Sadowie (Chwałowice)
Na mapach: 
50°33′35″N 20°36′25″E/50,559722 20,606944
50°33′35″N 20°36′25″E/50,559722 20,606944
| część wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-400[2] |
| Tablice rejestracyjne |
TPI |
| SIMC |
0262881[3] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Pińczów  | |
| 50°33′35″N 20°36′25″E/50,559722 20,606944[1]
| |
Sadowie – część wsi Chwałowice w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Pińczów[4][3].
W latach 1975–1998 Sadowie administracyjnie należało do województwa kieleckiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Jako samodzielną wieś wymienia Sadowie Jan Długosz. W drugiej połowie XV wieku wieś posiadała 7 łanów kmiecych, dziesięciny płaciła prebendzie kieleckiej żydowskiej[a]. Folwark duchowny oddawał dziesięciny plebanowi w Kijach. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z roku 1889 wymienia Sadowie jako przyległość folwarku Chwałowice[5].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według Długosza Wincenty Kadłubek, biskup krakowski, przeniósł w r. 1213 prebendę z kościoła parafialnego we wsi Kije do kolegiaty kieleckiej. Prebenda ta nosiła nazwę żydowskiej, ponieważ wieś Żydów stanowiła jej główne uposażenie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 180038
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 157 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Sadowie 1(5), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 204.
