Petre Roman: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Yusek (dyskusja | edycje)
Yusek (dyskusja | edycje)
Linia 22: Linia 22:
== Kariera polityczna ==
== Kariera polityczna ==
=== Rząd Petre Romana ===
=== Rząd Petre Romana ===
Petre Roman był jednym z założycieli Frontu Ocalenia Narodowego. Z jego ramienia w 1989 został premierem (lider ugrupowania Ion Iliescu został prezydentem)<ref name="clubmadrid"/>.
Petre Roman jednym z założycieli Frontu Ocalenia Narodowego. Z jego ramienia w 1989 został premierem (lider ugrupowania Ion Iliescu został prezydentem)<ref name="clubmadrid"/>. Rząd ten był tylko rządem tymczasowym do czasu rozpisania w 20 maja 1990, pierwszych wolnych wyborów po II wojnie światowej w Rumunii. Wcześniej odbyły się wybory parlamentarne w innych państwach postsocjalistycznych w Polsce (4 czerwca 1989), NRD (19 marca 1990), Węgrzech (24 marca 1990), które wygrała wcześniejsza opozycja. Natomiast w ZSRR w 1989 jeszcze wygrali komuniści. Wybory 20 maja 1990 (wówczas odbywały się zarówno wybory parlamentarne jak i prezydenckie) wygrał Front Ocalenia Narodowego, który zdobył 263 mandaty na 395.


W 1991 został zmuszony do opuszczenia urzędu po serii [[mineriada|protestów górników]], którymi kierował Miron Cozma. W tym samym ukazał się film [[Vivi Drăgan Vasile|Vasiliego]], [[Stere Gulea|Gulea]] i [[Sorin Iliesiu|Iliesiu]] pt. [[Piata Universitatii]]<ref>http://www.filmweb.pl/film/Piata+Universitatii+-+Romania-1991-209561</ref>. Film ten jest dokumentem, przedstawiającym wydarzenia ze strajków na Placu Uniwersyteckim w Bukareszcie<ref>http://www.cinemagia.ro/filme/piata-universitatii-romania-12845/</ref>.
W 1991 został zmuszony do opuszczenia urzędu po serii [[mineriada|protestów górników]], którymi kierował Miron Cozma. W tym samym ukazał się film [[Vivi Drăgan Vasile|Vasiliego]], [[Stere Gulea|Gulea]] i [[Sorin Iliesiu|Iliesiu]] pt. [[Piata Universitatii]]<ref>http://www.filmweb.pl/film/Piata+Universitatii+-+Romania-1991-209561</ref>. Film ten jest dokumentem, przedstawiającym wydarzenia ze strajków na Placu Uniwersyteckim w Bukareszcie<ref>http://www.cinemagia.ro/filme/piata-universitatii-romania-12845/</ref>.

Wersja z 19:09, 20 lip 2012

Petre Roman
Ilustracja
Petre Roman
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1946
Bukareszt

Premier Rumunii
Okres

od 22 grudnia 1989
do 20 czerwca 1990

Przynależność polityczna

Front Ocalenia Narodowego

Poprzednik

Constantin Dăscălescu(Rumuńska Republika Ludowa)

Następca

Theodor Stolojan

podpis

Petre Roman (ur. 22 lipca 1946) - rumuński polityk i naukowiec, premier Rumunii w latach 1989-1991, pierwszy premier po obaleniu reżimu Nicolae Ceauşescu.

Wykształcenie i praca naukowa

Petre Roman w 1968 uzyskał stopień inżyniera elektryka na Universitatea Politehnica București. W 1971 uzyskał Diplôme d'Etudes approfondies. Natomiast w 1974 tytuł doktora mechaniki pływów na Uniwersytecie w Tuluzie. W 1985 Roman wrócił na Politechnikę w Bukareszcie, gdzie pracował w katedrze hydrotechniki[1].

Kariera polityczna

Rząd Petre Romana

Petre Roman jednym z założycieli Frontu Ocalenia Narodowego. Z jego ramienia w 1989 został premierem (lider ugrupowania Ion Iliescu został prezydentem)[1]. Rząd ten był tylko rządem tymczasowym do czasu rozpisania w 20 maja 1990, pierwszych wolnych wyborów po II wojnie światowej w Rumunii. Wcześniej odbyły się wybory parlamentarne w innych państwach postsocjalistycznych w Polsce (4 czerwca 1989), NRD (19 marca 1990), Węgrzech (24 marca 1990), które wygrała wcześniejsza opozycja. Natomiast w ZSRR w 1989 jeszcze wygrali komuniści. Wybory 20 maja 1990 (wówczas odbywały się zarówno wybory parlamentarne jak i prezydenckie) wygrał Front Ocalenia Narodowego, który zdobył 263 mandaty na 395.

W 1991 został zmuszony do opuszczenia urzędu po serii protestów górników, którymi kierował Miron Cozma. W tym samym ukazał się film Vasiliego, Gulea i Iliesiu pt. Piata Universitatii[2]. Film ten jest dokumentem, przedstawiającym wydarzenia ze strajków na Placu Uniwersyteckim w Bukareszcie[3].

Późniejsza działalność

Po dymisji został senatorem i przewodniczącymi Komisji Obrony. W latach 1996-1999 pełnił funkcję Ministra Spraw Zagranicznych[1].

Odznaczenia