Émile Zola: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Poprawienie bzdurnej informacji sugerującej, ze umieszczenie dzieł Zoli na indeksie miało coś wspólnego z jego obroną Dreyfussa. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Artysta infobox |
{{Artysta infobox |
||
| |
|Imię i nazwisko = Émile Zola |
||
| |
|Grafika = Emile Zola 2.jpg |
||
| |
|Podpis = [[Plik:Autograf, Zola, Nordisk familjebok.png|center|170px]] |
||
| |
|link_do_zdjęcia = |
||
| |
|Pełne imię i nazwisko = Émile Zola |
||
| |
|Data i miejsce urodzenia = [[2 kwietnia]] [[1840]]<br />[[Paryż]] |
||
| |
|Data i miejsce śmierci = [[29 września]] [[1902]]<br />[[Paryż]] |
||
| |
|Narodowość = [[Francja|Francuz]] |
||
| |
|Dziedzina sztuki = [[pisarz]], [[Krytyka|krytyk]] |
||
| |
|Styl = [[powieść]] |
||
| |
|Ważne dzieła = cykl ''[[Rougon-Macquartowie]]'' ''[[Teresa Raquin]]'',<br />trylogia ''[[Trzy miasta]]'' |
||
| |
|Muzeum artysty = |
||
| |
|commons = Émile Zola |
||
| |
|source = Émile Zola |
||
| |
|quote = Émile Zola |
||
| |
|e-teatr_id = |
||
| |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Émile Édouard Charles Antoine Zola''' (ur. [[2 kwietnia]] [[1840]] w [[Paryż]]u, zm. [[29 września]] [[1902]] w [[Paryż]]u) – [[Francja|francuski]] pisarz, główny przedstawiciel [[Naturalizm (literatura)|naturalizmu]]. |
'''Émile Édouard Charles Antoine Zola''' (ur. [[2 kwietnia]] [[1840]] w [[Paryż]]u, zm. [[29 września]] [[1902]] w [[Paryż]]u) – [[Francja|francuski]] pisarz, główny przedstawiciel [[Naturalizm (literatura)|naturalizmu]]. |
||
Zola urodził się w rodzinie włoskiego inżyniera, wychowywał się i uczył w szkole średniej w [[Aix-en-Provence]], razem ze sławnym później malarzem [[Paul Cézanne|Paulem |
Zola urodził się w rodzinie włoskiego inżyniera, wychowywał się i uczył w szkole średniej w [[Aix-en-Provence]], razem ze sławnym później malarzem [[Paul Cézanne|Paulem Cézanne’em]]. Od najmłodszych lat fascynował się literaturą [[Romantyzm|romantyczną]], przede wszystkim dramatem [[Victor Hugo|Wiktora Hugo]]. Po śmierci ojca sytuacja materialna jego rodziny dramatycznie pogorszyła się; Emil razem z matką przeniósł się do Paryża, gdzie imał się różnych zajęć, zostając wreszcie pracownikiem słynnego wydawnictwa [[Hachette|Librairie Hachette]]. |
||
Zachęcony do podjęcia pracy literackiej, próbował początkowo swoich sił w dramacie, pisząc ''Teresę Raquin'' i ''Spadkobierców pana Rabourdin''. Utwory te nie zyskały jednak uznania odborców, w pierwszym przypadku z powodu przesadzonej, przejaskrawionej atmosfery grozy w duchu przebrzmiałego już gotycyzmu, w drugim |
Zachęcony do podjęcia pracy literackiej, próbował początkowo swoich sił w dramacie, pisząc ''Teresę Raquin'' i ''Spadkobierców pana Rabourdin''. Utwory te nie zyskały jednak uznania odborców, w pierwszym przypadku z powodu przesadzonej, przejaskrawionej atmosfery grozy w duchu przebrzmiałego już gotycyzmu, w drugim – z powodu zbyt ostrej krytyki stosunków panujących w burżuazyjnej rodzinie. |
||
