Petru Groza: Różnice pomiędzy wersjami

Petru Groza
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1884 ; Băcia
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1958 ; Bukareszt
	Premier Ruminii
Okres	od 6 marca 1945; do 2 czerwca 1952
Poprzednik	Nicolae Rădescu
Następca	Gheorghe Gheorghiu-Dej
	Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Rumuńskiej Republiki Ludowej
Okres	od 12 czerwca 1952; do 7 stycznia 1958
Poprzednik	Constantin Parhon
Następca	Ion Gheorghe Maurer
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:33, 29 maj 2014

Petru Groza (ur. 7 grudnia 1884 - zm. 7 stycznia 1958) - rumuński polityk, premier w latach 1945-1952, Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego (głowa państwa rumuńskiego) w latach 1952-1958.

Przez swoich przeciwników politycznych nazywany Czerwonym Burżujem, był jedną z głównych postaci na politycznej scenie Rumunii w okresie międzywojennym. Po wojnie został premierem rządu koalicyjnego w latach 1945-1952. Groza założył radykalną organizację rolników nazywaną Frontem Oraczy (rum. Frontul Plugarilor) w czasie Wielkiego Kryzysu. Został premierem 6 marca 1945, gdy generał Nicolae Rădescu, desygnowany przez króla Michała I premierem Rumunii 7 grudnia 1944 w nadziei powstrzymania pełzającego przejmowania władzy przez komunistów przy wsparciu Armii Czerwonej i NKWD^[1], został zmuszony do rezygnacji przez komisarza ludowego ds. zagranicznych ZSRR Andrieja Wyszynskiego w konsekwencji ustaleń konferencji jałtańskiej. W czasie kadencji Grozy, w grudniu 1947, rumuński monarcha zmuszony został do abdykacji i opuszczenia Rumunii, po tym jak państwo stało się oficjalnie republiką ludową. Pomimo, iż jego władza jako premiera była uzależniona od wsparcia ZSRR, Groza utrzymywał się na tym stanowisku do czasu zastąpienia go przez Gheorghe Gheorghiu-Deja w 1952 roku.

↑ Bezpośrednio po obaleniu pod kierownictwem króla Michała I rządów Iony Antonescu i przejściu Rumunii na stronę koalicji antyhitlerowskiej premierem został Constantin Sănătescu

Szablon:Przewodniczący SRR

Szablon:Władca-Premier Rumunii

[1] Bezpośrednio po obaleniu pod kierownictwem króla Michała I rządów Iony Antonescu i przejściu Rumunii na stronę koalicji antyhitlerowskiej premierem został Constantin Sănătescu

[a-2] Jako wiceprzewodniczący

[b-3] Kolegialna głowa państwa

[c-4] Głowa państwa jako przewodniczący Frontu Ocalenia Narodowego (1989–1990), a następnie
przewodniczący Tymczasowej Rady Jedności Narodowej (1990)

[d-5] Jako przewodniczący Senatu

[1]

[A]

[B]

[C]

[D]

