Siestrzeńcewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Siestrzeńcewicz
Herb Orański

Siestrzeńcewicz (Siestrzeniec) – polski herb szlachecki, według K. Niesieckiego i J. Ostrowskiego odmiana herbu Strzała.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Karol Ostrowski blazonuje herb następująco:

W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem do góry bez opierzenia, w dole rozdarta w kotwicę, mieczem przekrzyżowana, końcem tego w prawo. W hełmie trzy pióra strusie. Labry czerwone, podbite srebrem.

Istniała odmiana herbu, określana jako Orański:

W polu czerwonym strzała srebrna żeleźcem do góry bez opierzenia, w dole rozdarta w kotwicę. W hełmie trzy pióra strusie. Labry czerwone, podbite srebrem.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Osiem rodzin herbownych:

Bohusz (Bohusz-Siestrzeńcewicz), Kuczuk, Norucki, Siestrzeńcewicz (Siestrzeńcewicz-Bohusz), Szymkiewicz, Zankowicz, Zienkiewicz, Zienkowicz.

Seweryn Uruski wymienia rod herbownych - Dochtorowicz (cz. Doktorowicz)[1].

Orański to herb własny rodziny pochodzenia litewsko-ruskiego Wojnów-Orańskich (Woyna-Orański cz. Orański).

Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kasper Niesiecki: Korona Polska przy Złotey Wolnosci starozytnemi Rycerstwa Polskiego y W.X. Litewskiego Kleynotami.
  • K. Niesiecki: Herbarz Polski. Wydał J.-N. Bobrowicz. Lipsk: 1839-1849.
  • J. Ostrowski: Księga Herbowa Rodów Polskich.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

herbarz, heraldyka, lista herbów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Seweryn Uruski: Rodzina: herbarz szlachty polskiej. T. 3. Warszawa: 1903, s. 204-205.