Zola postanowił skupić się na tworzeniu powieści, które według jego zamysłu miały tworzyć jeden wielki cykl analizujący w sposób naukowy stosunki społeczne epoki II Cesarstwa. Tak powstał 20-tomowy cykl ''[[Rougon-Macquartowie|Rougon-Macquartowie. Historia naturalna i społeczna rodziny za Drugiego Cesarstwa]]'' opublikowany w latach [[1871]]-[[1893]]. Przedstawia on rozległą panoramę francuskiego społeczeństwa i stanowi ważny dokument tamtych czasów. Cały cykl utrzymany był w duchu naturalizmu, którego podbudowę teoretyczną Zola przedstawił w studium ''Powieść eksperymentalna'' (''Le roman expérimental'', [[1880 w literaturze|1880]]). Mimo przedstawionych tam przez siebie założeń absolutnej obiektywności narratora i porzucenia romantycznego rozmachu w kreacji bohaterów i opisie miejsc, Zola zachował iście romantyczną wyobraźnię, która pozwalała mu kreślić fascynujące opisy najbardziej prozaicznych miejsc. Natomiast wnikliwe badania warunków życia robotników i chłopów oraz działalności Kościoła katolickiego we Francji wywołały u niego sympatie [[socjalizm|socjalistyczne]] i [[antyklerykalizm|antyklerykalne]]. |
Zola postanowił skupić się na tworzeniu powieści, które według jego zamysłu miały tworzyć jeden wielki cykl analizujący w sposób naukowy stosunki społeczne epoki II Cesarstwa. Tak powstał 20-tomowy cykl ''[[Rougon-Macquartowie|Rougon-Macquartowie. Historia naturalna i społeczna rodziny za Drugiego Cesarstwa]]'' opublikowany w latach [[1871]]-[[1893]]. Przedstawia on rozległą panoramę francuskiego społeczeństwa i stanowi ważny dokument tamtych czasów. Cały cykl utrzymany był w duchu naturalizmu, którego podbudowę teoretyczną Zola przedstawił w studium ''Powieść eksperymentalna'' (''Le roman expérimental'', [[1880 w literaturze|1880]]). Mimo przedstawionych tam przez siebie założeń absolutnej obiektywności narratora i porzucenia romantycznego rozmachu w kreacji bohaterów i opisie miejsc, Zola zachował iście romantyczną wyobraźnię, która pozwalała mu kreślić fascynujące opisy najbardziej prozaicznych miejsc. Natomiast wnikliwe badania warunków życia robotników i chłopów oraz działalności Kościoła katolickiego we Francji wywołały u niego sympatie [[socjalizm|socjalistyczne]] i [[antyklerykalizm|antyklerykalne]]. |
||
Te ostatnie widać wyraźnie w drugim cyklu powieściowym Zoli, trylogii ''Trzy miasta'', w której poddał druzgocącej krytyce skomercjalizowany kult cudów i objawień, skostniałe i zamknięte wobec wiernych struktury hierarchii kościelnej, a wreszcie nieczułość Kościoła na problemy społeczno-polityczne. W konsekwencji jego książki zostały umieszczone na [[Indeks ksiąg zakazanych|Indeksie ksiąg zakazanych]]. Pisarz wytykał także obojętność rządów Francji i Europy wobec ludobójstwa [[Ormianie|Ormian]] po masakrach dokonanych w sułtańskiej Turcji w latach 1894-1896. W artykułach poświęconych sztuce bronił natomiast malarzy [[impresjonizm|impresjonistów]] przed krytyką zwolenników akademizmu. |
Te ostatnie widać wyraźnie w drugim cyklu powieściowym Zoli, trylogii ''Trzy miasta'', w której poddał druzgocącej krytyce skomercjalizowany kult cudów i objawień, skostniałe i zamknięte wobec wiernych struktury hierarchii kościelnej, a wreszcie nieczułość Kościoła na problemy społeczno-polityczne. W konsekwencji jego książki zostały umieszczone na [[Indeks ksiąg zakazanych|Indeksie ksiąg zakazanych]]. Pisarz wytykał także obojętność rządów Francji i Europy wobec ludobójstwa [[Ormianie|Ormian]] po masakrach dokonanych w sułtańskiej Turcji w latach 1894-1896. W artykułach poświęconych sztuce bronił natomiast malarzy [[impresjonizm|impresjonistów]] przed krytyką zwolenników akademizmu. |
