Mikałajewa: Różnice pomiędzy wersjami

Mikałajewa
Мікалаева
	; Pomnik symbolizujący "drogę śmierci" w miejscu pochowania rozstrzelanych 26 czerwca 1941 więźniów z Berezwecza
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	szumiliński
Sielsowiet	Mikałajewa
Populacja; • liczba ludności	; 408; (2009)
Nr kierunkowy	+375 2130
Tablice rejestracyjne	2
	Położenie na mapie Białorusi Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 19:45, 13 kwi 2016

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Mikołajewo (błr. Мікалаева; ros. Миколаево, Mikołajewo; Николаево, Nikołajewo) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szumilińskim, 25 km na południowy-zachód od Szumilina, 69 km od Witebska, siedziba sielsowietu Mikałajewa. Przez wieś biegnie droga R114. Leży na prawym brzegu rzeki Dźwiny.

Historia

Na początku XX wieku w pobliżu wsi znajdował się majątek Teklenwil z dworem von Faltynów^[1]. W Teklenwilu mieszkały 53 osoby, a w Mikałajewie 57. Oba majątki należały do von Faltynów i podlegały parafii w Ule w dekanacie połockim. W okresie sowieckim majątek Teklenwil zmieniono w kołchoz Taklinowo. Po II wojnie światowej majątki połączono w jedną wieś Mikałajewa.

Od 1924 roku miejscowość leżała w granicach BSRR. W latach 1941-1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

W 1999 roku we wsi mieszkało 569 osób w 248 domach^[2].

Droga śmierci Berezwecz-Taklinowo

Po inwazji III Rzeszy na ZSRR w czerwcu 1941 roku NKWD podjęło likwidację więzienia w Berezweczu, ob. Głębokie (patrz masakry więzienne NKWD 1941). Naczelnik więzienia nr 28 (mieściło się w byłym klasztorze bazylianów) sierżant Michaił Prijomyszew dostał rozkaz przeniesienia więźniów do Witebska. Kilkaset osób rozstrzelano na miejscu, a pozostałych kilka tysięcy więźniów poprowadzono w kolumnie marszowej (dwanaście osób w szeregu, przy długości kolumny około 1500 m) w kierunku Uszacza.

Kolumna marszowa więźniów (bez jedzenia i picia) na "drodze śmierci" pozostawiała ciała. Do zbiorowego mordu doszło w miejscowości Sierocino (Soroczyno), gdzie w związku z ucieczką więźnia naczelnik więzienia Prijomyszew oraz pięciu konwojentów rozstrzelali 27 (względnie 32) więźniów. W czasie całego marszu Prijomyszew zastrzelił osobiście z pistoletu 55 osób. Po dojściu do Ułły kolumna przeszła przez most nad Dźwiną. W okolicach kołchozu Taklinowo nadleciał niemiecki samolot i zbombardował most, który chwilę wcześniej opuścili więźniowie^[3]. Strażnicy dostali rozkaz by zlikwidować więźniów. Leżących więźniów rozstrzelano przy użyciu karabinów maszynowych, a tych co przeżyli dobito bagnetami. Czekiści tak się spieszyli, że pozostawili ciała na miejscu. Kilku osobom udało się uciec. Następnego dnia przyjechało speckomando NKWD, które zagnało wieśniaków do zasypania ciał w dołach po ziemniakach w kołchozie Mikałajewa. Po wkroczeniu Niemców ciała pomordowanych ekshumowano i przeniesiono do olbrzymiego grobu na skraju lasu koło Taklinowa^[4].

Oficjalne źródła podają liczbę 714 (715^[5]) zabitych, jednak ocalały świadek Paweł Kożuch, który leżał między ciałami zabitych, usłyszał od konwojentów liczbę 1773. Pięć lub sześć ocalałych osób uciekało do domu, lecz następnego dnia zostali złapani i rozstrzelani w wiosce Uboina, położonej na prawym brzegu Dźwiny, 15 km na północny-zachód od Mikałajewa^[6]. Większość zabitych nie miała wyroków, więc z punktu widzenia sowieckiego prawa byli niewinni^[7].

