Sarnów (województwo opolskie)
51°03′44″N 18°12′03″E/51,062222 18,200833| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
183 m n.p.m. |
| Liczba ludności (1995) |
271 |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
46-220[2] |
| Tablice rejestracyjne |
OKL |
| SIMC |
0492530 |
Położenie na mapie gminy Byczyna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego  | |
| 51°03′44″N 18°12′03″E/51,062222 18,200833[1]
| |
Sarnów (niem. Sarnau[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Byczyna, nad rzeką Pratwą[4].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
Najbliższy przystanek kolejowy znajduje się w Biskupicach (1,5 km). Miejscowość jest położona przy drodze krajowej nr 11 i posiada dobre połączenia autobusowe z Byczyną i Kluczborkiem.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Sarnowie pochodzą z 1506 r. a jego nazwa pochodzi od przezwiska Sarna; ze względu na bezleśną okolicę wykluczyć należy hipotezę o topograficznym znaczeniu nazwy miejscowości (miejsce gdzie żyją sarny). Dokument z 1506 r. stwierdza, że właścicielem Sarnowa jest Hanusz Ezammer z Kochłowic. Miejscowość rozwinęła się wokół folwarku, który był częścią dóbr kochłowickich.
Dokument z 1700 r. stwierdza, że właścicielem Sarnowa i Kochłowic jest rodzina von Pritzelwitz. Później miejscowość należała kolejno do rodzin von Heydebrand i de Glum. Pod koniec XVIII w. nadano Sarnowowi herb, przedstawiający skierowany w dół lemiesz od pługa. Od 1880 r. w miejscowości istniała spółka cywilna, która założyła w Sarnowie mleczarnię, funkcjonującą tam przez kilkadziesiąt lat. W 1900 r. rząd pruski wykupił w miejscowości majątek o wielkości 164 hm² (ha), który odsprzedał w 1930 r. rodzinie Schmirgel.
30 września 1928 r. do miejscowości włączono obszar dworski Sarnau, a 17 października tego samego roku obszar dworski Eichborn[5].
28 marca 2008 r., uchwałą Rady Miejskiej w Byczynie, Sarnów przystąpił do programu „Odnowa wsi w województwie opolskim”[6].
Liczba mieszkańców[edytuj | edytuj kod]
| Rok | 1861 | 1933 | 1939 | 1995 |
|---|---|---|---|---|
| Liczba mieszkańców | 264 | 370[7] | 339 | 271[a] |
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- W Sarnowie znajduje się dwór, wybudowany na przełomie XVIII i XIX w. przy istniejących już wcześniej w tym miejscu zabudowaniach folwarcznych. Budynek został przebudowany ok. 1913 r. – podniesiono go, zmieniono dach, dostawiono portyk z balkonem w elewacji frontowej i drewnianą werandę z tyłu; w tym okresie właścicielem był Alfred Schmirgel. Po 1945 r. dworek jest własnością prywatną, częściowo użytkowaną przez Spółdzielnię Produkcyjną w Sarnowie[8].
- Murowana kaplica cmentarna św. Jana Chrzciciela, zbudowana w 1920 r. Inicjatorem budowy był ksiądz Jan Madeja, proboszcz parafii rzymskokatolickiej. Wewnątrz znajduje się m.in. barokowy ołtarz o dekoracji akantowej z początku XVIII w. Kaplica należy do parafii w Krzywiźnie[8]. Obok kaplicy znajduje się cmentarz.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczba zamieszkanych domów: 40. Liczba gospodarstw rolnych: 20, o łącznej powierzchni 178 hm²; pozostałe użytki należały do Gospodarstwa Rolnego Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w Byczynie, Zakład w Biskupicach (24 hm²) i Paruszowicach (414 hm²).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 120950
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1149 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Miejscowości — Ortschaften. W: Marek J. Battek, Joanna Szczepankiewicz-Battek: Słownik nazewnictwa krajoznawczego. Wyd. 4 (całkowicie zmienione). Wrocław: Silesia SC, 1998, s. 87. ISBN 83-901637-7-2. (pol.).
- ↑ Sarnów. W: Zbigniew Biliński: Byczyna. Miasto i gmina. Nasza mała ojczyzna. Zarząd Miejski w Byczynie, 1995, s. 45–46. ISBN 83-904638-0-6. (pol.).
- ↑ Rolf Jehke: Amtsbezirk Bischdorf. 2002-02-13. [dostęp 2011-10-16]. (niem.).
- ↑ Rada Miejska w Byczynie: Uchwała Nr XXII/141/08 Rady Miejskiej w Byczynie z dnia 28 marca 2008 r.. 2008-03-28. [dostęp 2011-10-16]. (pol.).
- ↑ Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Kreuzburg. 2006. [dostęp 2011-10-16]. (niem.).
- ↑ a b Gmina Byczyna — Zabytki Gminy Byczyna. 2011-10-13. [dostęp 2011-10-16]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Biliński, Byczyna. Miasto i gmina. Nasza mała ojczyzna, Wiesław Skoczylas (ilustr.), Byczyna: Zarząd Miejski w Byczynie, 1995, ISBN 83-904638-0-6, OCLC 751166055.
- Siedziba gminy: Byczyna
| Miasta | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osada leśna | |
| Integralne części wsi |
