|
|
Linia 26: |
Linia 26: |
|
|
|
|
|
== Przykłady == |
|
== Przykłady == |
|
* Obliczając całkę <math>\int \tfrac{\ln x}{x} dx</math>, zastosować można podstawienie <math>\ln x = t</math>, tzn.<math>\tfrac{dx}{x} = dt</math>, więc: |
|
* Obliczając całkę <math>\int \frac{\ln(x)}{x} dx</math>, zastosować można podstawienie <math>\ln(x) = t</math>, tzn.<math>\tfrac{dx}{x} = dt</math>, więc: |
|
:<math>\int \frac{\ln x}{x} dx = \int t \cdot dt = {1 \over 2} t^2 + C = {1 \over 2} \ln^2 x + C</math>. |
|
:<math>\int \frac{\ln(x)}{x} dx = \int t\ dt = \tfrac12 t^2 + C = \tfrac12 \ln(x)^2 + C</math>. |
|
|
|
|
|
* Przykład zastosowania metody całkowania przez podstawienie z pominięciem pomocniczej zmiennej: |
|
* Przykład zastosowania metody całkowania przez podstawienie z pominięciem pomocniczej zmiennej: |
|
:<math>\int \sin (2x + 3) \cdot dx = \frac{1}{2} \int \sin (2x + 3) \cdot 2 dx = \frac{1}{2} \int \sin (2x + 3) \cdot d(2x + 3) = - \frac{1}{2} \cos (2x + 3) + C</math>. |
|
:<math>\int \sin (2x + 3) dx = \frac{1}{2} \int \sin(2x + 3) \cdot 2 dx = \frac{1}{2} \int \sin (2x + 3) \cdot d(2x + 3) = - \frac{1}{2} \cos (2x + 3) + C</math>. |
|
|
|
|
|
== Przydatne podstawienia == |
|
== Przydatne podstawienia == |
Całkowanie przez podstawienie – jedna z metod obliczania zamkniętych form całek.
Opis metody
Jeśli:
- Funkcja jest różniczkowalna w
- jest przedziałem
- Funkcja ma funkcję pierwotną w przedziale , tzn. dla należących do
to funkcja jest całkowalna w oraz:
Równoważnie, jeśli całkę można sprowadzić do postaci:
- ,
to można zmienić podstawę całkowania na :
- .
W przypadku obliczania całek oznaczonych poprzez podstawienie zmianie ulegają granice całkowania. W takim przypadku twierdzenie o całkowaniu przez podstawienie wygląda następująco:
Założenia:
- Funkcja jest całkowalna w swej dziedzinie.
- Funkcja określona na przedziale jest różniczkowalna w sposób ciągły.
- dla każdego z przedziału .
- Obraz funkcji zawiera się w dziedzinie funkcji .
Wówczas:
Przykłady
- Obliczając całkę , zastosować można podstawienie , tzn., więc:
- .
- Przykład zastosowania metody całkowania przez podstawienie z pominięciem pomocniczej zmiennej:
- .
Przydatne podstawienia
Całkowanie funkcji trygonometrycznych
Całkując funkcje wymierne funkcji trygonometrycznych (czyli funkcje postaci ) stosuje się podstawienia pozwalające na wyeliminowanie ich z obliczeń:
- W ogólności stosować można zawsze tzw. podstawienie uniwersalne . Jeżeli jednak funkcja spełnia jeden z podanych niżej warunków, wygodniej jest stosować podstawienie z nim związane.
- Jeśli funkcja jest nieparzysta ze względu na sinus (), stosuje się podstawienie
- Jeśli funkcja jest nieparzysta ze względu na cosinus (), stosuje się podstawienie
- Jeśli funkcja jest parzysta ze względu na sinus i cosinus równocześnie (), stosuje się podstawienie
Za pomocą jedynki trygonometrycznej oraz innych tożsamości trygonometrycznych można wyprowadzić czynniki zastępujące funkcje trygonometryczne, w szczególności w przypadku podstawienia uniwersalnego:
zachodzi:
W przypadku podstawienia mamy dla funkcji postaci :
,
Przykłady
Przykład zastosowania podstawienia uniwersalnego:
Podstawienia Eulera
Podstawienia Eulera stosujemy przy obliczaniu całek funkcji postaci , gdzie R jest funkcją wymierną.
I podstawienie Eulera
I podstawienie stosować można, gdy a>0. Przyjmujemy wtedy: . Wobec tego otrzymujemy:
- ,
- .
Zgodnie z przyjętym podstawieniem, mamy: .
II podstawienie Eulera
II podstawienie stosować można, gdy c>0. Przyjmujemy wówczas:
. Mamy zatem:
,
.
Zgodnie z przyjętym podstawieniem, otrzymujemy: .
Jeżeli drugie podstawienie Eulera zapiszemy następująco
to gdy to da się tak dobrać
aby
III podstawienie Eulera
III podstawienie stosować można, gdy istnieją dwa różne pierwiastki rzeczywiste x0, x1 trójmianu . Przyjmujemy wtedy: . Stąd:
- ,
- .
Zgodnie z przyjętym podstawieniem, mamy:
Całkowanie różniczek dwumiennych
Różniczka dwumienna jest to wyrażenie postaci: , gdzie i są niezerowymi liczbami rzeczywistymi oraz i są pewnymi liczbami wymiernymi. Niech ponadto , gdzie są liczbami całkowitymi. Twierdzenie Czebyszewa mówi, iż całkę
można wyrazić za pomocą skończonej liczby funkcji elementarnych jedynie w trzech przypadkach:
- gdy jest liczbą całkowitą; przypadek nie wymaga podstawień.
- gdy jest liczbą całkowitą; stosuje się wtedy podstawienie .
- gdy jest liczbą całkowitą; stosuje się podstawienie .
Podstawienia trygonometryczne
Poniższe typy całek można sprowadzić do całek funkcji wymiernych, których argumentami są funkcje trygonometryczne, przy pomocy podanych podstawień:
- - podstawiamy lub
- - podstawiamy lub
- - podstawiamy lub
Inne podstawienia
- Całki typu obliczamy przez podstawienie . Stąd: .
- Całki typu , gdzie p1, p2, ..., pn są liczbami wymiernymi, sprowadzamy do całki funkcji wymiernej podstawiając , gdzie k jest najmniejszą wspólną wielokrotnością liczb p1, p2, ..., pn.
Zobacz też