Filip V Antygonida: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
→Bibliografia: standaryzacja tytułów sekcji bibliografii |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Zawarł przymierze z [[Kartagina|kartagińskim]] wodzem [[Hannibal]]em przeciw [[starożytny Rzym|Rzymowi]], co doprowadziło do [[I wojna macedońska|pierwszej wojny macedońskiej]]. Po mediacjach, w których brali udział posłowie [[Starożytny Egipt|egipskiego]] króla [[Ptolemeusz IV Filopator|Ptolemeusza]], zawarto pokój z Rzymianami, który jednak nie był trwały. Filip następnie zawarł przymierze z [[Antioch III Wielki|Antiochem]] przeciwko młodemu jeszcze królowi egipskiemu, [[Ptolemeusz V Epifanes|Ptolemeuszowi]]<ref>[[Appian z Aleksandrii|Appian]], ''Wojny macedońskie'' 3.1 - 3; 4.1 - 4.</ref>. W 200 p.n.e. wybuchła [[II wojna macedońska|druga wojna macedońska]], w której został pokonany w [[bitwa pod Kynoskefalaj (197 p.n.e.)|bitwie pod Kynoskefalaj]] w [[197 p.n.e.]] przez rzymskiego wodza [[Tytus Kwinkcjusz Flamininus|Flamininusa]]. Musiał przyjąć bardzo ciężkie warunki pokojowe (m.in. zrzec się kontroli nad Grecją). W późniejszym czasie wspomógł Rzymian w wojnie przeciwko Antiochowi, za co Rzymianie odwdzięczyli się zwolnieniem jego syna, Demetriusza, a także darowali mu resztę długu. Filip eskortował Rzymian aż do [[Dardanele|Hellespontu]]. Jak cenna była to ochrona świadczy fakt, że gdy Rzymianie wracali już bez Filipa, zostali napadnięci przez [[Trakowie|Traków]], którzy wielu z nich wybili i zabrali rzymskie łupy<ref>Appian, ''Wojny macedońskie'' 9.5.</ref>. |
Zawarł przymierze z [[Kartagina|kartagińskim]] wodzem [[Hannibal]]em przeciw [[starożytny Rzym|Rzymowi]], co doprowadziło do [[I wojna macedońska|pierwszej wojny macedońskiej]]. Po mediacjach, w których brali udział posłowie [[Starożytny Egipt|egipskiego]] króla [[Ptolemeusz IV Filopator|Ptolemeusza]], zawarto pokój z Rzymianami, który jednak nie był trwały. Filip następnie zawarł przymierze z [[Antioch III Wielki|Antiochem]] przeciwko młodemu jeszcze królowi egipskiemu, [[Ptolemeusz V Epifanes|Ptolemeuszowi]]<ref>[[Appian z Aleksandrii|Appian]], ''Wojny macedońskie'' 3.1 - 3; 4.1 - 4.</ref>. W 200 p.n.e. wybuchła [[II wojna macedońska|druga wojna macedońska]], w której został pokonany w [[bitwa pod Kynoskefalaj (197 p.n.e.)|bitwie pod Kynoskefalaj]] w [[197 p.n.e.]] przez rzymskiego wodza [[Tytus Kwinkcjusz Flamininus|Flamininusa]]. Musiał przyjąć bardzo ciężkie warunki pokojowe (m.in. zrzec się kontroli nad Grecją). W późniejszym czasie wspomógł Rzymian w wojnie przeciwko Antiochowi, za co Rzymianie odwdzięczyli się zwolnieniem jego syna, Demetriusza, a także darowali mu resztę długu. Filip eskortował Rzymian aż do [[Dardanele|Hellespontu]]. Jak cenna była to ochrona świadczy fakt, że gdy Rzymianie wracali już bez Filipa, zostali napadnięci przez [[Trakowie|Traków]], którzy wielu z nich wybili i zabrali rzymskie łupy<ref>Appian, ''Wojny macedońskie'' 9.5.</ref>. |
||
== |
== Bibliografia == |
||
* Philip Matyszak, ''Wrogowie Rzymu'', przeł. Urszula Ruzik−Kulińska, dom wydawniczy Bellona, Warszawa 2007, str. 42−50, ISBN 978−83−11−10678−9 |
* Philip Matyszak, ''Wrogowie Rzymu'', przeł. Urszula Ruzik−Kulińska, dom wydawniczy Bellona, Warszawa 2007, str. 42−50, ISBN 978−83−11−10678−9 |
||
Wersja z 18:14, 1 maj 2012
Szablon:Źródła Filip V Antygonida, zwany Macedońskim, (ur. 238 - zm. 179 p.n.e.) – król Macedonii od 221 p.n.e., syn Demetriusza II, ojciec Perseusza.
Zawarł przymierze z kartagińskim wodzem Hannibalem przeciw Rzymowi, co doprowadziło do pierwszej wojny macedońskiej. Po mediacjach, w których brali udział posłowie egipskiego króla Ptolemeusza, zawarto pokój z Rzymianami, który jednak nie był trwały. Filip następnie zawarł przymierze z Antiochem przeciwko młodemu jeszcze królowi egipskiemu, Ptolemeuszowi[1]. W 200 p.n.e. wybuchła druga wojna macedońska, w której został pokonany w bitwie pod Kynoskefalaj w 197 p.n.e. przez rzymskiego wodza Flamininusa. Musiał przyjąć bardzo ciężkie warunki pokojowe (m.in. zrzec się kontroli nad Grecją). W późniejszym czasie wspomógł Rzymian w wojnie przeciwko Antiochowi, za co Rzymianie odwdzięczyli się zwolnieniem jego syna, Demetriusza, a także darowali mu resztę długu. Filip eskortował Rzymian aż do Hellespontu. Jak cenna była to ochrona świadczy fakt, że gdy Rzymianie wracali już bez Filipa, zostali napadnięci przez Traków, którzy wielu z nich wybili i zabrali rzymskie łupy[2].
Bibliografia
- Philip Matyszak, Wrogowie Rzymu, przeł. Urszula Ruzik−Kulińska, dom wydawniczy Bellona, Warszawa 2007, str. 42−50, ISBN 978−83−11−10678−9
Zobacz też
Szablon:Władca-Król Macedonii2
