Prenk Bib Doda: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) |
Gjakovarus (dyskusja | edycje) m →Życiorys: poprawa linków |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Był synem Bib Dody, kierującego klanem Gjonmarkaj, najbardziej wpływowym wśród [[Mirdyci|Mirdytów]]. Za udział w powstaniu antytureckim rodzina Gjonmarkaj została skazana na [[zesłanie]], gdzie w 1870 zmarł ojciec Prenka. Prenk Bib Doda spędził czternaście lat jako zakładnik na dworze sułtańskim w [[Stambuł|Stambule]]<ref>''Prenk Bib Doda'', Pochodnia. Narodowy Tygodnik Ilustrowany 1914/31 [30 lipca 1914], s.14-15</ref>. W 1876 powrócił do Albanii i należał do organizatorów powstania antyosmańskiego w 1877. Ponownie uwięziony przez Turków został [[Internowanie|internowany]] w [[Anatolia|Anatolii]]. Uwolniony w 1908 po wybuchu [[Rewolucja młodoturecka|rewolucji młodotureckiej]] powrócił do Oroshu. W 1911 był jednym z przywódców powstania antyosmańskiego. Wspólnie z [[Terenc Toçi|Terencem Toçim]] tworzył tymczasowe władze albańskie w [[Okręg Mirdita|okręgu Mirdita]]. |
Był synem Bib Dody, kierującego klanem Gjonmarkaj, najbardziej wpływowym wśród [[Mirdyci|Mirdytów]]. Za udział w powstaniu antytureckim rodzina Gjonmarkaj została skazana na [[zesłanie]], gdzie w 1870 zmarł ojciec Prenka. Prenk Bib Doda spędził czternaście lat jako [[zakładnik]] na dworze sułtańskim w [[Stambuł|Stambule]]<ref>''Prenk Bib Doda'', Pochodnia. Narodowy Tygodnik Ilustrowany 1914/31 [30 lipca 1914], s.14-15</ref>. W 1876 powrócił do Albanii i należał do organizatorów powstania antyosmańskiego w 1877. Ponownie uwięziony przez Turków został [[Internowanie|internowany]] w [[Anatolia|Anatolii]]. Uwolniony w 1908 po wybuchu [[Rewolucja młodoturecka|rewolucji młodotureckiej]] powrócił do Oroshu. W 1911 był jednym z przywódców powstania antyosmańskiego. Wspólnie z [[Terenc Toçi|Terencem Toçim]] tworzył tymczasowe władze albańskie w [[Okręg Mirdita|okręgu Mirdita]]. |
||
Po powstaniu państwa albańskiego w 1914 książę [[Wilhelm zu Wied|Wilhelm von Wied]] zaprosił Prenka Bib Dodę, aby ten objął stanowisko ministra spraw zagranicznych i zapewnił poparcie katolickich plemion północy dla nowych władz. W czasie powstania muzułmanów przeciwko Wiedowi, Prenk wziął udział w bitwie o [[Shijak]]. 23 czerwca 1914 wpadł w zasadzkę i dostał się do niewoli. Wkrótce został uwolniony pod warunkiem złożenia [[Przysięga|przysięgi]], że nie będzie dalej walczył przeciwko rebeliantom. |
Po powstaniu państwa albańskiego w 1914 książę [[Wilhelm zu Wied|Wilhelm von Wied]] zaprosił Prenka Bib Dodę, aby ten objął stanowisko ministra spraw zagranicznych i zapewnił poparcie katolickich plemion północy dla nowych władz. W czasie powstania muzułmanów przeciwko Wiedowi, Prenk wziął udział w bitwie o [[Shijak]]. 23 czerwca 1914 wpadł w zasadzkę i dostał się do niewoli. Wkrótce został uwolniony pod warunkiem złożenia [[Przysięga|przysięgi]], że nie będzie dalej walczył przeciwko rebeliantom. |
Wersja z 12:42, 3 paź 2019
Prenk Bib Doda (pierwszy z lewej) | |
Data i miejsce urodzenia |
1860 |
---|---|
Data śmierci |
22 marca 1919 |
Minister spraw zagranicznych Albanii | |
Okres |
od 28 maja 1914 |
Poprzednik | |
Następca |
Prenk Bib Doda (ur. 1860 w Oroshu, zm. 22 marca 1919) – albański polityk, w 1914 minister spraw zagranicznych w rządzie Turhana Paszy Përmetiego.
Życiorys
Był synem Bib Dody, kierującego klanem Gjonmarkaj, najbardziej wpływowym wśród Mirdytów. Za udział w powstaniu antytureckim rodzina Gjonmarkaj została skazana na zesłanie, gdzie w 1870 zmarł ojciec Prenka. Prenk Bib Doda spędził czternaście lat jako zakładnik na dworze sułtańskim w Stambule[1]. W 1876 powrócił do Albanii i należał do organizatorów powstania antyosmańskiego w 1877. Ponownie uwięziony przez Turków został internowany w Anatolii. Uwolniony w 1908 po wybuchu rewolucji młodotureckiej powrócił do Oroshu. W 1911 był jednym z przywódców powstania antyosmańskiego. Wspólnie z Terencem Toçim tworzył tymczasowe władze albańskie w okręgu Mirdita.
Po powstaniu państwa albańskiego w 1914 książę Wilhelm von Wied zaprosił Prenka Bib Dodę, aby ten objął stanowisko ministra spraw zagranicznych i zapewnił poparcie katolickich plemion północy dla nowych władz. W czasie powstania muzułmanów przeciwko Wiedowi, Prenk wziął udział w bitwie o Shijak. 23 czerwca 1914 wpadł w zasadzkę i dostał się do niewoli. Wkrótce został uwolniony pod warunkiem złożenia przysięgi, że nie będzie dalej walczył przeciwko rebeliantom.
W 1918 na kongresie albańskich działaczy narodowych w Durrësie, Prenk Bib Doda został wybrany jego wiceprzewodniczącym[2]. W tym czasie pozostawał w dobrych relacjach z brytyjskimi dyplomatami, czego nie akceptowali Włosi walczący o wpływy w Albanii. 22 marca udał się w podróż z Durrës do Shëngjin wraz z brytyjskim dyplomatą Mortonem Edenem. W zasadzce, którą zorganizowała działająca na zlecenie Włochów banda Prenka Gjety Caku, Prenk Bib Doda zginął, a Brytyjczyk został ranny.
Przypisy
Bibliografia
- Marcin Czermiński: Albania: Zarysy etnograficzne, kulturalne i religijne. Kraków: 1893.
- Robert Elsie: Historical Dictionary of Albania. Scarecrow Press: 2010, s. 114. ISBN 978-0-8108-6188-6.
- Michael Schmidt-Neke: Entstehung und Ausbau der Königsdiktatur in Albanien (1912-1939): Regierungsbildungen, Herrschaftsweise und Machteliten in einem jungen Balkanstaat. Oldenburg: 1987. ISBN 978-3-486-54321-6. (niem.).