||
W roku [[1898]] Zola zaangażował się w obronę francuskiego oficera niesłusznie oskarżonego o zdradę |
W roku [[1898]] Zola zaangażował się w obronę francuskiego oficera niesłusznie oskarżonego o zdradę – [[Alfred Dreyfus|Alfreda Dreyfusa]], publikując na pierwszej stronie paryskiego dziennika „L’Aurore” artykuł [[J'Accuse...!|''J’Accuse'']] (''Oskarżam!''). Miał on formę listu otwartego do prezydenta [[Félix François Faure|Félixa Faure]] i zawierał ostrą krytykę francuskiego rządu. Pisarz zarzucał władzom antysemityzm i niezgodne z prawem skazanie i uwięzienie Dreyfusa. |
||
Zola zmarł w 1902 r. na skutek zatrucia tlenkiem węgla. Okoliczności jego śmierci do dziś budzą poważne wątpliwości. Choć oficjalnie uznano zgon pisarza za nieszczęśliwy wypadek (wadliwa konstrukcja piecyka), istniały poważne przesłanki, że mogło być to morderstwo na tle politycznym. Rząd [[III Republika Francuska|Trzeciej Republiki]] nie angażował się jednak zbytnio w wyjaśnienie tej sprawy. |
Zola zmarł w 1902 r. na skutek zatrucia tlenkiem węgla. Okoliczności jego śmierci do dziś budzą poważne wątpliwości. Choć oficjalnie uznano zgon pisarza za nieszczęśliwy wypadek (wadliwa konstrukcja piecyka), istniały poważne przesłanki, że mogło być to morderstwo na tle politycznym. Rząd [[III Republika Francuska|Trzeciej Republiki]] nie angażował się jednak zbytnio w wyjaśnienie tej sprawy. |
||
Twórczość Zoli wywarła znaczący wpływ na wielu powieściopisarzy XX wieku w |
Twórczość Zoli wywarła znaczący wpływ na wielu powieściopisarzy XX wieku w |
||
Linia 50: | Linia 50: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [http://www.online-literature.com/emile-zola/ Biografia, Bibliografia] (angielski) |
* [http://www.online-literature.com/emile-zola/ Biografia, Bibliografia] (angielski) |
||
* {{Wolnelektury-autor| |
* {{Wolnelektury-autor|Émile’a Zoli|emil-zola}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
{{Kontrola autorytatywna}} |
Wersja z 20:49, 24 cze 2014
Émile Édouard Charles Antoine Zola (ur. 2 kwietnia 1840 w Paryżu, zm. 29 września 1902 w Paryżu) – francuski pisarz, główny przedstawiciel naturalizmu.
Zola urodził się w rodzinie włoskiego inżyniera, wychowywał się i uczył w szkole średniej w Aix-en-Provence, razem ze sławnym później malarzem Paulem Cézanne’em. Od najmłodszych lat fascynował się literaturą romantyczną, przede wszystkim dramatem Wiktora Hugo. Po śmierci ojca sytuacja materialna jego rodziny dramatycznie pogorszyła się; Emil razem z matką przeniósł się do Paryża, gdzie imał się różnych zajęć, zostając wreszcie pracownikiem słynnego wydawnictwa Librairie Hachette.
Zachęcony do podjęcia pracy literackiej, próbował początkowo swoich sił w dramacie, pisząc Teresę Raquin i Spadkobierców pana Rabourdin. Utwory te nie zyskały jednak uznania odborców, w pierwszym przypadku z powodu przesadzonej, przejaskrawionej atmosfery grozy w duchu przebrzmiałego już gotycyzmu, w drugim – z powodu zbyt ostrej krytyki stosunków panujących w burżuazyjnej rodzinie.
