Bolesław Jaźwiński: Różnice pomiędzy wersjami

Bolesław Jaźwiński
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1882 ; majątku Buczemel Grodzieńszczyźnie
Data śmierci	21 kwietnia 1935
	Przebieg służby
Lata służby	1900-1928
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie II RP
Jednostki	I Korpusie Polskim w Rosji ; dowódca XVI Brygady Piechoty; Wojskowego Instytutu Geograficznego; 11. Dywizji Piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii ; komendant twierdzy Bobrujsk; dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej; dowódca 21. Pułku Piechoty; dowódca XVI Brygady Piechoty; szef Wojskowego Instytutu Geograficznego; dowódca 11. Dywizji Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:39, 3 kwi 2014

Bolesław Jaźwiński (ur. 30 listopada 1882 w folwarku Buczemel na Grodzieńszczyźnie, zm. 21 kwietnia 1935) – pułkownik saperów Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Jaźwiński urodził się 30 listopada 1882 w majątku Buczemel, z ziemi grodzieńskie, pochodzi ze staroszlacheckiej rodziny herbu "Pomian". Wykształcenie ogólne odebrał w domu , a gimnazjum ukończył w Brześciu Litewskim. Do służby wojskowej powołany w 1900. Po roku służby wstąpił do Tyfliskiej Szkoły Wojskowej i Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii, którą ukończył w 1904r. Zawodowy oficer rosyjskich saperów. Uczestnik wojny rosyjsko japońskiej 1904–1905, w której wyróżnił się odwagą i bohaterstwem. W latach 1906-1908 dowódca kompanii oddziału ekspedycyjnego na Kretę. W latach 1911–1913 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Petersburgu. W czasie I wojny światowej kierował fortyfikowaniem Grodna. W okresie od kwietnia 1917 do lutego 1918 organizator pułków inżynieryjnych w I Korpusie Polskim w Rosji (na Wschodzie), luty 1918 – marzec 1918 komendant twierdzy Bobrujsk, marzec – maj 1918 dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej 1 Korpusu Polskiego na Wschodzie. W lutym 1918 na czele swego pułku wyruszył na pomoc 2 Dywizji strzeleckiej walczącej w Bobrujsku.

Od 1 listopada 1918 w Wojsku Polskim. Listopad 1918 – marzec 1919 dowódca 21. Pułku Piechoty, marzec – kwiecień 1919 dowódca Okręgu Wojskowego Warszawa. Czerwiec – sierpień 1919 dowódca XVI Brygady Piechoty, sierpień 1919 – styczeń 1920 dowódca Grupy Operacyjnej "Wschód". Styczeń – lipiec 1920 szef Wojskowego Instytutu Geograficznego^[1]. W czasie wojny z bolszewikami w okresie lipiec – październik 1920 dowódca 11. Dywizji Piechoty i odcinka obrony Warszawy. W okresie od października 1920 do maja 1926 szef Wojskowego Instytutu Geograficznego.

W czasie przewrotu majowego 1926 opowiedział się po stronie rządowej. Po przewrocie spotkała go zemsta ze strony marszałka Piłsudskiego. Aresztowany i więziony bez sądu, a nawet postawienia zarzutów, w Warszawie i Wilnie. Załamał się i nie odzyskał równowagi psychicznej do końca swoich dni. Ciężko chorował, był sparaliżowany. Od 30 listopada 1928 w stanie spoczynku. Osiadł i zmarł w Warszawie w 1935.

Odznaczony: czterokrotnie oraz odznaczenia bojowe armii rosyjskiej.

Awanse

sierżant kompanii – 1903
podporucznik – 1904
podpułkownik - 1917
pułkownik - 3 maja 1922 ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów, Dekretem L 2919 z 30 kwietnia 1921 zostaje zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920^[2].
generał brygady - 1 grudnia 1924 ze starszeństwem od 15 sierpnia 1924 i 23. lokatą w korpusie generałów.

Odznaczenia

Order Virtuti Militari- 1922 - L 5260^[3]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych x 4 - 1921r^[4]^[5]
Order Świętej Anny- III i IV klasy
Order Świętego Stanisława (Rosja)- III klasy
Order Świętego Włodzimierza - IV klasy
Krzyż Komandorski "Orderu Korony Rumunii" - 1923^[6]
Legia Honorowa- Francja
Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 4 z 07.02.1920 str. 52
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 18 z 7 maja 1921 s. 897
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 12 z 10 maja 1922
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 35 z 3 września 1921 str 1339
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr. 20 z 15 lipca 1922 str 600
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 78 z 21 grudnia 1923

