Diabeł (film 1972): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Interpretacja: drobne redakcyjne |
drobne red. |
||
Linia 32: | Linia 32: | ||
Opublikowany w [[1969]] w miesięczniku "Kino" [[scenariusz]] ''Diabła'' (przedrukowany potem w tomie ''Piekielnicy'', [[1994]]) zapowiadał nade wszystko [[horror]]. Realizując film Andrzej Żuławski uczynił go jednak w równym stopniu wizyjnym [[traktat]]em lub [[przypowieść | przypowieścią]] o zmaganiach dobra i zła, [[manicheizm |manichejską]] w tonacji. Mroczny przełom w dziejach Polski (II rozbiór) stanowi tło dla [[parafilia |perwersyjnej]] gry, którą z Jakubem toczy Nieznajomy (inspirując drastyczne zbrodnie). Nieznajomy to szatan lub tylko... pruski urzędnik, który chce wydobyć od Jakuba listę spiskowców? A może postacie otaczające Jakuba to tylko halucynacje obłąkanego jednak bohatera? Znakiem dobra, także plastycznym (biały habit wobec czarnego ubioru Nieznajomego), staje się milcząca Zakonnica. |
Opublikowany w [[1969]] w miesięczniku "Kino" [[scenariusz]] ''Diabła'' (przedrukowany potem w tomie ''Piekielnicy'', [[1994]]) zapowiadał nade wszystko [[horror]]. Realizując film Andrzej Żuławski uczynił go jednak w równym stopniu wizyjnym [[traktat]]em lub [[przypowieść | przypowieścią]] o zmaganiach dobra i zła, [[manicheizm |manichejską]] w tonacji. Mroczny przełom w dziejach Polski (II rozbiór) stanowi tło dla [[parafilia |perwersyjnej]] gry, którą z Jakubem toczy Nieznajomy (inspirując drastyczne zbrodnie). Nieznajomy to szatan lub tylko... pruski urzędnik, który chce wydobyć od Jakuba listę spiskowców? A może postacie otaczające Jakuba to tylko halucynacje obłąkanego jednak bohatera? Znakiem dobra, także plastycznym (biały habit wobec czarnego ubioru Nieznajomego), staje się milcząca Zakonnica. |
||
''Diabeł'' należy do najbardziej perfekcyjnych filmów Żuławskiego. Wyrafinowane kadry ([[pejzaż]]e, w tym zimowe, przypominające [[romantyzm | romantyczne]] malarstwo [[Caspar David Friedrich | Friedricha]], świadomie stosowana kolorystyka), dynamika ujęć, ostry montaż, to znowu spowolnienie [[narracja |narracji]] (atak padaczki u Narzeczonej, sekwencje w opustoszałym domu Jakuba), drastyczne zbliżenia (np. podrzynanie gardła Siostry), kontrastująca z tłem historycznym [[rock]]owo ujęta muzyka [[Andrzej Korzyński |Andrzeja Korzyńskiego]] - nadają filmowi ton wizyjny lub wprost [[oniryzm |oniryczny]], bliski tradycji [[barok]]u i [[romantyzm]]u (z kręgu [[estetyka |estetyki]] [[gotycyzm]]u), zarazem pokrewny wobec filmów takich reżyserów jak [[Roman Polański]] (''[[Nieustraszeni pogromcy wampirów |Bal wampirów]]'' [[1967]]), [[Ken Russell]] (''Diabły'' [[1971]], ''Gotyk'' [[1986]]) i [[Werner Herzog]] (''[[Nosferatu wampir |
