Antoni Komorowski: Różnice pomiędzy wersjami

Antoni Komorowski
	kontradmirał
Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1945 ; Gdynia
	Przebieg służby
Jednostki	ORP "KT-88"
Stanowiska	komendant Akademii Marynarki Wojennej
Główne wojny i bitwy	nie brał udziału
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:53, 2 kwi 2014

Antoni Komorowski (ur. 2 kwietnia 1945 roku w Gdyni) – oficer polskiej Marynarki Wojennej w stopniu kontradmirała, profesor nauk historycznych, jachtowy kapitan żeglugi wielkiej oraz kapitan motorowodny. W latach 1994–2003 komendant-rektor Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, następnie kierownik Katedry Żeglarstwa i Turystyki Wodnej Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Jest odznaczony Orderem Odrodzenia Polski.

Wojsko Polskie

Antoni Franciszek Komorowski, syn Hieronima, urodził się 2 kwietnia 1945 roku w Gdyni. Według urzędowych statystyk, jest pierwszym po wojnie urodzonym w Gdyni obywatelem^[1]. Jest absolwentem III Liceum Ogólnokształcącego im. Marynarki Wojennej PRL w Gdyni. W okresie od 1963 do 1967 roku ukończył Wydział Pokładowy Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte. Na pierwsze stanowisko służbowe – zastępcy dowódcy kutra torpedowego proj. 183, ORP "KT-90" – skierowano go do 1 dywizjonu kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni. W 1969 roku objął dowództwo bliźniaczego ORP "KT-88", a w następnym roku w drodze wyróżnienia został skierowany na studia do Akademii Marynarki Wojennej ZSRR im. Marszałka Klimenta Woroszyłowa w Leningradzie. Po powrocie do Polski w 1974 roku przez wiele lat był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej, kolejno jako starszy asystent, wykładowca (od 1980 roku) i adiunkt (od 1983 roku). W 1989 roku został zastępcą komendanta – prodziekanem Wydziału Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego. Od 1994 do 2003 roku, przez dwie kadencje, zajmował stanowisko komendanta-rektora Akademii Marynarki Wojennej^[2].

W 1982 roku uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1993 roku doktora habilitowanego. Rozprawa habilitacyjna dotyczyła rozwoju broni torpedowej w latach 1966–1990, a przewód prowadził w Wojskowym Instytucie Historycznym w Warszawie. W 1994 roku otrzymał tytuł naukowy profesora. Był promotorem przewodów doktorskich z historii kmdr. por. Adama Kuli w Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku (1998 rok) oraz kmdr. por. Dariusza Grabca na Uniwersytecie Gdańskim (2003 rok). Jest autorem książek, podręczników i skryptów traktujących o uzbrojeniu torpedowym, bezpieczeństwie żeglugi, historii nawigacji i żeglarstwie, a także artykułów o podobnej tematyce, opublikowanych głównie w "Przeglądzie Morskim". Zrealizował ok. dziesięciu projektów naukowo-badawczych.

Żeglarstwo

Antoni Komorowski jest jachtowym kapitanem żeglugi wielkiej, kapitanem motorowodnym oraz instruktorem żeglarstwa PZŻ. Przebył łącznie ponad 10 000 Mm, m.in. na takich jednostkach jak SY Bosman II i SY Komandor II. Był wiceprezesem Polskiego Związku Żeglarskiego ds. morskich, wiceprezesem Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego^[3] i wicekomandorem Jacht Klubu Marynarki Wojennej "Kotwica" ds. szkolenia, którego w 1996 roku został honorowym członkiem. Zasiada w prezydium Centralnej Komisji Egzaminacyjnej Polskiego Związku Żeglarskiego i pełni funkcję przewodniczącego jej Zespołu Pomorskiego. Jest członkiem Kapituły Nagrody "Rejs Roku". Po zakończeniu służby wojskowej objął funkcję kierownika Katedry Żeglarstwa i Turystyki Wodnej na Wydziale Turystki i Rekreacji Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku. Jest również zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Instytucie Nauk Społecznych Akademii Marynarki Wojennej.

