Schronisko PTT „Na Piaskach” w Pieninach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko PTT „Na Piaskach”
w Pieninach
Państwo

 Polska

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Data otwarcia

1925

Właściciel

Oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego „Beskid” w Nowym Sączu (1925-1939), Oddział Pieniński Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Szczawnicy (1939-1950), Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze (1950-1952)

Położenie na mapie Pienin
Mapa konturowa Pienin, w centrum znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT „Na Piaskach”w Pieninach”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT „Na Piaskach”w Pieninach”
49°25′09,0034″N 20°27′29,1186″E/49,419168 20,458089

Schronisko PTT „Na Piaskach” w Pieninach – nieistniejące schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, położone w Pieninach, w Szczawnicy na terenie osiedla Piaski.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Schronisko zostało uruchomione 1 lipca 1925 przez Oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego „Beskid” w Nowym Sączu. Początkowo wydzierżawiono od magistratu miasta Nowego Sącza dwa pomieszczenia w drewnianym budynku nieopodal mostu na Dunajcu – między Szczawnicą i Krościenkiem. Od 1928 gospodarzem schroniska był Marian Kaszyczko. W obiekcie kontynuowano prace remontowe i adaptacyjne. Od 1931 w pobliżu funkcjonowało schronisko „U Jacka Majerczaka”, prowadzone przez Oddział Pieniński Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.

Wiosną 1938 Oddział „Beskid” wykupił budynek wraz z parcelą od magistratu miasta Nowego Sącza. 7 marca 1939, w związku ze spłatą zobowiązań powstałych w po wybudowaniu schroniska na Przehybie, Oddział „Beskid” sprzedał nieruchomość Oddziałowi Pienińskiemu PTT za 2 000 zł.

W trakcie II wojny światowej budynek schroniska był oparciem partyzantów oraz osób nielegalnie przekraczających granicę. Po wojnie, od 1950 obiekt był zarządzany przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Stan techniczny obiektu stale się pogarszał. W 1952 uznano, że nie nadaje się on do remontu i został rozebrany.

Oferta[edytuj | edytuj kod]

Schronisko posiadało dwa pomieszczenia i 13 łóżek oraz możliwość noclegu kolejnych 30 osób na siennikach. Oferowało posiłki i napoje w sezonie letnim.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Ze Szczawnicy w 1936 rozchodziły się następujące szlaki turystyczne:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]