Zola postanowił skupić się na tworzeniu powieści, które według jego zamysłu miały tworzyć jeden wielki cykl analizujący w sposób naukowy stosunki społeczne epoki II Cesarstwa. Tak powstał 20-tomowy cykl Rougon-Macquartowie. Historia naturalna i społeczna rodziny za Drugiego Cesarstwa opublikowany w latach 1871-1893. Przedstawia on rozległą panoramę francuskiego społeczeństwa i stanowi ważny dokument tamtych czasów. Cały cykl utrzymany był w duchu naturalizmu, którego podbudowę teoretyczną Zola przedstawił w studium Powieść eksperymentalna (Le roman expérimental, 1880). Mimo przedstawionych tam przez siebie założeń absolutnej obiektywności narratora i porzucenia romantycznego rozmachu w kreacji bohaterów i opisie miejsc, Zola zachował iście romantyczną wyobraźnię, która pozwalała mu kreślić fascynujące opisy najbardziej prozaicznych miejsc. Natomiast wnikliwe badania warunków życia robotników i chłopów oraz działalności Kościoła katolickiego we Francji wywołały u niego sympatie socjalistyczne i antyklerykalne.
Te ostatnie widać wyraźnie w drugim cyklu powieściowym Zoli, trylogii Trzy miasta, w której poddał druzgocącej krytyce skomercjalizowany kult cudów i objawień, skostniałe i zamknięte wobec wiernych struktury hierarchii kościelnej, a wreszcie nieczułość Kościoła na problemy społeczno-polityczne. W konsekwencji jego książki zostały umieszczone na Indeksie ksiąg zakazanych. Pisarz wytykał także obojętność rządów Francji i Europy wobec ludobójstwa Ormian po masakrach dokonanych w sułtańskiej Turcji w latach 1894-1896. W artykułach poświęconych sztuce bronił natomiast malarzy impresjonistów przed krytyką zwolenników akademizmu.
W roku 1898 Zola zaangażował się w obronę francuskiego oficera niesłusznie oskarżonego o zdradę – Alfreda Dreyfusa, publikując na pierwszej stronie paryskiego dziennika „L’Aurore” artykuł J’Accuse (Oskarżam!). Miał on formę listu otwartego do prezydenta Félixa Faure i zawierał ostrą krytykę francuskiego rządu. Pisarz zarzucał władzom antysemityzm i niezgodne z prawem skazanie i uwięzienie Dreyfusa.
Zola zmarł w 1902 r. na skutek zatrucia tlenkiem węgla. Okoliczności jego śmierci do dziś budzą poważne wątpliwości. Choć oficjalnie uznano zgon pisarza za nieszczęśliwy wypadek (wadliwa konstrukcja piecyka), istniały poważne przesłanki, że mogło być to morderstwo na tle politycznym. Rząd Trzeciej Republiki nie angażował się jednak zbytnio w wyjaśnienie tej sprawy.
Twórczość Zoli wywarła znaczący wpływ na wielu powieściopisarzy XX wieku w Europie i w Stanach Zjednoczonych.
Ważniejsze dzieła:
- Cykl 20 powieści pt. Rougon-Macquartowie (1871-1893);
- Teresa Raquin (Thérese Raquin, 1867, wyd. polskie 1974)
- trylogia Trzy miasta (Trois villes, 1894-1897, wyd. polskie 1895-1898)
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Biografia, Bibliografia (angielski)
- Utwory Émile’a Zoli w serwisie Wolne Lektury
- ISNI: 0000000120958660
- VIAF: 32004502
- ULAN: 500205256
- LCCN: n79026785
- GND: 118637223
- NDL: 00461898
- LIBRIS: 53hkld0p3ng3bp3
- BnF: 119297200
- SUDOC: 027204332
- SBN: CFIV006123
- NLA: 35627815
- NKC: jn19990009450
- DBNL: zola001
- RSL: 000003856, 000003855
- BNE: XX992796
- BNR: 000246149
- NTA: 068376928
- BIBSYS: 90054100
- CALIS: n2004347650
- CiNii: DA0081603X
- Open Library: OL32772A
- PLWABN: 9810594642205606
- NUKAT: n95202140
- J9U: 987007298135005171
- PTBNP: 18786
- CANTIC: a10457173
- LNB: 000005102
- NSK: 000100271
- BNA: 000034479
- CONOR: 6580067
- BNC: 000036478
- ΕΒΕ: 227404
- BLBNB: 000210102
- KRNLK: KAC199630987, KAC201768688
- LIH: LNB:V*7036;=BC
- RISM: people/41009196
- WorldCat: lccn-n79026785