Sól potasowa

Sól potasowa

Sól potasowa, sylwinit – skała osadowa, chemiczna, powstała podczas ewaporacji z mórz i słonych jezior. Głównym składnikiem jest chlorek potasu, KCl. Zaliczana do tzw. niesodowych soli kuchennych, gdyż pozwala, przynajmniej w pewnym stopniu, ograniczyć spożycie sodu w diecie.

Strącanie się soli następuje, gdy parowanie przewyższa dopływ wody słodkiej do odciętych zatok lub mórz otoczonych pustynnymi lądami. W ten sposób tworzą się osady soli kamiennej, soli glauberskiej, soli potasowych, soli magnezowych, gipsu.

Właściwości

Sól potasowa składa się przede wszystkim z sylwinu i halitu, także z polihalitu, anhydrytu, gipsu, kizerytu, kainitu, karnalitu, epsomitu i minerałów ilastych. Jest podobna pod względem najważniejszych cech do soli kamiennej:

• jest miękka, plastyczna i łatwo rozpuszcza się w wodzie,
• ma drobno- lub średnioziarnistą strukturę
• ma masywną, przeważnie warstwowaną teksturę
• różni się:
  • gorzkim posmakiem),
  • nieco większą twardością
  • barwą: biała, szara, żółtawa, czerwonawa, niebieskawa, szarozielona, zielonoczerwonawa

W formie granulowanej używana jest jako potasowy nawóz mineralny dla roślin mało wrażliwych na chlorki.

Znajduje zastosowanie jako zamiennik soli kuchennej, szczególnie dla osób, które powinny stosować dietę nieskosodową. Gorzki smak nie jest wyczuwany, gdy KCl stosowany jest w mieszankach z NaCl, a jego zawartość nie przekracza 30–40% (w niektórych produktach, np. serze, do 50%).

Występowanie

Największe złoża na świecie znajdują się w:

• Rosji – Solikamsk na Uralu, zatoka Kara Bogaz Goł (wschodnie wybrzeże Morza Kaspijskiego)
• Białorusi – Soligorsk
• Kanadzie – prowincja Saskatchewan
• Niemczech – Hanower, Merkers
• W Polsce występuje w cechsztyńskich osadach na Niżu Polskim, m.in. w kujawskich słupach solnych w Inowrocławiu, Wapnie, Kłodawie.

Zobacz też

• mineralogia
• sole potasowe
• ewaporaty