''Diabeł'' należy do najbardziej perfekcyjnych filmów Żuławskiego. Wyrafinowane kadry ([[pejzaż]]e, w tym zimowe, przypominające [[romantyzm | romantyczne]] malarstwo [[Caspar David Friedrich | Friedricha]], świadomie stosowana kolorystyka), dynamika ujęć, ostry montaż, to znowu spowolnienie [[narracja |narracji]] (atak padaczki u Narzeczonej, sekwencje w opustoszałym domu Jakuba), drastyczne zbliżenia (np. podrzynanie gardła Siostry), kontrastująca z tłem historycznym [[rock]]owo ujęta muzyka [[Andrzej Korzyński |Andrzeja Korzyńskiego]] - nadają filmowi ton wizyjny lub wprost [[oniryzm |oniryczny]], bliski tradycji [[barok]]u i [[romantyzm]]u (z kręgu [[estetyka |estetyki]] [[gotycyzm]]u), zarazem pokrewny wobec filmów takich reżyserów jak [[Roman Polański]] (''[[Nieustraszeni pogromcy wampirów |Bal wampirów]]'' [[1967]]), [[Ken Russell]] (''Diabły'' [[1971]], ''Gotyk'' [[1986]]) i [[Werner Herzog]] (''[[Nosferatu wampir|Nosferatu - nocne widmo]]'' [[1979]]). |
||
===Kontrowersje=== |
===Kontrowersje=== |
||
Zróżnicowane, ale też entuzjastyczne, przyjęcie pełnometrażowego debiutu fabularnego Żuławskiego, jakim była ''[[Trzecia część nocy]]'' w [[1971]] roku, wpłynęło na żywe zainteresowanie jego filmem następnym. Oczekiwano arcydzieła. Prasa zamieszczała [[reportaż]]e z planu ''Diabła'', a reżyser udzielał [[wywiad]]ów. Po tym wszystkim zapadła cisza. Nieoficjalnie mówiło się tylko, że ''Diabła'' zatrzymała [[cenzura]] z powodu okrucieństwa i zbyt śmiałych scen erotycznych. Rozgoryczony Żuławski wyjechał do Francji, gdzie zrealizował - dobrze tam przyjęty - film z [[Romy Schneider]] ''[[Najważniejsze to kochać]]''. |
Zróżnicowane, ale też entuzjastyczne, przyjęcie pełnometrażowego debiutu fabularnego Żuławskiego, jakim była ''[[Trzecia część nocy]]'' w [[1971]] roku, wpłynęło na żywe zainteresowanie jego filmem następnym. Oczekiwano arcydzieła. Prasa zamieszczała [[reportaż]]e z planu ''Diabła'', a reżyser udzielał [[wywiad]]ów. Po tym wszystkim zapadła cisza. Nieoficjalnie mówiło się tylko, że ''Diabła'' zatrzymała [[cenzura]] z powodu okrucieństwa i zbyt śmiałych scen erotycznych. Rozgoryczony Żuławski wyjechał do Francji, gdzie zrealizował - dobrze tam przyjęty - film z [[Romy Schneider]] - ''[[Najważniejsze to kochać]]''. |
||
Nawet wydarzenia sierpnia [[1980]] nie zmieniły sytuacji zatrzymanych na półce taśm filmu (bodaj najsłynniejszego z tzw. "półkowników", tj. filmów zakwestionowanych przez cenzurę PRL-u). Premiera odbyła się dopiero w roku [[1988]]. |
Nawet wydarzenia sierpnia [[1980]] nie zmieniły sytuacji zatrzymanych na półce taśm filmu (bodaj najsłynniejszego z tzw. "półkowników", tj. filmów zakwestionowanych przez cenzurę PRL-u). Premiera odbyła się dopiero w roku [[1988]]. |
Wersja z 21:54, 22 lis 2007
Język |
polski |
---|---|
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Montaż |
Diabeł - polski horror wyprodukowany w 1972 roku. Zatrzymany na kilkanaście lat przez PRL-owską cenzurę, doczekał się premiery dopiero w 1988 roku.
