Sarah Monette

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sarah Monette
Katherine Addison
Ilustracja
Narodowość

amerykanka

Dziedzina sztuki

fantasy, horror

Ważne dzieła

Three Letters from the Queen of Elfland

Strona internetowa

Sarah Monetteamerykańska pisarka i krytyk literacki, specjalizująca się w fantasy i horrorze, autorka opowiadań oraz powieści, pisanych samodzielnie lub we współpracy z innymi autorami. Publikuje także pod pseudonimem Katherine Addison.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Sarah Monette urodziła się i wychowała w Oak Ridge w stanie Tennessee, jednym z miast związanych z Projektem Manhattan[1]. Studiowała filologię klasyczną i anglistykę, uzyskała doktorat z literatury angielskiej na uniwersytecie stanowym w Wisconsin. Od roku 2003 publikowała opowiadania w antologiach i czasopismach literackich, jako powieściopisarka zadebiutowała w roku 2005. W roku 2003 otrzymała nagrodę Spectrum Award za opowiadanie "Three Letters from the Queen of Elfland." W roku 2007 nominowana do nagrody Johna W. Campbella dla najlepszego nowego autora fantastyki[2]. Powieść The Goblin Emperor zdobyła w 2015 roku Nagrodę Locusa dla najlepszej powieści fantasy, była również nominowana do nagród Nebula, Hugo i World Fantasy.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Powieści[edytuj | edytuj kod]

Doktryna Labiryntów:

Iskryne

  • A Companion to Wolves (Tor Books 2007, ISBN 978-0-7653-1816-9 (wspólnie z Elisabeth Bear)
  • The Tempering of Men (with Elizabeth Bear) (Tor Books, August 2011)
  • An Apprentice to Elves (with Elizabeth Bear) (Tor Books, October 2015)

Jako Katherine Addison

  • The Goblin Emperor (Tor Books, April 2014)

Opowiadania[edytuj | edytuj kod]

Inne opowiadania:

  • "Draco Campestris", [w:] Strange Horizons 2006
  • "A Gift of Wings", [w:] The Queen in Winter, Ace Books, 2006, s. 247-312, ISBN 0-425-20772-2
  • "The Half-Sister", [w:] Lady Churchill's Rosebud Wristlet 15 (styczeń 2005), s. 25-27
  • "The Ile of Dogges" (wraz z Elizabeth Bear), [w:] Æon 7 (maj 2006).
  • "Katabasis: Seraphic Trains", [w:] Tales of the Unanticipated 27 (2006), s. 8-20
  • "Letter from a Teddy Bear on Veterans' Day", [w: ] Ideomancer 5.3, (2006)
  • "A Light in Troy", [w:] Clarkesworld Magazine 1 (2006)
  • "National Geographic On Assignment: Mermaids of the Old West" [w:] Fictitious Force 2 (2006), s. 18.
  • "A Night in Electric Squidland", [w:] Lone Star Stories 16 (2006)
  • "Queen of Swords",oryginalnie [w:] AlienSkin (2003)
  • "The Séance at Chisholm End" [w:] Alchemy 3 (2006), s. 56-68
  • "Sidhe Tigers" [w:] Lady Churchill's Rosebud Wristlet 13 (2003), s. 58.
  • "Straw", [w:] Strange Horizons (2004)
  • "Three Letters from the Queen of Elfland" [W:] "Lady Churchill's Rosebud Wristlet" 11 (2002), s. 20-27
  • "Under Beansidhe's Pillow"

Teksty krytyczne[edytuj | edytuj kod]

  • It Harrows Me with Fear and Wonder: Horror and Haunting in Early Modern Revenge Tragedy (dysertacja doktorska)
  • "Doing Tolkien Wrong: Why Fantasy Shouldn't Follow in Tolkien's Footsteps" [in:] Reflection's Edge (marzec 2005)
  • "The Importance of Maps", [w:] The Broadsheet (2006)
  • "Still Seeking Chloe and Olivia: How to Write Strong Female Characters", [w:] Reflection's Edge (kwiecień 2005).
  • "Speaking and Silent Women in Upon Appleton House", [w:] SEL: Studies in English Literature 1500-1900 42:1 (2002), s. 155-71).
  • "Toward a Praxis of World-Building", [w:] Concussed, London: Concussion, 2006, s. 43-46

Cykl Doktryna Labiryntów: treść i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Akcja powieści dzieje się w fikcyjnym świecie, w tym przede wszystkim w mieście Mélusine i znajdującej się w jego obrębie cytadeli magów zwanej Mirador. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, na zmianę przez dwu głównych bohaterów: dekadenckiego i sarkastycznego, obracającego się wśród elity miasta maga Feliksa Harrowgate'a i pochodzącego z nizin społecznych złodzieja Mildmaya zwanego Lisem (Mildmay the Fox). W trzecim tomie cyklu, Mirador, dochodzi jeszcze głos Mehitabel, aktorki i eks-szpiega, kochanki Mildmaya, a w tomie czwartym, Corambis, poznajemy świat oczami Kaya Brightmore, Margrabiego Rothmarlin[3]. Różnice między sposobem wysławiania się i widzenia świata przez protagonistów, często relacjonujących te same wydarzenia, są jedną z najbardziej znaczących cech stylistycznych powieści.

