Bogucice Pierwsze
50°29′10″N 20°35′34″E/50,486111 20,592778| wieś | |
 Kościół Nawiedzenia NMP w Bogucicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2019) |
506[2] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-400[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TPI |
| SIMC |
0262668[4] |
Położenie na mapie gminy Pińczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego  | |
| 50°29′10″N 20°35′34″E/50,486111 20,592778[1]
| |
| Strona internetowa | |
Bogucice Pierwsze – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Pińczów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0262674 | Parcelacja Pierwsza | część wsi |
| 0262680 | Skałki | część wsi |
| 0262697 | Stara Wieś | część wsi |
| 0262705 | Zakościele | część wsi |
Historia Bogucic[edytuj | edytuj kod]
W 1783 r. Bogucice położone wówczas w powiecie wiślickim w województwie sandomierskim, były własnością starosty zagojskiego Feliksa Łubieńskiego.
W czasie II wojny światowej 5 września 1939 r. w lesie obok Bogucic zakwaterował jeden z oddziałów wycofującej się armii „Kraków”. Była nim Krakowska Brygada Kawalerii[6]. Pod koniec 1942 r. mieszkaniec Bogucic Bronisław Chojnowski zorganizował Oddział Specjalny Batalionów Chłopskich liczący około 35 ludzi.
W Bogucicach urodził się Mieczysław Orzeł – żołnierz Batalionów Chłopskich.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół pw. Nawiedzenia NMP z 1630 ufundowany przez kanonika wiślickiego Tomasza Szawockiego. W prezbiterium zachowały się pozostałości gotyckiego kościoła z XIV w. Świątynia składa się z dwuprzęsłowej nawy o zbliżonym do kwadratu rzucie oraz węższego i niższego od niej, zamkniętego półkoliście prezbiterium. W barokowym ołtarzu głównym umieszczony jest obraz MB z Dzieciątkiem z pierwszej połowy XVIII w. Ołtarze boczne pochodzą z końca XVIII w.
- Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.645 z 16.10.1956 i z 21.06.1967)[7].
- Cmentarz parafialny z ok. połowy XIX w. (nr rej.: A.646 z 23.12.1992)[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 7689
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 13-14 [dostęp 2022-04-28]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 74 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939., Warszawa 1989, s. 221.
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 49 [dostęp 2016-01-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Regestr Diecezjów Franciszka Czaykowskiego czyli właściciele ziemscy w Koronie 1783-1784. Warszawa 2006.
- P.Z.- Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945, LSW Warszawa 1983.
- Władysław Steblik – Armia „Kraków” 1939. Warszawa 1989, s. 221.