Fabuła
Akcja rozgrywa się w styczniu 1793 roku podczas wkroczenia wojsk pruskich do Wielkopolski. Nieznajomy (Pszoniak) wyprowadza z więziennego klasztoru, młodego szlachcica Jakuba (Teleszyński) wraz z zakonnicą. Niedoszły królobójca, wyraźnie oszołomiony torturami Jakub, wraca w towarzystwie zakonnicy w rodzinne strony, ale spotkanie z rodzicami, rodzeństwem, przyjacielem oraz narzeczoną, tylko potęguje w nim opętanie. Nieznajomy wręcza Jakubowi brzytwę i każe "oczyszczać". Jakub postanawia rozliczyć się z najbliższymi, którzy pogrążyli się w zdradzie i moralnej rozpuście, zatraca przy tym poczucie realności...
Interpretacja
Opublikowany w 1969 w miesięczniku "Kino" scenariusz Diabła (przedrukowany potem w tomie Piekielnicy, 1994) zapowiadał nade wszystko horror. Realizując film Andrzej Żuławski uczynił go jednak w równym stopniu wizyjnym traktatem lub przypowieścią o zmaganiach dobra i zła, manichejską w tonacji. Mroczny przełom w dziejach Polski (II rozbiór) stanowi tło dla perwersyjnej gry, którą z Jakubem toczy Nieznajomy (inspirując drastyczne zbrodnie). Nieznajomy to szatan lub tylko... pruski urzędnik, który chce wydobyć od Jakuba listę spiskowców? A może postacie otaczające Jakuba to tylko halucynacje obłąkanego jednak bohatera? Znakiem dobra, także plastycznym (biały habit wobec czarnego ubioru Nieznajomego), staje się milcząca Zakonnica.
Diabeł należy do najbardziej perfekcyjnych filmów Żuławskiego. Wyrafinowane kadry (pejzaże, w tym zimowe, przypominające romantyczne malarstwo Friedricha, świadomie stosowana kolorystyka), dynamika ujęć, ostry montaż, to znowu spowolnienie narracji (atak padaczki u Narzeczonej, sekwencje w opustoszałym domu Jakuba), drastyczne zbliżenia (np. podrzynanie gardła Siostry), kontrastująca z tłem historycznym rockowo ujęta muzyka Andrzeja Korzyńskiego - nadają filmowi ton wizyjny lub wprost oniryczny, bliski tradycji baroku i romantyzmu (z kręgu estetyki gotycyzmu), zarazem pokrewny wobec filmów takich reżyserów jak Roman Polański (Bal wampirów 1967), Ken Russell (Diabły 1971, Gotyk 1986) i Werner Herzog (Nosferatu - nocne widmo 1979).
Kontrowersje
Zróżnicowane, ale też entuzjastyczne, przyjęcie pełnometrażowego debiutu fabularnego Żuławskiego, jakim była Trzecia część nocy w 1971 roku, wpłynęło na żywe zainteresowanie jego filmem następnym. Oczekiwano arcydzieła. Prasa zamieszczała reportaże z planu Diabła, a reżyser udzielał wywiadów. Po tym wszystkim zapadła cisza. Nieoficjalnie mówiło się tylko, że Diabła zatrzymała cenzura z powodu okrucieństwa i zbyt śmiałych scen erotycznych. Rozgoryczony Żuławski wyjechał do Francji, gdzie zrealizował - dobrze tam przyjęty - film z Romy Schneider - Najważniejsze to kochać.
Nawet wydarzenia sierpnia 1980 nie zmieniły sytuacji zatrzymanych na półce taśm filmu (bodaj najsłynniejszego z tzw. "półkowników", tj. filmów zakwestionowanych przez cenzurę PRL-u). Premiera odbyła się dopiero w roku 1988.
Obsada
- Wojciech Pszoniak - Nieznajomy
- Leszek Teleszyński - Jakub
- Małgorzata Braunek - Narzeczona (dawna) Jakuba (teraz brzemienna z Hrabią i poślubiająca go)
- Monika Niemczyk - Zakonnica; debiut aktorski
- Anna Parzonka - Siostra Jakuba
- Michał Grudziński - Ezechiel, przyrodni brat Jakuba
- Maciej Englert - Hrabia
- Wiktor Sadecki - Herz
- Iga Mayr - Matka Jakuba
Linki zewnętrzne
- Diabeł w bazie filmpolski.pl