Po tych zdarzeniach wojskowy prokurator garnizonu witebskiego Glinka rozkazał aresztować Prijomyszewa. Jednak pierwszy sekretarz KC KPB Pantielejmon Ponomarienko uznał postępowanie naczelnika więzienia za uzasadnione i nakazał jego wypuszczenie^[8].

Dwaj oficerowie odpowiedzialni za egzekucję 714 więźniów zostali skazani na śmierć we wrześniu 1941, a trzy osoby na 10 lat obozu^[9].

Miejsce pamięci

Na miejscu pochowania ofiar z inicjatywy krewnych ofiar i przy pomocy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa^[10] postawiono pomnik. Betonowy pas symbolizuje straszliwą drogę, którą pokonali więźniowie. Z jednej strony znajduje się okno z kratami i napisem Berezwecz, z drugiej krzyż, symbolizujący miejsce końcowego męczeństwa. Co roku, 26 czerwca, w dzień rozstrzelania, odbywa się tutaj Msza Święta pamięci ofiar. Więźniami byli Polacy oraz osoby innych narodowości. Wśród zamordowanych był ks. Franciszek Kuksewicz, proboszcz parafii w Miorach oraz ks. Stanisław Eliasz, proboszcz parafii w Idołcie^[11]^[12]^[13].

Parafia Kościoła rzymskokatolicka

W Mikałajewie istnieje parafia św. Klary i św. Faustyny Kowalskiej, leżąca w dekanacie lepielskim diecezji witebskiej^[14].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Lato 1941 – polski dramat, Sławomir Kalbarczyk, Tysiąc ofiar z Berezwecza, 21-06-2011

↑ Prof. Adam Hrebnicki, kresy.genealodzy.pl [dostęp 2016-04-11] .
↑ Г.П.Г.П. Пашкоў Г.П.Г.П. i inni red., Беларуская энцыклапедыя, Mińsk: БелЭн, 2000 .
↑ Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13] .
↑ Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-13] .
↑ Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13] .
↑ K.K. Shastouski K.K., Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR | wieś Mikołajewo obwód witebski, www.radzima.org [dostęp 2016-04-12] .
↑ Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13] .
↑ K.K. Shastouski K.K., Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR | wieś Mikołajewo obwód witebski, www.radzima.org [dostęp 2016-04-12] .
↑ v, Незаконный расстрел заключенных летом 1941 года: преступление и наказание, Записные книжки историка, 12 lipca 2012 [dostęp 2016-04-11] .
↑ Berezwecz - Nikołajewo, gazetapl [dostęp 2016-04-12] (pol.).
↑ Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-11] .
↑ Czas Miłosierdzia on-line - nr 146 czerwiec 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-11] .
↑ Ks. Stanisław Eliasz, katolicy1844.republika.pl [dostęp 2016-04-12] .
↑ Catholic.by - Мікалаева – парафія Св. Клары, панны, i св. Фаустыны Кавальскай, законніцы, catholic.by [dostęp 2016-04-11] .

[1] Prof. Adam Hrebnicki, kresy.genealodzy.pl [dostęp 2016-04-11] .

[2] Г.П.Г.П. Пашкоў Г.П.Г.П. i inni red., Беларуская энцыклапедыя, Mińsk: БелЭн, 2000 .

[3] Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13] .

[4] Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-13] .

[5] Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13] .

[6] K.K. Shastouski K.K., Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR | wieś Mikołajewo obwód witebski, www.radzima.org [dostęp 2016-04-12] .

[7] Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka, www.ziemiamielecka.pl [dostęp 2016-04-13] .

[8] K.K. Shastouski K.K., Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR | wieś Mikołajewo obwód witebski, www.radzima.org [dostęp 2016-04-12] .

[9] v, Незаконный расстрел заключенных летом 1941 года: преступление и наказание, Записные книжки историка, 12 lipca 2012 [dostęp 2016-04-11] .

