Vallabhbhai Jhaverbhai Patel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Życiorys: link Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
W latach 1910–1913 kształcił się w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Specjalizował się w [[prawo karne|prawie karnym]]. Po powrocie do kraju, przez kilka lat pracował jako adwokat w [[Allahabad]]zie. Od 1917 brał udział w ruchu biernego oporu. Wielokrotnie był więziony przez brytyjską administrację [[Kolonie brytyjskie|kolonialną]]. Trzykrotnie (1929, 1937 i 1945) kandydował na stanowisko przewodniczącego [[Indyjski Kongres Narodowy|Indyjskiego Kongresu Narodowego]], rywalizując z [[Jawaharlal Nehru]]. Za każdym razem rezygnował na prośbę [[Mahatma Gandhi|Mahatmy Gandhiego]]. Popierał zachowanie statusu [[Dominium brytyjskie|dominium]] w ramach [[Wspólnota Narodów|Wspólnoty Narodów]] przez Indie. Przychylnie odnosił się do koncepcji utworzenia [[Pakistan]]u. W polityce gospodarczej przeciwstawiał się socjalistycznym reformom podejmowanym przez premiera. |
W latach 1910–1913 kształcił się w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Specjalizował się w [[prawo karne|prawie karnym]]. Po powrocie do kraju, przez kilka lat pracował jako adwokat w [[Allahabad]]zie. Od 1917 brał udział w ruchu biernego oporu. Wielokrotnie był więziony przez brytyjską administrację [[Kolonie brytyjskie|kolonialną]]. Trzykrotnie (1929, 1937 i 1945) kandydował na stanowisko przewodniczącego [[Indyjski Kongres Narodowy|Indyjskiego Kongresu Narodowego]], rywalizując z [[Jawaharlal Nehru]]. Za każdym razem rezygnował na prośbę [[Mahatma Gandhi|Mahatmy Gandhiego]]. Popierał zachowanie statusu [[Dominium brytyjskie|dominium]] w ramach [[Wspólnota Narodów|Wspólnoty Narodów]] przez Indie. Przychylnie odnosił się do koncepcji utworzenia [[Pakistan]]u. W polityce gospodarczej przeciwstawiał się socjalistycznym reformom podejmowanym przez premiera. |
||
W latach 1947–1950 był wicepremierem i ministrem spraw wewnętrznych. Jego największym osiągnięciem było stworzenie trwałego systemu administracyjnego, w tym likwidacja księstw<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = |imię = |tytuł = Słownik najnowszej historii świata 1900–2007 (marty – prze) |data = 2008 |wydawca = Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka |miejsce = Warszawa |isbn = 978-83-7469-686-9 |strony = 142}}</ref>. [[Księstwo|Księstwa]] te ({{Link-interwiki|Państwo książęce|en|Princely state|indyjskie państwa książęce}}) mające dużą [[autonomia|autonomię]] nie wchodziły formalnie w skład [[Indie Brytyjskie|Indii Brytyjskich]], lecz pozostawały w tzw. {{Link-interwiki|Sojusz zależny|en|Subsidiary alliance|sojuszu zależnym}} (ang. ''subsidiary alliance'') z Wielką Brytanią i uznawały |
W latach 1947–1950 był wicepremierem i ministrem spraw wewnętrznych. Jego największym osiągnięciem było stworzenie trwałego systemu administracyjnego, w tym likwidacja księstw<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = |imię = |tytuł = Słownik najnowszej historii świata 1900–2007 (marty – prze) |data = 2008 |wydawca = Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka |miejsce = Warszawa |isbn = 978-83-7469-686-9 |strony = 142}}</ref>. [[Księstwo|Księstwa]] te ({{Link-interwiki|Państwo książęce|en|Princely state|indyjskie państwa książęce}}) mające dużą [[autonomia|autonomię]] nie wchodziły formalnie w skład [[Indie Brytyjskie|Indii Brytyjskich]], lecz pozostawały w tzw. {{Link-interwiki|Sojusz zależny|en|Subsidiary alliance|sojuszu zależnym}} (ang. ''subsidiary alliance'') z Wielką Brytanią i uznawały jej [[protektorat|zwierzchnictwo]]. Jako wpływowy działacz partyjny doprowadził do przekształcenia Kongresu w nowoczesną partię polityczną o sformalizowanych strukturach. |
||
W 1991 został pośmiertnie uhonorowany najwyższym indyjskim odznaczeniem państwowym, [[Order Bharat Ratna|Orderem Bharat Ratna]]. |
W 1991 został pośmiertnie uhonorowany najwyższym indyjskim odznaczeniem państwowym, [[Order Bharat Ratna|Orderem Bharat Ratna]]. |
||
Wersja z 11:23, 8 lis 2018
.jpg) 31 października 1949 | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 października 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 15 sierpnia 1947 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
powstanie urzędu |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Vallabhbhai Jhaverbhai Patel (gudźarati વલ્લભભાઈ પટેલ; ur. 31 października 1875, zm. 15 grudnia 1950) – indyjski prawnik, polityk i działacz niepodległościowy. Młodszy brat indyjskiego polityka Vithalbhaia Patela. (1873–1933).
Życiorys
.png)
W latach 1910–1913 kształcił się w Wielkiej Brytanii. Specjalizował się w prawie karnym. Po powrocie do kraju, przez kilka lat pracował jako adwokat w Allahabadzie. Od 1917 brał udział w ruchu biernego oporu. Wielokrotnie był więziony przez brytyjską administrację kolonialną. Trzykrotnie (1929, 1937 i 1945) kandydował na stanowisko przewodniczącego Indyjskiego Kongresu Narodowego, rywalizując z Jawaharlal Nehru. Za każdym razem rezygnował na prośbę Mahatmy Gandhiego. Popierał zachowanie statusu dominium w ramach Wspólnoty Narodów przez Indie. Przychylnie odnosił się do koncepcji utworzenia Pakistanu. W polityce gospodarczej przeciwstawiał się socjalistycznym reformom podejmowanym przez premiera.
W latach 1947–1950 był wicepremierem i ministrem spraw wewnętrznych. Jego największym osiągnięciem było stworzenie trwałego systemu administracyjnego, w tym likwidacja księstw[1]. Księstwa te (Państwo książęce) mające dużą autonomię nie wchodziły formalnie w skład Indii Brytyjskich, lecz pozostawały w tzw. Sojusz zależny (ang. subsidiary alliance) z Wielką Brytanią i uznawały jej zwierzchnictwo. Jako wpływowy działacz partyjny doprowadził do przekształcenia Kongresu w nowoczesną partię polityczną o sformalizowanych strukturach.
W 1991 został pośmiertnie uhonorowany najwyższym indyjskim odznaczeniem państwowym, Orderem Bharat Ratna.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Słownik najnowszej historii świata 1900–2007 (marty – prze). Warszawa: Rzeczpospolita, Prószyński i S-ka, 2008, s. 142. ISBN 978-83-7469-686-9.
Bibliografia
- Atlas historyczny PWN, edycja 2004