Fabuła I części cyklu, Mélusine, koncentruje się wokół ujawnienia skrywanych tajemnic Feliksa, pierwszego spotkania Feliksa i Mildmaya, obłędu tego pierwszego spowodowanego przez złego maga Malkara Gennadiona i zniszczenia przez Feliksa na rozkaz Melkara magicznego kryształu zwanego Virtu, chroniącego miasto. Feliks i Mildmay okazują się przyrodnimi braćmi, synami tej samej matki. W części II, Virtu, bohaterowie wracają do Mélusine, jako że Feliks ma nadzieję, że uda mu się naprawić Virtu i odzyskać dobre imię. W III części cyklu, zatytułowanej Mirador, Feliks, odzyskawszy moc i pozycję, mierzy się z tajemnicą labiryntów i z magią świata snów, podczas gdy Mildmay usiłuje znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie, a Mehitabel zostaje zmuszona do powrotu do swej szpiegowskiej profesji, mając jednocześnie na głowie problemy trupy teatralnej, w której jest pomniejszą gwiazdą. IV część cyklu, Corambis, skupia się na losach Feliksa po wygnaniu z Mélusine[4].

Cykl formalnie należy do gatunku high fantasy, posiadając wiele jego wyznaczników, takich jak epicka tematyka, skupienie się na konflikcie bohaterów z siłami zła, nieprezentującymi czarną magię, magia jako ważny element świata przedstawionego i czarodzieje, zwani w tym świecie hokusami, jako główne postacie. Nietypowe dla gatunku jest położenie przez autorkę nacisku na psychologię postaci i relacje między nimi[5], jak również użycie w pierwszoosobowej narracji współczesnego, nowoczesnego języka, w tym po części slangu[6]. Zarówno Feliks, manipulator i egocentryk nękany obłędem i homoerotycznymi obsesjami, jak i pozbawiony ogłady, zakompleksiony i niewykształcony, a przy tym fizycznie okaleczony Mildmay z jego przeszłością złodzieja i zabójcy bliżsi są antybohaterom niż typowym herosom świata fantasy[7][8]. Nietypowe dla gatunku jest też skupienie się autorki na odważnych obyczajowo motywach homoseksualnej erotyki i kazirodczej fascynacji Feliksa Mildmayem. Istotnym elementem świata przedstawionego jest opis miasta Mélusine, inspirowany z jednej strony historycznymi miastami Europy[9], z drugiej - powieściami Charlesa Dickensa[10].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Who am I? [online], www.sarahmonette.com [dostęp 2017-11-26].
  2. Locus Online News: Hugo and Campbell Awards Nominations
  3. Notes from the Labyrinth - Q&A 10. [dostęp 2008-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-06)].
  4. Notes from the Labyrinth - Q&A 2
  5. http://writerunboxed.com/2007/02/23/author-interview-sarah-monette-part-one/:since I’m a heavily character-driven writer, exploring that relationship became central to the engine of the next three and a half books.
  6. https://web.archive.org/web/20070704212645/http://truepenny.livejournal.com/454276.html: (...) the redneck girls and the black girls. I.e., the lower class girls. (...) Who spoke Black English or the mid-South dialect (which is what Mildmay's dialect is based on)
  7. http://web.archive.org/web/*/http://www.scifi.com/scifiwire/index.php?category=5&id=41261 :Mildmay is a very likable monster, where Felix is more difficult, but they're both antiheroes of the sort who could very easily have been villains
  8. http://web.archive.org/web/*/http://truepenny.livejournal.com/tag/feminism+is+the+radical+notion Felix is an anti-hero. Let's all be clear on that. He's cruel and vain, and (...) in most books he'd be the villain. I don't expect people to like him; if I do my job right, though, you'll sympathize with him, poor stupid bastard that he is
  9. https://web.archive.org/web/20080906165634/http://truepenny.livejournal.com/589849.html#cutid3; Sarah Monette: "[...]very broadly speaking, Tibernia, Marathat, and Kekropia are the North American continent, although I've moved the geographical features around to suit myself (the Rockies seem to run east to west in Meduse, for instance, and about where the Great Lakes are). On the other hand, Troia is, symbolically anyway, Asia Minor, so I'm not quite sure what I've done with Europe. And the language progression goes Anglo-French, Latin, Greek, with the Russian-speaking merrows in the middle, and Dutch/German/Norse up north and Italian to the south."
  10. Wayback Machine [online], www.fantasybookspot.com [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2008-03-27] (ang.).