[10] Berezwecz - Nikołajewo, gazetapl [dostęp 2016-04-12] (pol.).

[11] Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-11] .

[12] Czas Miłosierdzia on-line - nr 146 czerwiec 2001, www.bialystok.opoka.org.pl [dostęp 2016-04-11] .

[13] Ks. Stanisław Eliasz, katolicy1844.republika.pl [dostęp 2016-04-12] .

[14] Catholic.by - Мікалаева – парафія Св. Клары, панны, i св. Фаустыны Кавальскай, законніцы, catholic.by [dostęp 2016-04-11] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Czy wiesz do artykułu|2}}
-{{inne znaczenia|wsi w rejonie szumilińskim|[[Mikołajewo|inne znaczenia tego słowa]]}}
 {{Miejscowość infobox
- |nazwa                        = Mikołajewo
+ |nazwa                        = Mikałajewa
  |nazwa oryginalna             = Мікалаева
  |zdjęcie                      = Mikalajova Memorial.jpg
  |opis zdjęcia                 = Pomnik symbolizujący "drogę śmierci" w miejscu pochowania rozstrzelanych 26 czerwca 1941 więźniów z Berezwecza
  |herb                         =
  |flaga                        =
- |dopełniacz nazwy             = Mikołajewa
+ |dopełniacz nazwy             = Mikałajewa
  |państwo                      = BLR
  |1. jednostka administracyjna = [[obwód witebski|witebski]]
  |2. jednostka administracyjna = [[Rejon szumiliński|szumiliński]]
- |3. jednostka administracyjna = [[Sielsowiet Mikołajewo|Mikołajewo]]
+ |3. jednostka administracyjna = [[Mikałajewa (sielsowiet)|Mikałajewa]]
  |powierzchnia                 =
  |wysokość                     =
  |rok                          =
  |liczba ludności              =
  |gęstość zaludnienia          =
  |numer kierunkowy             = +375 2130
  |kod pocztowy                 =
  |tablice rejestracyjne        = 2
  |stopniN = 55 |minutN = 14 |sekundN = 29
  |stopniE = 29 |minutE = 15 |sekundE = 25
  |commons                      =
  |www                          =
 }}
-'''Mikołajewo''', '''Nikołajewo''' ([[język białoruski|błr.]] Мікалаева, ''Mikałajewa''; [[język rosyjski|ros.]] Миколаево, ''Mikołajewo'') – [[wieś]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[Obwód witebski|obwodzie witebskim]], w [[Rejon szumiliński|rejonie szumilińskim]], 25 km na południowy-zachód od [[Szumilino|Szumilina]], 69 km od [[Witebsk]]a. Wchodzi w skład [[Sielsowiet Mikołajewo|sielsowietu Mikołajewo]]. Przez wieś biegnie [[Droga R114 (Białoruś)|droga R114]]. Leży na prawym brzegu rzeki [[Dźwina|Dźwiny]].
+'''Mikołajewo''' ([[język białoruski|błr.]] Мікалаева; [[język rosyjski|ros.]] Миколаево, ''Mikołajewo''; Николаево, ''Nikołajewo'') – [[wieś]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[Obwód witebski|obwodzie witebskim]], w [[Rejon szumiliński|rejonie szumilińskim]], 25 km na południowy-zachód od [[Szumilino|Szumilina]], 69 km od [[Witebsk]]a, siedziba [[Mikałajewa (sielsowiet)|sielsowietu Mikałajewa]]. Przez wieś biegnie [[Droga R114 (Białoruś)|droga R114]]. Leży na prawym brzegu rzeki [[Dźwina|Dźwiny]].
 == Historia ==