Bibliografia

T. Kryska Karski, S. Żórakowski – Generałowie Polski Niepodległej, Wyd. Editions Spotkania, Warszawa 1991
Henryk P. Kosk – Generalicja polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001, ISBN 83-87103-81-0
Z. Barszczewski – Sylwetki Saperów Wyd. Bellona, Warszawa 2001
M. Patelski – Jeńcy majowej wojny. Pobyt generałów: Tadeusza Jordan Rozwadowskiego, Juliusz Malczewskiego, Włodzimierza Zagórskiego i Bolesława Jaźwińskiego w Wojskowym Więzieniu Śledczym na Antokolu w Wilnie, [w:] Zamach stanu Józefa Piłsudskiego 1926 roku, pod red. Marka Siomy, Lublin 2007, s. 309-324

[1] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 4 z 07.02.1920 str. 52

[2] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 18 z 7 maja 1921 s. 897

[3] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 12 z 10 maja 1922

[4] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 35 z 3 września 1921 str 1339

[5] Dziennik Personalny Ministra Spraw wojskowych nr. 20 z 15 lipca 1922 str 600

[6] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 78 z 21 grudnia 1923

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 == Życiorys ==
-Jaźwiński urodził się 30 listopada 1882 w majątku Buczemel, z ziemi grodzieńskie, pochodzi ze staroszlacheckiej rodziny herbu [[Pomian (herb szlachecki)|"Pomian"]]. Wykształcenie ogólne odebrał w domu , a gimnazjum ukończył w Brześciu Litewskim. Do służby wojskowej powołany w 1900. Po roku służby wstąpił do Tyfliskiej Szkoły Wojskowej i Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii, którą ukończył w 1904r. Zawodowy oficer rosyjskich [[saper]]ów. Uczestnik [[Wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko japońskiej]] 1904–1905, w której wyróżnił się odwagą i bohaterstwem. W latach 1906-1908 dowódca kompanii oddziału ekspedycyjnego na [[Kreta|Kretę]]. W latach 1911–1913 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w [[Petersburg]]u. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] kierował fortyfikowaniem [[Grodno|Grodna]]. W okresie od kwietnia 1917 do lutego 1918 organizator pułków inżynieryjnych w [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusie Polskim w Rosji]] (na Wschodzie), luty 1918 – marzec 1918 komendant twierdzy [[Bobrujsk]], marzec – maj 1918 dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej 1 Korpusu Polskiego na Wschodzie. W lutym 1918 na czele swego pułku wyruszył na pomoc 2 Dywizji strzeleckiej walczącej w Bobrujsku.
+Jaźwiński urodził się 30 listopada 1882 w majątku Buczemel, z ziemi grodzieńskie, pochodzi ze staroszlacheckiej rodziny herbu [[Pomian (herb szlachecki)|"Pomian"]]. Wykształcenie ogólne odebrał w domu , a gimnazjum ukończył w Brześciu Litewskim. Do służby wojskowej powołany w 1900. Po roku służby wstąpił do [[Tbilisi|Tyfliskiej]] Szkoły Wojskowej i Mikołajewskiej Inżynieryjnej Akademii, którą ukończył w 1904r. Zawodowy oficer rosyjskich [[saper]]ów. Uczestnik [[Wojna rosyjsko-japońska|wojny rosyjsko japońskiej]] 1904–1905, w której wyróżnił się odwagą i bohaterstwem. W latach 1906-1908 dowódca kompanii oddziału ekspedycyjnego na [[Kreta|Kretę]]. W latach 1911–1913 był słuchaczem Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w [[Petersburg]]u. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] kierował fortyfikowaniem [[Grodno|Grodna]]. W okresie od kwietnia 1917 do lutego 1918 organizator pułków inżynieryjnych w [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusie Polskim w Rosji]] (na Wschodzie), luty 1918 – marzec 1918 komendant twierdzy [[Bobrujsk]], marzec – maj 1918 dowódca 2 Dywizji Strzeleckiej 1 Korpusu Polskiego na Wschodzie. W lutym 1918 na czele swego pułku wyruszył na pomoc 2 Dywizji strzeleckiej walczącej w Bobrujsku.
 Od 1 listopada 1918 w [[Wojsko Polskie II RP|Wojsku Polskim]]. Listopad 1918 – marzec 1919 dowódca 21. Pułku Piechoty, marzec – kwiecień 1919 dowódca [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr I w Warszawie|Okręgu Wojskowego Warszawa]]. Czerwiec – sierpień 1919 dowódca XVI Brygady Piechoty, sierpień 1919 – styczeń 1920 dowódca Grupy Operacyjnej "Wschód". Styczeń – lipiec 1920 szef [[Wojskowy Instytut Geograficzny|Wojskowego Instytutu Geograficznego]]<ref>Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 4 z 07.02.1920 str. 52</ref>. W czasie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny z bolszewikami]] w okresie lipiec – październik 1920 dowódca [[11 Karpacka Dywizja Piechoty|11. Dywizji Piechoty]] i odcinka obrony [[Warszawa|Warszawy]]. W okresie od października 1920 do maja 1926 szef Wojskowego Instytutu Geograficznego.