Gebhard Leberecht von Blücher

Gebhard Leberecht von Blücher

Gebhard Leberecht Fürst Blücher von Wahlstatt

Gebhard Blücher
feldmarszałek
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1742 Rostock
Data i miejsce śmierci	12 września 1819 Krieblowitz
Przebieg służby
Lata służby	1760-1773 i 1787-1819
Główne wojny i bitwy	Bitwa pod Waterloo *Bitwa pod Lipskiem *Bitwa pod Budziszynem (1813) *Bitwa pod Lützen (1813) *Bitwa pod Brienne-le-Château *Bitwa pod Craonne *Bitwa pod Laon *Kampania sześciodniowa

Mauzoleum Blüchera w Krobielowicach

Gebhard Leberecht von Blücher (Gebhard Leberecht Fürst Blücher von Wahlstatt) (ur. 16 grudnia 1742 w Rostocku, zm. 12 września 1819 w Krieblowitz k. Wrocławia) – feldmarszałek pruski, dowódca armii pruskiej w bitwie pod Waterloo, Kaczawą, Lipskiem, Budziszynem, Lützen, Brienne-le-Château, Craonne, Laon, a także kampanii sześciodniowej.

Życiorys

Pierwszy okres służby wojskowej

W 1760 wstąpił do armii pruskiej, do Regimentu Huzarów w Słupsku, dowodzonego przez generała Wilhelma von Bellinga (od 1861 Regimentu Huzarów nr 8). W jednostce tej jako adiutant dowódcy brał udział między innymi w działaniach na Pomorzu i w Wielkopolsce w czasie pierwszego rozbioru Polski. W tym czasie prowadził hulaszczy tryb życia, nic więc dziwnego, że dopiero w 1771 awansowano go zaledwie do stopnia kapitana kawalerii. Gdy wniósł zażalenie, został ukarany kilkumiesięcznym aresztem. Wobec braku perspektyw i niejako zmuszony, w 1773 rozstał się z armią. Sam król pruski Fryderyk Wielki, mimo starań czynionych przez Blüchera, odmówił mu prawa do służby w wojsku.

Ziemianin

Po odejściu z wojska ożenił się z siedemnastoletnią baronessą Caroline Amelie von Mehling i dzięki funduszom jej rodziców zakupił majątek i rozpoczął życie ziemianina. Nie miał jednak talentu w prowadzeniu gospodarstwa i nadal prowadził hulaszczy tryb życia. W niedługim czasie popadł w ogromne długi. Po śmierci Fryderyka Wielkiego podjął ponowne starania o przyjęcie go do służby wojskowej u nowego władcy Fryderyka Wilhelma II.

Drugi okres służby wojskowej

Ponownie wstąpił do wojska w 1787 r. Został przyjęty w stopniu majora kawalerii do swojej starej jednostki, którą później w latach 1794-1819 dowodził. Był to późniejszy słynny 5 Pomorski Regiment Husarski, zwany od koloru kurtek Regimentem Czerwonych Huzarów. Jednostka stacjonowała w Słupsku, jednak w tamtym czasie żołnierze nie byli skoszarowani, lecz mieszkali u mieszkańców miasta w kwaterach prywatnych. Aby regiment nie stanowił ciężaru dla Słupska, część jego pododdziałów była rozlokowana w okolicznych miejscowościach. Jeden ze szwadronów, którego dowódcą w 1787 został jako major, stacjonował od 1774 w Miastku. Problemy finansowe z czasów ziemiańskich sprawiły, że sprzedał majątek i sprowadził żonę z dziećmi do Miastka. W 1788 awansowany na podpułkownika, a w 1790 na pułkownika. 17 czerwca 1791 zmarła jego żona, którą pochowano pod posadzką miasteckiego kościoła. Po śmierci małżonki wziął udział ze swoim regimentem w wojnie z Francją w latach 1792-1795. W roku 1807 mianowano Blüchera dowódcą okręgu pomorskiego i gubernatorem, dwa lata później zaś skierowano go do Stargardu i awansowano do stopnia generała broni. Tam zajmował się modernizacją i szkoleniem armii. W czasie ofensywy Napoleona w 1806/1807 brał czynny udział. W czasie VI koalicji antynapoleońskiej i odwrocie armii Napoleona został wybrany głównym wodzem armii Prus. W bitwie pod Lipskiem dowodził prawym skrzydłem koalicji. Po zwycięstwie i rozpoczęciu kongresu wiedeńskiego utrzymywał armie Prus. Pod Waterloo w 1815 głównodowodzący prawym skrzydłem koalicji. Po kongresie otrzymał dom pod Krobielowicami (poprzednio klasztor). Zmarł w swoim domu. 28 sierpnia 1853 r. zwłoki przeniesiono i pochowano w Mauzoleum Blüchera w Krobielowicach.

Próba oceny

Jeden z najważniejszych pruskich dowódców okresu wojen napoleońskich. Był człowiekiem wielkiej odwagi – brał czynny udział w walkach pomimo podeszłego wieku; był wielokrotnie ranny. Jego żołnierze nazywali go papą Blücherem. Za zwycięstwo nad Napoleonem Bonaparte otrzymał gwiazdę do Wielkiego Krzyża Żelaznego, co było najwyższym odznaczeniem wojskowym Prus. Odznaczenie to przyjęło później nazwę od nazwiska feldmarszałka – Blücherstern. Od jego nazwiska nazwę bierze też typ pruskiej szabli (Blüchersäbel).

Pozostałe informacje

• Od 1816 honorowy obywatel miasta Hamburga.
• 6 lutego 1782 wstąpił do stargardzkiej loży wolnomularskiej Augusta pod złotą koroną.
• Nazywany był Marschall Vorwärts („Marszałkiem Naprzód”).

Zobacz też

• 3 Pułk Grenadierów im. Króla Fryderyka Wilhelma II (2 Wschodniopruski)
• Złotoryja
• Pałac w Krobielowicach
• Blücher (krążownik pancerny)
• Blücher (ciężki krążownik)
• Gerhard von Scharnhorst
• Order Blüchera
• Pomnik Gebharda von Blüchera we Wrocławiu

Bibliografia

• Andrew Uffindell: Wielcy generałowie wojen napoleońskich oraz ich bitwy 1805-1815, Rebis, Poznań 2007, ISBN 978-83-7301-873-0
• Jarosław Lemański, Jan Kwasek: Pamiątki z Rummelsburga, Unigraf, Miastko 2012, ISBN 978-83-60823-50-7
• Skrypt historyczny Stowarzyszenia Historycznego Legionów Polskich i Legii Polsko-Włoskiej w Nysie, Nysa 2010, pod red. Marek Szczerski, kpt. Tomek.

Linki zewnętrzne

• mauzoleum G.L. von Blüchera
• Szkic biograficzny