Przejdź do zawartości

Sąd powszechny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Sądy powszechne)

Sąd powszechny – rodzaj sądu właściwy do rozstrzygania spraw niezastrzeżonych dla innych sądów.

Sądy powszechne w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Do obecnego polskiego sądownictwa powszechnego należą sądy rejonowe, okręgowe i apelacyjne. Sądy powszechne rozstrzygają wszelkie sprawy z zakresu prawa karnego, cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, które nie są zastrzeżone dla innych sądów.

Wszystkich sędziów sądów powszechnych powołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa. Sądami kierują prezesi powoływani przez ministra sprawiedliwości oraz w zakresie finansowym i gospodarczym Dyrektorzy Sądów Apelacyjnych i Okręgowych oraz Dyrektorzy Sądów Rejonowych – powoływani przez ministra sprawiedliwości. Postępowanie sądowe oparte jest na zasadzie dwuinstancyjności.

W Polsce funkcjonuje (stan na 12 lipca 2021 roku)[1][2]:

  • 11 sądów apelacyjnych
  • 46 sądów okręgowych
  • 318 sądów rejonowych.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie ustalenia siedzib i obszarów właściwości sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz zakresu rozpoznawanych przez nie spraw (Dz.U. z 2023 r. poz. 125)
  2. Główny Urząd Statystyczny. „Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2020”, s. 164–165, 2020. ISSN 1506-0632.