-Na początku XX wieku w pobliżu Mikołajewa znajdował się majątek Teklenwil z dworem von Faltynów<ref>{{Cytuj|tytuł=Prof. Adam Hrebnicki|czasopismo=kresy.genealodzy.pl|data dostępu=2016-04-11|opublikowany=kresy.genealodzy.pl|url=http://kresy.genealodzy.pl/hrebnicki/hreb_1.html}}</ref>. W Teklenwilu mieszkały 53 osoby, a w Mikołajewie 57. Oba majątki należały do von Faltynów i podlegały [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Ule|parafii w Ule]] w [[Dekanat połocki|dekanacie połockim]]. W okresie sowieckim majątek Teklenwil zmieniono w [[kołchoz]] Taklinowo. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] majątki połączono w jedną wieś Mikołajewo.
+Na początku XX wieku w pobliżu wsi znajdował się majątek Teklenwil z dworem von Faltynów<ref>{{Cytuj|tytuł=Prof. Adam Hrebnicki|czasopismo=kresy.genealodzy.pl|data dostępu=2016-04-11|opublikowany=kresy.genealodzy.pl|url=http://kresy.genealodzy.pl/hrebnicki/hreb_1.html}}</ref>. W Teklenwilu mieszkały 53 osoby, a w Mikałajewie 57. Oba majątki należały do von Faltynów i podlegały [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Ule|parafii w Ule]] w [[Dekanat połocki|dekanacie połockim]]. W okresie sowieckim majątek Teklenwil zmieniono w [[kołchoz]] Taklinowo. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] majątki połączono w jedną wieś Mikałajewa.
-Od 1924 roku Mikołajewo leżało w granicach [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|BSRR]]. W latach 1941-1944 było pod okupacją niemiecką. Następnie w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.
+Od 1924 roku miejscowość leżała w granicach [[Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka|BSRR]]. W latach 1941-1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.
 W 1999 roku we wsi mieszkało 569 osób w 248 domach<ref>{{Cytuj|autor=|redaktor=Г. П. Пашкоў i inni|tytuł=Беларуская энцыклапедыя|data=2000|wydanie=|miejsce=Mińsk|wydawca=БелЭн}}</ref>.
@@ Linia 40: / Linia 40: @@
 Kilkaset osób rozstrzelano na miejscu, a pozostałych kilka tysięcy więźniów poprowadzono w kolumnie marszowej (dwanaście osób w szeregu, przy długości kolumny około 1500 m) w kierunku [[Uszacz (obwód witebski)|Uszacza]].
-Kolumna marszowa więźniów (bez jedzenia i picia) na "drodze śmierci" pozostawiała ciała. Do zbiorowego mordu doszło w miejscowości Sierocino ([[Soroczyno (rejon uszacki)|Soroczyno]]), gdzie w związku z ucieczką więźnia naczelnik więzienia Prijomyszew oraz pięciu konwojentów rozstrzelali 27 (względnie 32) więźniów. W czasie całego marszu Prijomyszew zastrzelił osobiście z pistoletu 55 osób. Po dojściu do [[Ułła|Ułły]] kolumna przeszła przez most nad Dźwiną. W okolicach kołchozu Taklinowo nadleciał niemiecki samolot i zbombardował most, który chwilę wcześniej opuścili więźniowie<ref>{{Cytuj|tytuł=Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka|czasopismo=www.ziemiamielecka.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.ziemiamielecka.pl|url=http://www.ziemiamielecka.pl/?p=6957}}</ref>. Strażnicy dostali rozkaz by zlikwidować więźniów. Leżących więźniów rozstrzelano przy użyciu karabinów maszynowych, a tych co przeżyli dobito bagnetami. Czekiści tak się spieszyli, że pozostawili ciała na miejscu. Kilku osobom udało się uciec. Następnego dnia przyjechało speckomando [[NKWD]], które zagnało wieśniaków do zasypania ciał w dołach po ziemniakach w kołchozie Mikołajewo. Po wkroczeniu Niemców ciała pomordowanych ekshumowano i przeniesiono do olbrzymiego grobu na skraju lasu koło Taklinowa<ref>{{Cytuj|tytuł=Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001|czasopismo=www.bialystok.opoka.org.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.bialystok.opoka.org.pl|url=http://www.bialystok.opoka.org.pl/czas/nr150/art.php?artykul=kuksewicz}}</ref>.
