High fantasy
High fantasy, nazywany także Epic Fantasy lub Hero’s Quest – podgatunek fantasy charakteryzujący się przede wszystkim tym, że akcja opowieści dzieje się w innym, fantastycznym świecie[1][2]. Termin High fantasy został użyty po raz pierwszy przez pisarza Lloyda Alexandera w eseju „High Fantasy and Heroic Romance” w 1971 roku, następnie rozwinięty przez Roberta H. Boyera i Kennetha J. Zahorskiego, jako próbę usystematyzowania podgatunków fantasy[2]. Jego swoistą przeciwność stanowi gatunek low fantasy[2].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Głównym wyznacznikiem gatunku jest bohater, często wywodzący się z bardzo skromnego środowiska, który przezwycięża własne słabości będąc zaplątany w sytuację, nad którą nie ma kontroli. W miarę swej podróży bohater ten dojrzewa, staje się kimś niesamowitym i mimo przeciwności zwycięża nad złem i zepsuciem[1].
Świat przedstawiony w takiej opowieści jest jednym z trzech wariantów:
- inny, równoległy świat, gdzie nie istnieje „nasz” świat; przykładami tego wariantu są cykle Pieśń lodu i ognia George’a R.R. Martina oraz Władca Pierścieni J.R.R. Tolkiena[1].
- inny świat, do którego bohater przenosi się z „naszego” świata; przykładem tego wariantu jest cykl Opowieści z Narnii C.S. Lewisa[1].
- świat istniejący wewnątrz „naszego” świata; przykładami tego wariantu są cykl powieści o Harrym Potterze J.K. Rowling[1].
Często powieści są opowiadane z perspektywy głównego bohatera, opisując niemalże wyłącznie tylko jego interakcje z innymi bohaterami. Bohater zwykle staje na czele „tych dobrych” i walczy ze złem, które próbuje zakłócić istniejący porządek. Opowieści te często są męsko-centryczne, zarówno pod względem płci bohatera, płci autora opowieści oraz głównego odbiorcy[1].