Józef Klemens Czartoryski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Szlachcic infobox}} |
m autopoprawka po zrobieniu błędu w regeneracji |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
|ojciec = [[Stanisław Kostka Czartoryski]] |
|ojciec = [[Stanisław Kostka Czartoryski]] |
||
|matka = Anna z Rybińskich |
|matka = Anna z Rybińskich |
||
|mąż = Dorota Barbara z Jabłonowskich |
|mąż = |
||
|żona = Dorota Barbara z Jabłonowskich |
|||
|żona = |
|||
|dzieci = Maria Antonina Czartoryska<br />[[Klementyna Czartoryska]]<br />Teresa Czartoryska<br />Józefina Maria z Czartoryskich Potocka<br />Celestyna Czartoryska. |
|dzieci = Maria Antonina Czartoryska<br />[[Klementyna Czartoryska]]<br />Teresa Czartoryska<br />Józefina Maria z Czartoryskich Potocka<br />Celestyna Czartoryska. |
||
|odznaczenia = {{order|OOB}} {{order|PL-OŚS|1}} |
|odznaczenia = {{order|OOB}} {{order|PL-OŚS|1}} |
Wersja z 02:22, 24 gru 2015
Pogoń Litewska | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Anna z Rybińskich |
Żona |
Dorota Barbara z Jabłonowskich |
Dzieci |
Maria Antonina Czartoryska |
Odznaczenia | |
Józef Klemens Czartoryski herbu Pogoń Litewska, książę na Korcu i Oleksińcach (ur. 1740, zm.17 marca 1810 w Warszawie) – mianowany stolnikiem litewskim w 1764 roku[1], polski arystokrata, polityk i dyplomata, ostatni męski potomek linii koreckiej rodu Czartoryskich, poseł na Sejm Czteroletni[2] z województwa wołyńskiego w 1788 roku[3], członek konfederacji targowickiej[4], starosta łucki w 1771 roku[5], starosta i wójt radoszycki w 1771 roku[6].
W 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego[7]. Figurował na liście posłów i senatorów posła rosyjskiego Jakowa Bułhakowa w 1792 roku, która zawierała zestawienie osób, na które Rosjanie mogą liczyć przy rekonfederacji i obaleniu dzieła 3 maja[8].
W roku 1767 otrzymał Order Orła Białego. W 1765 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[9].
W 1764 został klucznikiem litewskim, w 1772 klucznikiem wołyńskim i starostą i wójtem miejscowości Łuki i Radoszyce.
W 1789/1790 był polskim posłem w Berlinie, mocno zaangażowanym w sprawę sojuszu z Prusami (Przymierze polsko-pruskie 1790). Tamtejszy poseł austriacki Henryk XIII, książę Reuß zu Greiz miał stwierdzić, że Czartoryski był człowiekiem światowym, lecz naiwnym, gdyż wierzącym w dobre intencje pruskich dyplomatów względem Polski.
W swoich dobrach w Korcu książę założył wytwórnię fajansu i porcelany (porcelana korecka), a po jej spaleniu się w roku 1797 założył wytwórnię pasów kontuszowych (pasy koreckie).
Jego ojcem był Stanisław Kostka Czartoryski, a matką Anna Rybińska. Żoną Józefa Klemensa została Dorota Barbara Jabłonowska, z którą miał pięć córek:
- Maria Antonina Czartoryska,
- Klementyna Czartoryska,
- Teresa Czartoryska,
- Józefina Maria Czartoryska, żona Alfreda Potockiego,
- Celestyna Czartoryska.
Bibliografia
- Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 653-659.
- ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 190.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 207.
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 322.
- ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 62, s. 573.
- ↑ Płata Woyska Y Chleb Zasłuzonych : To Iest Taryffy, Kwart, Hyberny, Pogłownego, Łanowego, Y inne przydatki dla wygody y ciekawości publiczney. Zebrane, y Do Druku Podane, 1771, s. 28.
- ↑ Płata Woyska Y Chleb Zasłuzonych : To Iest Taryffy, Kwart, Hyberny, Pogłownego, Łanowego, Y inne przydatki dla wygody y ciekawości publiczney. Zebrane, y Do Druku Podane, 1771, s. 12.
- ↑ Elektorów poczet, którzy niegdyś głosowali na elektorów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III. roku 1674, Augusta II. roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, najjaśniejszych Królów Polskich, Wielkich Książąt Litewskich, i.t.d. / ułożył i wydał Oswald Zaprzaniec z Siemuszowej Pietruski, Lwów 1845, s. 58.
- ↑ Łukasz Kądziela, Między zdradą a służbą Rzeczypospolitej. Fryderyk Moszyński w latach 1792-1793, Warszawa 1993, s. 46, Сборник Русского исторического общества, t. 47,Petersburg 1885, s. 273.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 177.
- Czartoryscy
- Elektorzy Stanisława Augusta Poniatowskiego
- Ludzie związani z Korcem
- Konfederaci targowiccy
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (I Rzeczpospolita)
- Posłowie I Rzeczypospolitej w Królestwie Prus
- Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (województwo wołyńskie)
- Posłowie Sejmu Czteroletniego (1788-1792)
- Starostowie łuccy
- Starostowie radoszyccy
- Stolnicy wielcy litewscy
- Kawalerowie Orderu Świętego Stanisława (I Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1740
- Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej
- Wójtowie radoszyccy
- Zmarli w 1810