Soul Bossa Nova
| Wykonawca singla z albumu Big Band Bossa Nova | |
| Quincy Jones | |
| Strona B |
„On the Street Where You Live” |
|---|---|
| Wydany |
wrzesień 1962[1] |
| Nagrywany |
wrzesień 1962[2] |
| Gatunek |
swing, jazz, samba, bossa nova |
| Długość |
2:28[3] |
| Wydawnictwo | |
| Producent |
Quincy Jones[1] |
| Format | |
| Kompozytor |
Quincy Jones[1] |
Soul Bossa Nova – utwór instrumentalny z 1962 roku, który skomponował i nagrał amerykański muzyk i producent Quincy Jones. Dzieło zostało wydane na jego albumie Big Band Bossa Nova (1962)[4].
W 2002 roku wersja utworu „Soul Bossa Nova” zaaranżowana przez George’a Clintona, która nawiązuje do muzyki szpiegowskich filmów z lat 60. XX wieku, była nominowana do amerykańskiej nagrody Grammy[5] (44. ceremonia, Best Instrumental Arrangement)[6].
Powstanie i kompozycja utworu[edytuj | edytuj kod]
W 1956 roku Quincy Jones pojechał do Brazylii, gdzie zwrócił uwagę na muzykę bossa novy, która go wówczas pochłonęła. Spotkał wtedy João Gilberto, Astrud Gilberto i Antônio Carlosa Jobima. Później, w 1962 roku, napisał i nagrał cały album w stylu bossa novy, Big Band Bossa Nova, na którym muzyk zamieścił kompozycję „Soul Boss Nova”[7]. W jednym z wywiadów Jones stwierdził, że na napisanie utworu poświęcił 20 minut[8].
Kompozycja „Soul Bossa Nova” charakteryzuje się wysokim stopniem synkretyzmu, która łączy elementy charakterystyczne dla jazzu, soulu i bossa novy[9]. W utworze wybrzmiewają dźwięki zarówno fletów, w tym piccolo, bębna cuíca i fortepianu, a także akcenty big-bandu z sekcją dętą[10].
Sesja nagraniowa, podczas której zarejestrowano ten utwór była jedną z pierwszych w długoletniej karierze argentyńskiego kompozytora Lalo Schifrina, gdzie zagrał na fortepianie[7].
Personel[edytuj | edytuj kod]
Źródło: [11]
- Roland Kirk – flet (solo)
- Lalo Schifrin – fortepian
- Chris White – bas
- Rudy Collins – perkusja
- Jerome Richardson – flet altowy
W kulturze popularnej[edytuj | edytuj kod]
- Film
- 1964: Lombardzista (reż. Sidney Lumet)
- 1969: Bierz forsę i w nogi (reż. Woody Allen)[12]
- 1997: Austin Powers: Agent specjalnej troski[4]
- Telewizja
- 1974–1989: kanadyjski teleturniej Definition (temat otwierający)[9]
- 2001: Samuraj Jack (odc. „Jack vs. Mad Jack”)[13]
- Muzyka
- 1990: kanadyjska grupa hip-hopowa Dream Warriors wykorzystała tę kompozycję w formie samplingu w piosence „My Definition of a Boombastic Jazz Style” (debiutancki album And Now the Legacy Begins, 1991)[9]
- 1998: duet The Cool, The Fab & The Groovy wydał singiel z wersją utworu, który dotarł do 47. pozycji na głównej brytyjskiej liście przebojów UK Singles Chart[14]
- 2004: Ludacris – „Number One Spot” (sampling; album The Red Light District, 2004)[15]
- Sport
- Gra wideo
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c lescharts.com – Quincy Jones – Soul Bossa Nova. lescharts.com. [dostęp 2020-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (fr.).
- ↑ Mercury Records Discography: 1962. jazzdisco.org. [dostęp 2020-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)]. (ang.).
- ↑ Offizielle Deutsche Charts – Offizielle Deutsche Charts. offiziellecharts.de. [dostęp 2020-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (niem.).
- ↑ a b Clarence Bernard Henry: Let's Make Some Noise: Axé and the African Roots of Brazilian Popular Music. Univ. Press of Mississippi, 2010, s. 167. ISBN 978-1-60473-334-1.
- ↑ Jon Burlingame: FMS: Feature (Mancini Institute’s Tribute to American Film Music by Jon Burlingame). filmmusicsociety.org, 2006-07-31. [dostęp 2020-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-05)]. (ang.).
- ↑ Quincy Jones | Artist. [dostęp 2020-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-05)]. (ang.).
- ↑ a b Chuck Crisafulli: Slideshow: Music legend Quincy Jones still inspires | Hollywood Reporter. hollywoodreporter.com, 2008-03-14. [dostęp 2020-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-05)]. (ang.).
- ↑ Derrick Bang: Crime and Spy Jazz on Screen Since 1971: A History and Discography. McFarland, 2020, s. 188. ISBN 978-1-4766-3989-5.
- ↑ a b c Anna Hoefnagels, Judith Klassen, Sherry Johnson: Contemporary Musical Expressions in Canada. McGill-Queen’s University Press, 2020, s. 319. ISBN 978-0-228-00014-3.
- ↑ Copying the Bossa Nova: Jazz and Dance Fads in the Early 1960s. W: K.E. Goldschmitt: Bossa Mundo: Brazilian Music in Transnational Media Industries. Oxford University Press, 2019, s. 24. ISBN 978-0-19-092352-5.
- ↑ Roland Kirk Catalog. jazzdisco.org. [dostęp 2020-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
- ↑ a b Thomas S. Hischak: The Encyclopedia of Film Composers. Rowman & Littlefield, 2015, s. 375. ISBN 978-1-4422-4550-1.
- ↑ "Samuraj Jack" Episode VIII – Jack vs. Mad Jack (TV Episode 2001) – Trivia – IMDb. imdb.com. [dostęp 2020-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
- ↑ soul bossa nova | full Official Chart History | Official Charts Company. officialcharts.com. [dostęp 2020-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-25)]. (ang.).
- ↑ Michael Eric Dyson, Sohail Daulatzai: Born to Use Mics: Reading Nas's Illmatic. Hachette UK, 2009, s. 92. ISBN 978-0-7867-2765-0.
- ↑ Levi Buchanan: PAX 2008: Rayman Raving Rabbids TV Party: The crowds were digging the dancing minigame. ign.com, 2008-09-01. [dostęp 2020-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