+Kolumna marszowa więźniów (bez jedzenia i picia) na "drodze śmierci" pozostawiała ciała. Do zbiorowego mordu doszło w miejscowości Sierocino ([[Soroczyno (rejon uszacki)|Soroczyno]]), gdzie w związku z ucieczką więźnia naczelnik więzienia Prijomyszew oraz pięciu konwojentów rozstrzelali 27 (względnie 32) więźniów. W czasie całego marszu Prijomyszew zastrzelił osobiście z pistoletu 55 osób. Po dojściu do [[Ułła|Ułły]] kolumna przeszła przez most nad Dźwiną. W okolicach kołchozu Taklinowo nadleciał niemiecki samolot i zbombardował most, który chwilę wcześniej opuścili więźniowie<ref>{{Cytuj|tytuł=Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka|czasopismo=www.ziemiamielecka.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.ziemiamielecka.pl|url=http://www.ziemiamielecka.pl/?p=6957}}</ref>. Strażnicy dostali rozkaz by zlikwidować więźniów. Leżących więźniów rozstrzelano przy użyciu karabinów maszynowych, a tych co przeżyli dobito bagnetami. Czekiści tak się spieszyli, że pozostawili ciała na miejscu. Kilku osobom udało się uciec. Następnego dnia przyjechało speckomando [[NKWD]], które zagnało wieśniaków do zasypania ciał w dołach po ziemniakach w kołchozie Mikałajewa. Po wkroczeniu Niemców ciała pomordowanych ekshumowano i przeniesiono do olbrzymiego grobu na skraju lasu koło Taklinowa<ref>{{Cytuj|tytuł=Czas Miłosierdzia on-line - nr 150 październik 2001|czasopismo=www.bialystok.opoka.org.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.bialystok.opoka.org.pl|url=http://www.bialystok.opoka.org.pl/czas/nr150/art.php?artykul=kuksewicz}}</ref>.
-Oficjalne źródła podają liczbę 714 (715<ref>{{Cytuj|tytuł=Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka|czasopismo=www.ziemiamielecka.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.ziemiamielecka.pl|url=http://www.ziemiamielecka.pl/?p=6957}}</ref>) zabitych, jednak ocalały świadek Paweł Kożuch, który leżał między ciałami zabitych, usłyszał od konwojentów liczbę 1773. Pięć lub sześć ocalałych osób uciekało do domu, lecz następnego dnia zostali złapani i rozstrzelani w wiosce Uboina, położonej na prawym brzegu Dźwiny, 15 km na północny-zachód od Mikołajewa<ref>{{Cytuj|autor=K. Shastouski|tytuł=Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR {{!}} wieś Mikołajewo obwód witebski|czasopismo=www.radzima.org|data dostępu=2016-04-12|opublikowany=www.radzima.org|url=http://www.radzima.org/be/object/8345.html}}</ref>. Większość zabitych nie miała wyroków, więc z punktu widzenia sowieckiego prawa byli niewinni<ref>{{Cytuj|tytuł=Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka|czasopismo=www.ziemiamielecka.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.ziemiamielecka.pl|url=http://www.ziemiamielecka.pl/?p=6957}}</ref>.
