lipca 2008. [dostęp 5 września 2009]. (ang.).
- ↑ a b Eva Hagberg (2008-01-28). "The Worst Building in the History of Mankind", Esquire, Hearst Corporation. Ostatni dostęp 2008-08-27.
- ↑ tzw. biały słoń - określenie oznaczające kosztowny i nieprzydatny przedmiot, np. którego koszty utrzymania znacznie przewyższają potencjalny zysk.
- ↑ "First Signs of Change in Dour Capital"; Christian Science Monitor. Boston, 26 sierpnia 1992.
- ↑ www.orientalarchitecture.com: 105 Building, Pyongyang, Korea, North. [dostęp 5 września 2009]. (ang.).
- ↑ Jon Herskovitz (2008-07-17). "North Korea's "Hotel of Doom" wakes from its coma". Yahoo! News, 2008-07-18.
- ↑ "Orascom Using Pyongyang's Ryugyong Hotel for Nth Korean 3G Network". Cellular News (2008-07-17).
- ↑ "Egypt’s Orascom win North Korea telecom wireless service bid". Asia's Mobile News (2008-02-05).
- ↑ Kernbeisser: Flickr: Putting glass on Ryugyong Hotel, Pyongyang. 22 grudnia 2008. [dostęp 5 września 2009]. (ang.).
