Zofia Lindorfówna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Bibliografia: ka |
link wewn. |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
Wystąpiła w rolach filmowych: w "Panu Twardowskim" zagrała Barbarę Radziwiłłówną, w "Halce" Zofię, a w "Trędowatej" i w "Ordynacie Michorowskim" Ritę Szeliżankę. |
Wystąpiła w rolach filmowych: w "Panu Twardowskim" zagrała Barbarę Radziwiłłówną, w "Halce" Zofię, a w "Trędowatej" i w "Ordynacie Michorowskim" Ritę Szeliżankę. |
||
W czasie okupacji niemieckiej pracowała jako kelnerka w "Cafe Bodo" i "U Aktorek". Po Powstaniu Warszawskim do września 1945 przebywała w [[Radom]]iu, [[Zakopane]]m, [[Nałęczów|Nałęczowie]], [[Podkowa Leśna|Podkowie Leśnej]]. |
W czasie okupacji niemieckiej pracowała jako kelnerka w "[['Café Bodo|Cafe Bodo]]" i "[[Kawiarnia U Aktorek|U Aktorek]]". Po Powstaniu Warszawskim do września 1945 przebywała w [[Radom]]iu, [[Zakopane]]m, [[Nałęczów|Nałęczowie]], [[Podkowa Leśna|Podkowie Leśnej]]. |
||
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] występowała w [[Teatr Polski w Warszawie|Teatrze Polskim w Warszawie]] kierowanym przez [[Arnold Szyfman|Arnolda Szyfmana]]. W roku [[1957]] przeszła do [[Teatr Narodowy w Warszawie|Teatru Narodowego]]. W roku [[1968]] wystąpiła w ostatniej roli scenicznej, Pani Dobrójskiej w „Ślubach Panieńskich” [[Aleksander Fredro|Aleksandra Fredry]]. |
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] występowała w [[Teatr Polski w Warszawie|Teatrze Polskim w Warszawie]] kierowanym przez [[Arnold Szyfman|Arnolda Szyfmana]]. W roku [[1957]] przeszła do [[Teatr Narodowy w Warszawie|Teatru Narodowego]]. W roku [[1968]] wystąpiła w ostatniej roli scenicznej, Pani Dobrójskiej w „Ślubach Panieńskich” [[Aleksander Fredro|Aleksandra Fredry]]. |
Wersja z 18:01, 26 cze 2016
Zofia Lindorfówna | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek |
Józef Węgrzyn, Aleksander Dziewiałtowski-Gintowt, Stefan Martyka |
Zofia Lindorfówna (ur. 12 lutego 1905 w Lublinie, zm. 3 stycznia 1975 w Warszawie) – polska aktorka.
Od roku 1913 mieszkała w Warszawie. Uczęszczała do Gimnazjum im. Marii Konopnickiej. W roku 1922 ukończyła Kursy Wokalno-Dramatyczne H.J. Hryniewieckiej i po popisie szkolnym została zaangażowana przez Ludwika Solskiego do Teatru Rozmaitości (późniejszy Narodowy), gdzie debiutowała rolą Janiny w "Sublokatorce" Adama Grzymały-Siedleckiego.
Wkrótce zagrała Biankę w "Poskromieniu złośnicy" Williama Szekspira, Infantkę w "Cydzie" Pierre Corneille’a, Zosię w "Dziadach" Adama Mickiewicza. W roli Księżniczki Eboli w "Don Carlosie" Friedricha Schillera wystąpiła u boku swego męża Józefa Węgrzyna, który grał Carlosa. W roku 1932 na scenie Teatru Narodowego zagrała Rachel w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego.
Wystąpiła w rolach filmowych: w "Panu Twardowskim" zagrała Barbarę Radziwiłłówną, w "Halce" Zofię, a w "Trędowatej" i w "Ordynacie Michorowskim" Ritę Szeliżankę.
W czasie okupacji niemieckiej pracowała jako kelnerka w "Cafe Bodo" i "U Aktorek". Po Powstaniu Warszawskim do września 1945 przebywała w Radomiu, Zakopanem, Nałęczowie, Podkowie Leśnej.
Po II wojnie światowej występowała w Teatrze Polskim w Warszawie kierowanym przez Arnolda Szyfmana. W roku 1957 przeszła do Teatru Narodowego. W roku 1968 wystąpiła w ostatniej roli scenicznej, Pani Dobrójskiej w „Ślubach Panieńskich” Aleksandra Fredry.
W maju 1973 otrzymała tytuł członka zasłużonego SPATiF-ZASP. 14 lipca 1973 odbył się jubileusz jej pięćdziesięciolecia jej pracy artystycznej.
Była zamężna trzykrotnie: z Józef Węgrzynem zawarła ślub w obrządku prawosławnym, po rozwodzie z nim powtórnie z prawnikiem Aleksandrem Dziewiałtowskim-Gintowtem, po raz trzeci z aktorem Stefanem Martyką zastrzelonym 9 września 1951.
Została pochowana w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 53-IV-16).
Bibliografia
- Witold Sadowy: Wspomnienie: Zofia Lindorfówna "Gazeta Wyborcza - Stołeczna" nr 23, 28 stycznia 2005
- Filmografia