Pieniński Potok

{{{nazwa}}}

[[Plik:{{{zdjęcie}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis zdjęcia}}}]] {{{opis zdjęcia}}}
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	{{{lokalizacja}}}
{{{rodzaj cieku}}}
Długość	2,5 km
Spadek	{{{spadek}}}
Powierzchnia zlewni	{{{powierzchnia zlewni}}} km²
Średni przepływ	{{{średni przepływ}}} m³/s {{{miejsce przepływu}}}
Źródło
Miejsce	{{{źródło: miejsce}}}
Wysokość	{{{źródło: wysokość}}}
Współrzędne	Nieprawidłowe parametry: {{{{źródło: współrzędne}}}|type:landmark}
Ujście
Recypient	{{{ujście: recypient}}}
Miejsce	{{{ujście: miejsce}}}
Wysokość	{{{ujście: wysokość}}}
Współrzędne	Nieprawidłowe parametry: {{{{ujście: współrzędne}}}|type:landmark}
Położenie na mapie Europy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{źródło: współrzędne}}}} Nieprawidłowe parametry: {{{{ujście: współrzędne}}}}

{{Rzeka infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | źródło: miejsce = | średni przepływ = | ujście: recypient = | lokalizacja = | zdjęcie = | nazwa = | ujście: wysokość = | źródło: wysokość = | powierzchnia zlewni = | miejsce przepływu = | źródło: współrzędne = | spadek = | ujście: współrzędne = | ujście: miejsce = | opis zdjęcia = Nieznane pola: "opis_zdjęcia", "średni_przepływ", "pow_dorzecza", "nazwa_rzeki", "lokalizacja3", "państwa", "źródło_sekundN", "dopływy", "źródło_minutE", "źródło_wysokość", "źródło_stopniN", "uchodzi_gdzie", "uchodzi_minutE", "uchodzi_sekundN", "źródło_minutN", "uchodzi_stopniN", "uchodzi_wysokość", "rzeki_kontynent", "uchodzi_minutN", "źródło_sekundE", "źródło_stopniE", "rzeka_grafika", "źródło_gdzie", "uchodzi_stopniE", "przepływ_gdzie", "uchodzi_sekundE", "lokalizacja1", "mapa_podpis", "uchodzi_do" oraz "lokalizacja2".

Pieński Potok wpływający do Dunajca

Pieniński Potok – potok w Pieninach, będący lewobrzeżnym dopływem Dunajca. Powszechnie nazywany jest Pieńskim Potokiem. Spływa głęboką doliną oddzielająca Masyw Trzech Koron od Pieninek. Jednym z dwu jego większych dopływów jest Huliński Potok. Źródła Pieńskiego Potoku znajdują się pod przełęczą Szopka, do Dunajca uchodzi na wysokości ok. 440 m n.p.m. tworząc w miejscu ujścia wysoki stożek napływowy. Po orograficznie prawej stronie ujścia znajdują się wysokie wapienne skały zwane Fujarkami, po lewej stronie Ślimakowa Skała.

Pieński Potok ma długość 2,5 km i średni spadek 120 m/km. Dolina, którą płynie, to jedno z najbardziej dzikich miejsc w Pieninach. Stanowi obszar ochrony ścisłej i z wyjątkiem górnego odcinka w pobliżu Bajkowego Gronia jest niedostępna turystycznie. Porasta ją bujny las mieszany, w stromych zboczach znajdują się białe ściany wapienne porośnięte bogatą florą roślin wapieniolubnych. W korycie potoku oprócz pospolitego lepiężnika białego zdarza się rzadki litwor arcydzięgiel. W dolinie stwierdzono występowanie 30 gatunków ptaków, w tym pliszki górskiej i rzadkiego pluszcza.

Tradycyjna nazwa Pieńskiego Potoku pochodzi z gwary ludowej i jest przez miejscową ludność używana do dzisiaj. W dokumentach pisanych znana jest już z 1626. W literaturze jednak ostatnio coraz częściej wprowadza się nazwę Pieniński Potok. Jego doliną chodzono ok. 1860 do Zamku Pienińskiego, w 1907 wyznakowano nawet wzdłuż potoku szlak turystyczny. W 1930 teren ten został wykupiony od prywatnych właścicieli, a cały obszar doliny włączony do Pienińskiego Parku Narodowego. W 1948 uznany został za matecznik dzikiej zwierzyny. Co ciekawe, już w 1626 w dokumencie przy nazwie Pieńskiego Potoku znajdujemy zapis: „zostawić go w pokoju dla zamrożenia zwierza na potrzebę zamkową”.

Górną część Pienińskiego Potoku, na odcinku pomiędzy Bajkowym Groniem a polaną Wyrobek, na wysokości 678 m przekracza żółty szlak turystyczny z Krościenka na przełęcz Szopka. Znajdują się tutaj ławki dla turystów, tablica Pienińskiego Parku Narodowego i drewniana rynna, która płynie woda z Pienińskiego Potoku. Tworzy on tutaj niewielkie rozlewisko z młaką eutroficzną, na której dominują takie gatunki roślin, jak: kozłek całolistny, knieć błotna i turzyca prosowa. U ujścia Pienińskiego Potoku natomiast występuje rzadki w Polsce gatunek rośliny – oset klapowany.

Bibliografia

1. Józef Nyka: Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-4-8.brak strony w książce
2. Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, 1:15 000. Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006/07. ISBN 83-87873-07-1.brak strony w książce