Awanse

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
Medal Za Szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego

Publikacje

"Torpedy." Współautor: kmdr dr hab. inż. Jerzy Kuliś. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1977.
"Bomba głębinowa wz. B-1." Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1978.
"Torpeda francuska kal. 550 mm wz. 1924 V." Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1985. (ISBN 83-11-07107-1)
"Vademecum żeglarskie." Praca zbiorowa. Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej. Gdynia 1985.
"Jacht Klub Marynarki Wojennej 1958–1988." Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej. Gdynia 1988.
"Urządzenia nawigacyjne jachtów morskich." Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej. Gdynia 1989.
"Ratownictwo. Poradnik dla żeglarzy." Współautor: kmdr dr inż. Maciej Drogosiewicz. Akademia Marynarki Wojennej. Gdynia 1990.
"Broń torpedowa." Dom Wydawniczy Bellona. Warszawa 1995. (ISBN 83-11-08375-4)
"Absolwenci uczelni Polskiej Marynarki Wojennej: 1922–1995." Współautorzy: kmdr prof. dr hab. Jerzy Przybylski, kmdr dr hab. Dariusz Nawrot. Wydawnictwo Akademii Marynarki Wojennej. Gdynia 1997. (ISBN 83-87280-00-3)
"Historia techniki nawigacyjnej." Akademia Marynarki Wojennej. Gdynia 1997. (ISBN 83-87280-24-0)
"Okręty szkolne Polskiej Marynarki Wojennej: 1920–1997." Akademia Marynarki Wojennej. Gdynia 1998. (ISBN 83-87280-19-4)
"Obiekty podwodne i militaria Zatoki Gdańskiej." Praca zbiorowa. Impuls Plus Consulting. Gdynia 2001. (ISBN 83-912011-3-9)
"Rozwój techniki nurkowej." Wydawnictwo Adam Marszałek. Toruń 2004. (ISBN 83-7441-105-8)

↑ Gdyński obywatel nr. 1 stanął wczoraj na ślubnym kobiercu. „Dziennik Bałtycki”, s. 6, 1968–10–13/14.
↑ W 1987 roku Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte została przekształcona w Akademię Marynarki Wojennej, zachowując patrona.
↑ Następnie przemianowany na Pomorski Okręgowy Związek Żeglarski.

Bibliografia

Płk Mariusz Jędrzejko, ppłk Marek Paszkowski, mjr Mariusz Krogulski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989–2002), Wydawnictwo Von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7

Linki zewnętrzne

Szablon:Komendant AMW

Szablon:MW

[1] Gdyński obywatel nr. 1 stanął wczoraj na ślubnym kobiercu. „Dziennik Bałtycki”, s. 6, 1968–10–13/14.

[2] W 1987 roku Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte została przekształcona w Akademię Marynarki Wojennej, zachowując patrona.