@@ Linia 25: / Linia 25: @@
 '''Petru Groza''' (ur. [[7 grudnia]] [[1884]] - zm. [[7 stycznia]] [[1958]]) - rumuński polityk, [[premierzy Rumunii|premier]] w latach [[1945]]-[[1952]], Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego (głowa państwa rumuńskiego) w latach [[1952]]-[[1958]].
-Przez swoich przeciwników politycznych nazywany ''Czerwonym Burżujem'', był jedną z głównych postaci na politycznej scenie [[Rumunia|Rumunii]] w okresie międzywojennym. Po wojnie został premierem rządu koalicyjnego w latach [[1945]]-[[1952]]. Groza założył radykalną organizację rolników nazywaną [[Front Oraczy|Frontem Oraczy]] ([[język rumuński|rum.]] ''Frontul Plugarilor'') w czasie [[Wielki Kryzys|Wielkiego Kryzysu]]. Został premierem [[6 marca]] [[1945]], gdy generał [[Nicolae Rădescu]], desygnowany przez króla [[Michał I Hohenzollern-Sigmaringen|Michała I]] premierem Rumunii [[7 grudnia]] [[1944]] w nadziei powstrzymania pełzającego przejmowania władzy przez komunistów przy wsparciu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] i [[NKWD]]<ref>Bezpośrednio po obaleniu pod kierownictwem króla Michała I rządów [[Ion Antonescu|Iony Antonescu]] i przejściu Rumunii na stronę [[koalicja antyhitlerowska|koalicji antyhitlerowskiej]] premierem został [[Constantin Sănătescu]]</ref>, został zmuszony do rezygnacji przez komisarza ludowego ds. zagranicznych [[ZSRR]] [[Andriej Wyszynski|Andrieja Wyszynskiego]] w konsekwencji ustaleń [[konferencja jałtańska|konferencji jałtańskiej]]. W czasie kadencji Grozy, rumuński monarcha zmuszony został do [[abdykacja|abdykacji]], po tym jak państwo stało się oficjalnie republiką ludową. Pomimo, iż jego władza jako premiera była uzależniona od wsparcia [[ZSRR]], Groza utrzymywał się na tym stanowisku do czasu zastąpienia go przez [[Gheorghe Gheorghiu-Dej]]a w [[1952]] roku.
+Przez swoich przeciwników politycznych nazywany ''Czerwonym Burżujem'', był jedną z głównych postaci na politycznej scenie [[Rumunia|Rumunii]] w okresie międzywojennym. Po wojnie został premierem rządu koalicyjnego w latach [[1945]]-[[1952]]. Groza założył radykalną organizację rolników nazywaną [[Front Oraczy|Frontem Oraczy]] ([[język rumuński|rum.]] ''Frontul Plugarilor'') w czasie [[Wielki Kryzys|Wielkiego Kryzysu]]. Został premierem [[6 marca]] [[1945]], gdy generał [[Nicolae Rădescu]], desygnowany przez króla [[Michał I Hohenzollern-Sigmaringen|Michała I]] premierem Rumunii [[7 grudnia]] [[1944]] w nadziei powstrzymania pełzającego przejmowania władzy przez komunistów przy wsparciu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] i [[NKWD]]<ref>Bezpośrednio po obaleniu pod kierownictwem króla Michała I rządów [[Ion Antonescu|Iony Antonescu]] i przejściu Rumunii na stronę [[koalicja antyhitlerowska|koalicji antyhitlerowskiej]] premierem został [[Constantin Sănătescu]]</ref>, został zmuszony do rezygnacji przez komisarza ludowego ds. zagranicznych [[ZSRR]] [[Andriej Wyszynski|Andrieja Wyszynskiego]] w konsekwencji ustaleń [[konferencja jałtańska|konferencji jałtańskiej]]. W czasie kadencji Grozy, w grudniu 1947, rumuński monarcha zmuszony został do [[abdykacja|abdykacji]] i opuszczenia Rumunii, po tym jak państwo stało się oficjalnie republiką ludową. Pomimo, iż jego władza jako premiera była uzależniona od wsparcia [[ZSRR]], Groza utrzymywał się na tym stanowisku do czasu zastąpienia go przez [[Gheorghe Gheorghiu-Dej]]a w [[1952]] roku.
 {{Przypisy}}

Przewodniczący Tymczasowego Prezydium	Constantin Parhon (1947–1948) Ștefan Voitec, Gheorghe Stere, Ion Niculi i Mihail Sadoveanu (p.o., 1947–1948)^[A]
Przewodniczący Prezydium Wielkiego Zgromadzenia Narodowego	Constantin Parhon (1948–1952) Petru Groza (1952–1958) Mihail Sadoveanu i Anton Moisescu (p.o., 1958)^[A] Ion Gheorghe Maurer (1958–1961)
Przewodniczący Rady Państwa	Gheorghe Gheorghiu-Dej (1961–1965) Ion Gheorghe Maurer, Ștefan Voitec i Avram Bunaciu (p.o., 1965)^[A] Chivu Stoica (1965–1967) Nicolae Ceaușescu (1967–1989)
Prezydenci	Nicolae Ceaușescu (1974–1989) Front Ocalenia Narodowego (1989)^[B] Ion Iliescu (1989–1990)^[C] Ion Iliescu (1990–1996) Emil Constantinescu (1996–2000) Ion Iliescu (2000–2004) Traian Băsescu (2004–2014) Nicolae Văcăroiu (p.o., 2007)^[D] Crin Antonescu (p.o., 2012)^[D] Klaus Iohannis (od 2014)