Jego wychowawcą był znany uczony i ówczesny kierownik Biblioteki AleksandryjskiejEratostenes. Sam władca był człowiekiem o szerokich zainteresowaniach, czego wyrazem jest choćby fakt napisania przez niego tragedii pt. Adonis (niezachowana). Na czasy panowania Ptolemeusza IV przypadł poważny kryzys ekonomiczny, którego początki zaobserwować można już za panowania jego ojca. Spowodowany był on przewartościowaniem monety srebrnej względem brązowej, a jego efektem było zawalenie się sprawnie dotąd działającego trójmetalicznego systemu monetarnego.
Jego polityka wewnętrzna naznaczona była walką z opozycją (powstanie nubijskiego wodza Horunnefera w Tebaidzie) oraz stopniowo pogarszającą się sytuacją gospodarczą kraju. Duży wpływ na tego władcę mieli niektórzy dworzanie (Sosibios, Agatokles z Samos, Agatokleja), którzy skupili w swoich rękach znaczną władzę. Ten pierwszy stał się szarą eminencją dworu i był odpowiedzialny za serię mordów, które dotknęły członków rodziny panującej, m.in. matkę króla - Berenikę II i królewskiego brata Magasa.
Za pośrednictwem posłów brał udział w mediacjach pomiędzy Rzymianami a królem macedońskim, Filipem[2]. Wojny i konflikty wewnętrzne za panowania tego władcy zrodziły przełom, po którym rozpoczął się zmierzch potęgi imperium Ptolemeuszy.
Tomasz Grabowski. Ostatni triumf Ptolemeuszy. Czwarta wojna syryjska (221-217 p.n.e.), Historia Iagiellonica, Kraków 2010
F.W. Walbank: The Cambridge ancient history, Volume 7, Part 1: The Hellenistic World. Wyd. 2. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1984. ISBN 0-521-23445-X. (ang.)