+Oficjalne źródła podają liczbę 714 (715<ref>{{Cytuj|tytuł=Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka|czasopismo=www.ziemiamielecka.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.ziemiamielecka.pl|url=http://www.ziemiamielecka.pl/?p=6957}}</ref>) zabitych, jednak ocalały świadek Paweł Kożuch, który leżał między ciałami zabitych, usłyszał od konwojentów liczbę 1773. Pięć lub sześć ocalałych osób uciekało do domu, lecz następnego dnia zostali złapani i rozstrzelani w wiosce Uboina, położonej na prawym brzegu Dźwiny, 15 km na północny-zachód od Mikałajewa<ref>{{Cytuj|autor=K. Shastouski|tytuł=Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR {{!}} wieś Mikołajewo obwód witebski|czasopismo=www.radzima.org|data dostępu=2016-04-12|opublikowany=www.radzima.org|url=http://www.radzima.org/be/object/8345.html}}</ref>. Większość zabitych nie miała wyroków, więc z punktu widzenia sowieckiego prawa byli niewinni<ref>{{Cytuj|tytuł=Dodatek IPN do „Naszego Dziennika” 7/2011 – Więzienia na Kresach 1941 i Obława Augustowska 1945 « Ziemia Mielecka|czasopismo=www.ziemiamielecka.pl|data dostępu=2016-04-13|opublikowany=www.ziemiamielecka.pl|url=http://www.ziemiamielecka.pl/?p=6957}}</ref>.
 Po tych zdarzeniach wojskowy prokurator garnizonu witebskiego Glinka rozkazał aresztować Prijomyszewa. Jednak pierwszy sekretarz [[Komitet Centralny Komunistycznej Partii Białorusi|KC KPB]] [[Pantielejmon Ponomarienko]] uznał postępowanie naczelnika więzienia za uzasadnione i nakazał jego wypuszczenie<ref>{{Cytuj|autor=K. Shastouski|tytuł=Miejsce straceń obywateli Polski i Białorusi – ofiar ZSRR {{!}} wieś Mikołajewo obwód witebski|czasopismo=www.radzima.org|data dostępu=2016-04-12|opublikowany=www.radzima.org|url=http://www.radzima.org/be/object/8345.html}}</ref>.
@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 == Parafia Kościoła rzymskokatolicka ==
-W Mikołajewie istnieje [[Parafia św. Klary i św. Faustyny Kowalskiej w Mikołajewie|parafia św. Klary i św. Faustyny Kowalskiej]], leżąca w [[Dekanat lepielski|dekanacie lepielskim]] [[Diecezja witebska|diecezji witebskiej]]<ref>{{Cytuj|tytuł=Catholic.by - Мікалаева – парафія Св. Клары, панны, i св. Фаустыны Кавальскай, законніцы|czasopismo=catholic.by|data dostępu=2016-04-11|opublikowany=catholic.by|url=http://catholic.by/2/belarus/dioceses/vitebsk/101291.html}}</ref>.
+W Mikałajewie istnieje [[Parafia św. Klary i św. Faustyny Kowalskiej w Mikałajewie|parafia św. Klary i św. Faustyny Kowalskiej]], leżąca w [[Dekanat lepielski|dekanacie lepielskim]] [[Diecezja witebska|diecezji witebskiej]]<ref>{{Cytuj|tytuł=Catholic.by - Мікалаева – парафія Св. Клары, панны, i св. Фаустыны Кавальскай, законніцы|czasopismo=catholic.by|data dostępu=2016-04-11|opublikowany=catholic.by|url=http://catholic.by/2/belarus/dioceses/vitebsk/101291.html}}</ref>.
 == Bibliografia ==
 * [http://maps.by/viewate/9600 Państwowe Centrum kartograficzno-geodezyjnych materiałów i danych Republiki Białorusi]
-* [http://www.radzima.org/pl/miejsce/mikolajewo-3.html Mikołajewo na stronie internetowej radzima.org]
+* [http://www.radzima.org/pl/miejsce/mikolajewo-3.html Mikałajewa na stronie internetowej radzima.org]
 * [http://www.radzima.org/pl/object/4790.html Monaster Bazylianów w Berezweczu na stronie internetowej radzima.org]
 * [http://www.ziemiamielecka.pl/?p=6957 Kalbarczyk Sławomir, Zbrodnicza ewakuacja więzienia w Berezweczu w czerwcu 1941 r. W 70. rocznicę, Dodatek historyczny IPN do Naszego Dziennika nr 7/2011 (50)]
@@ Linia 64: / Linia 64: @@
 {{Przypisy}}
 [[Kategoria:Komunistyczne represje na Białorusi]]
 [[Kategoria:Polskie ofiary represji stalinowskich| ]]