[3] Następnie przemianowany na Pomorski Okręgowy Związek Żeglarski.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 25: / Linia 25: @@
 == Wojsko Polskie ==
-Antoni Franciszek Komorowski, syn Hieronima, urodził się [[2 kwietnia]] [[1945]] roku w [[Gdynia|Gdyni]]. Jest absolwentem [[III Liceum Ogólnokształcące im. Marynarki Wojennej RP w Gdyni|III Liceum Ogólnokształcącego im. Marynarki Wojennej PRL w Gdyni]]. W okresie od [[1963]] do [[1967]] roku ukończył Wydział Pokładowy [[Akademia Marynarki Wojennej|Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej]] im. Bohaterów [[Westerplatte]]. Na pierwsze stanowisko służbowe – zastępcy dowódcy [[kuter torpedowy|kutra torpedowego]] proj. 183, ORP "KT-90" – skierowano go do 1 dywizjonu kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni. W [[1969]] roku objął dowództwo bliźniaczego ORP "KT-88", a w następnym roku w drodze wyróżnienia został skierowany na studia do Akademii Marynarki Wojennej [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] im. Marszałka [[Kliment Woroszyłow|Klimenta Woroszyłowa]] w [[Petersburg|Leningradzie]]. Po powrocie do Polski w [[1974]] roku przez wiele lat był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej, kolejno jako starszy [[asystent]], wykładowca (od [[1980]] roku) i [[adiunkt]] (od [[1983]] roku). W [[1989]] roku został zastępcą komendanta – prodziekanem Wydziału Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego. Od [[1994]] do [[2003]] roku, przez dwie kadencje, zajmował stanowisko komendanta-rektora Akademii Marynarki Wojennej<ref>W [[1987]] roku Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte została przekształcona w Akademię Marynarki Wojennej, zachowując patrona.</ref>.
+Antoni Franciszek Komorowski, syn Hieronima, urodził się [[2 kwietnia]] [[1945]] roku w [[Gdynia|Gdyni]]. Według urzędowych statystyk, jest pierwszym po wojnie urodzonym w Gdyni obywatelem<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł = Gdyński obywatel nr. 1 stanął wczoraj na ślubnym kobiercu| url = http://bibliotekacyfrowa.eu/dlibra/docmetadata?id=29009&from=&dirids=1&ver_id=&lp=5&QI=| czasopismo = Dziennik Bałtycki| wolumin = | wydanie = 244| strony = 6| data = 1968–10–13/14| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Jest absolwentem [[III Liceum Ogólnokształcące im. Marynarki Wojennej RP w Gdyni|III Liceum Ogólnokształcącego im. Marynarki Wojennej PRL w Gdyni]]. W okresie od [[1963]] do [[1967]] roku ukończył Wydział Pokładowy [[Akademia Marynarki Wojennej|Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej]] im. Bohaterów [[Westerplatte]]. Na pierwsze stanowisko służbowe – zastępcy dowódcy [[kuter torpedowy|kutra torpedowego]] proj. 183, ORP "KT-90" – skierowano go do 1 dywizjonu kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni. W [[1969]] roku objął dowództwo bliźniaczego ORP "KT-88", a w następnym roku w drodze wyróżnienia został skierowany na studia do Akademii Marynarki Wojennej [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] im. Marszałka [[Kliment Woroszyłow|Klimenta Woroszyłowa]] w [[Petersburg|Leningradzie]]. Po powrocie do Polski w [[1974]] roku przez wiele lat był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej, kolejno jako starszy [[asystent]], wykładowca (od [[1980]] roku) i [[adiunkt]] (od [[1983]] roku). W [[1989]] roku został zastępcą komendanta – prodziekanem Wydziału Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego. Od [[1994]] do [[2003]] roku, przez dwie kadencje, zajmował stanowisko komendanta-rektora Akademii Marynarki Wojennej<ref>W [[1987]] roku Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte została przekształcona w Akademię Marynarki Wojennej, zachowując patrona.</ref>.
 W [[1982]] roku uzyskał stopień naukowy [[doktor (stopień naukowy)|doktora]], a w [[1993]] roku [[doktor habilitowany|doktora habilitowanego]]. Rozprawa habilitacyjna dotyczyła rozwoju broni [[torpeda|torpedowej]] w latach 1966–1990, a przewód prowadził w [[Wojskowy Instytut Historyczny|Wojskowym Instytucie Historycznym]] w [[Warszawa|Warszawie]]. W 1994 roku otrzymał tytuł naukowy [[profesor]]a. Był promotorem przewodów doktorskich z historii kmdr. por. Adama Kuli w [[Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku|Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku]] ([[1998]] rok) oraz kmdr. por. Dariusza Grabca na [[Uniwersytet Gdański|Uniwersytecie Gdańskim]] ([[2003]] rok). Jest autorem książek, podręczników i skryptów traktujących o uzbrojeniu torpedowym, bezpieczeństwie [[żegluga|żeglugi]], historii [[nawigacja|nawigacji]] i [[żeglarstwo|żeglarstwie]], a także artykułów o podobnej tematyce, opublikowanych głównie w "Przeglądzie Morskim". Zrealizował ok. dziesięciu projektów naukowo-badawczych.