Przejdź do zawartości

Sierakośce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sierakośce
wieś
Ilustracja
Park dworski
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

przemyski

Gmina

Fredropol

Liczba ludności (2020)

494[2]

Strefa numeracyjna

16

Kod pocztowy

37-743[3]

Tablice rejestracyjne

RPR

SIMC

0602615[4]

Położenie na mapie gminy Fredropol
Mapa konturowa gminy Fredropol, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sierakośce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Sierakośce”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Sierakośce”
Położenie na mapie powiatu przemyskiego
Mapa konturowa powiatu przemyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Sierakośce”
Ziemia49°39′23″N 22°45′41″E/49,656389 22,761389[1]
Strona internetowa

Sierakośce (w latach 1977–1981 Kalinowice) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Fredropol[4][5], nad rzeką Wiar.

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii pw. Trójcy Przenajświętszej należącej do dekanatu Kalwaria Pacławska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy raz wzmiankowana w źródłach pisanych w 1367 r., gdy król Kazimierz Wielki nadał Stefanowi Węgrzynowi dobra rybotyckie wraz z Sierakoścami. W XVII wieku właścicielem wsi był właściciel Krasiczyna Marcin Krasicki. Od 1642 r. właścicielem był sufragan włocławski Mikołaj Krasicki, a po nim kasztelan bełski Aleksander Ludwik Niezabitowski. W latach 30. XX w. tutejszy majątek należał do Mariana Dębickiego.

W latach 1944–1948 w ZSRR (rejon niżankowicki, obwód drohobycki). W maju 1948, w związku z korektą granicy państwową między Polską a ZSRR, włączone z powrotem do Polski[6][7], ale wcześniej wysiedlono z niej ludność ukraińską.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Budynek bramny nieistniejącego zamku Krasickich z ok. 1632 roku. W przeszłości posiadał przejazd bramny wsparty masywnymi skarpami[8]. Wokół ślady obronnych wałów ziemnych otaczających zamek, a także resztki parku dworskiego.
  • obelisk kamienny z XVIII w.
  • figura św. Jana Nepomucena z XVIII w.
  • tzw. „mogiła tatarska” na południe od bramy zamkowej – według tradycji grób wodza tatarskiego.
  • Kapliczka z XIX w.
  • Na cmentarzu obelisk poświęcony Mikołajowi Turowi-Przedrzymirskiemu, oficerowi wojsk polskich z 1831 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 122382
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 5 [dostęp 2022-01-22]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1150 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. APP, PUR Przemyśl, sygn. 9, Odpis Ogólnego Ostatecznego Protokołu przebiegu granicy państwowej między Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, k. 11–12.
  7. Zapałowski, A. (2016). Granica w ogniu: 35." Przemyska" Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945-1948. Oficyna Wydawnicza Aspra-JR.
  8. Jan Żabicki, Leksykon zabytków architektury Lubelszczyzny i Podkarpacia, wyd. Arkady, rok 2013, ISBN 978-83-213-4787-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]