Grupa Mozyrska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 23:35, 6 wrz 2008

Grupa mozyrska to ugrupowanie osłonowe wojsk Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego podczas wojny bolszewickiej latem roku 1920.

Główne siły wojsk bolszewickich nacierających na Warszawę osłaniała od południa Grupa Mozyrska, której dowódca Timon Chwiesin przybył 15 sierpnia do Brześcia Litewskiego. Siły tej grupy, w skład której wchodziły 57. dywizja strzelców (dalej ds) i oddział kombinowany, rozciągnięte były na przestrzeni blisko 200 kilometrów. 57. ds, licząca^[1] 6438 żołnierzy, działała na froncie od Maciejowic po Ryki i dalej wzdłuż Wieprza po Kock, a oddział kombinowany (około 3000 żołnierzy) działał w rejonie Wohyń - Parczew. Bardziej na wschód - bo w rejonie rejonie Cyców - Tarnów - Włodawa - znajdowała się 58. ds, która jednak w skład grupy mozyrskiej nie wchodziła.

Tak więc na przedpolu IV Armii Wojska Polskiego przygotowującej się do kontruderzenia znad Wieprza znajdowała się tylko 57. ds w składzie trzech brygad. 169. brygada strzelców (dalej bs) rozmieszczona była w rejonie Kobylnica - Kraski skąd miała przystąpić do forsowania Wisły, 170. bs skoncentrowana była w rejonie Kocka, z zadaniem forsowania Wieprza i zajęcia Lubartowa, a 171. bs rozmieszczona w rejonie Stara Dąbia - Bazanów przygotowywała się do uderzenia na Dęblin. Zadaniem oddziału komninowanego miało być wyparcie oddziałów polskich z Parczewa. Dodatkowo w okolicy Siedlec znajdowała się 2. Kazańska Brygada Kawalerii podporządkowana XVI Armii.

Realizując rozkaz Tuchaczewskiego dowódca Grupy Mozyrskiej zamierzał głównymi siłami 57. ds opanować rejon Dęblin - Kozienice i w tym celu przygotowywał się do przekroczenia Wisły pod Maciejowicami. Równocześnie część sił skierował na południowy-zachód, z zadaniem forsowania Wieprza na odcinku Kock - Lubartów i następnie odepchnięcia oddziałów polskich znad Wieprza, skąd mogły one zagrażać lewemu skrzydłu XVI Armii. Jednocześnie na północy siły Chwiesina utrzymywały łączność z 8. ds ze składu XVI Armii, walczącą z siłami polskimi na odcinku Garwolin- Osieck - Karczew.

Dowództwo Grupy Mozyrskiej zupełnie nie spodziewało się uderzenia z południowego zachodu wojsk polskich, sądząc do ostatniej chwili, że przed bolszewikami znajdują się jedynie niewielkie siły polskie.

Bibliografia

Józef Piłsudski: Rok 1920, Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1987, ISBN 0-85065-161-1
Władysław Sikorski: Nad Wisłą i Wkrą, Lwów 1928
N.E. Kakurin, W.A. Mielikow: Wojna z Biełopolakami 1920 g., Moskwa 1925

↑ Według Tuchaczewskiego. Piłsudski, s.182

[1] Według Tuchaczewskiego. Piłsudski, s.182

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Grupa mozyrska''' to ugrupowanie osłonowe wojsk Frontu Zachodniego [[Michaił Tuchaczewski|Michaiła Tuchaczewskiego]] podczas [[wojna polsko-bolszewicka|wojny bolszewickiej]] latem roku 1920.
-Główne siły wojsk [[Związek Radziecki|bolszewickich]] nacierających na [[Warszawa|Warszawę]] osłaniała od południa Grupa Mozyrska, której dowódca Timon Chwiesin przybył 15 sierpnia do [[Brześć nad Bugiem|Brześcia Litewskiego]]. Siły tej grupy, w skład której wchodziły 57. dywizja strzelców (dalej ds) i oddział kombinowany, rozciągnięte były na przestrzeni blisko 200 kilometrów. 57. ds, licząca<ref>Według Tuchaczewskiego</ref> 6438 żołnierzy, działała na froncie od [[Maciejowice|Maciejowic]] po [[Ryki]] i dalej wzdłuż [[Wieprz]]a po [[Kock]], a oddział kombinowany (około 3000 żołnierzy) działał w rejonie [[Wohyń]] - [[Parczew]]. Bardziej na wschód - bo w rejonie rejonie [[Cyców]] - [[Tarnów (województwo lubelskie)|Tarnów]] - [[Włodawa]] - znajdowała się 58. ds, która jednak w skład grupy mozyrskiej nie wchodziła.
+Główne siły wojsk [[Związek Radziecki|bolszewickich]] nacierających na [[Warszawa|Warszawę]] osłaniała od południa Grupa Mozyrska, której dowódca Timon Chwiesin przybył 15 sierpnia do [[Brześć nad Bugiem|Brześcia Litewskiego]]. Siły tej grupy, w skład której wchodziły 57. dywizja strzelców (dalej ds) i oddział kombinowany, rozciągnięte były na przestrzeni blisko 200 kilometrów. 57. ds, licząca<ref>Według Tuchaczewskiego. Piłsudski, s.182</ref> 6438 żołnierzy, działała na froncie od [[Maciejowice|Maciejowic]] po [[Ryki]] i dalej wzdłuż [[Wieprz]]a po [[Kock]], a oddział kombinowany (około 3000 żołnierzy) działał w rejonie [[Wohyń]] - [[Parczew]]. Bardziej na wschód - bo w rejonie rejonie [[Cyców]] - [[Tarnów (województwo lubelskie)|Tarnów]] - [[Włodawa]] - znajdowała się 58. ds, która jednak w skład grupy mozyrskiej nie wchodziła.
 Tak więc na przedpolu IV Armii [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]] przygotowującej się do [[Kontruderzenie znad Wieprza|kontruderzenia znad Wieprza]] znajdowała się tylko 57. ds w składzie trzech brygad. 169. brygada strzelców (dalej bs) rozmieszczona była w rejonie [[Kobylnica]] - [[Kraski]] skąd miała przystąpić do forsowania [[Wisła|Wisły]], 170. bs skoncentrowana była w rejonie Kocka, z zadaniem forsowania Wieprza i zajęcia [[Lubartów|Lubartowa]], a 171. bs rozmieszczona w rejonie [[Stara Dąbia]] - [[Stary Bazanów|Bazanów]] przygotowywała się do uderzenia na [[Dęblin]]. Zadaniem oddziału komninowanego miało być wyparcie oddziałów polskich z Parczewa. Dodatkowo w okolicy [[Siedlce|Siedlec]] znajdowała się 2. Kazańska Brygada Kawalerii podporządkowana XVI Armii.