Józef Przyborowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Józef Tomasz Przyborowski''' (ur. [[7 marca]] [[1823]] w [[Gałęzewo|Gałęzewie]], zm. [[13 maja]] [[1896]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[filologia|filolog]], [[archiwista]], [[bibliotekarz]], [[numizmatyka|numizmatyk]] i [[archeolog]]. Profesor [[Szkoła Główna Warszawska|Szkoły Głównej Warszawskiej]]. |
'''Józef Tomasz Przyborowski''' (ur. [[7 marca]] [[1823]] w [[Gałęzewo|Gałęzewie]], zm. [[13 maja]] [[1896]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[filologia|filolog]], [[archiwista]], [[bibliotekarz]], [[numizmatyka|numizmatyk]] i [[archeolog]]. Profesor [[Szkoła Główna Warszawska|Szkoły Głównej Warszawskiej]]. |
||
Wersja z 10:16, 4 sty 2020
.jpg) Józef Tomasz Przyborowski | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1823 roku |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 maja 1896 roku |
| Zawód, zajęcie | |
Józef Tomasz Przyborowski (ur. 7 marca 1823 w Gałęzewie, zm. 13 maja 1896 w Warszawie) – polski filolog, archiwista, bibliotekarz, numizmatyk i archeolog. Profesor Szkoły Głównej Warszawskiej.
Życiorys
Był synem burgrabiego grodzkiego w Przedeczu Kazimierza Przyborowskiego oraz Marcjanny z domu Waliszewskiej[1]. W 1843 roku ukończył gimnazjum w Trzemesznie. Był także absolwentem studiów filologicznych we Wrocławiu. Uczył łaciny, greki i języka polskiego: w latach 1852–1854 w gimnazjum w Trzemesznie, a w latach 1854–1863 w poznańskim gimnazjum Marii Magdaleny. W Poznaniu pełnił również w latach 1857–1863 obowiązki archiwisty akt dawnych. Dysponując bogatym źródłem materiałów, publikował studia z dziedziny literatury, historii i numizmatyki w „Tygodniku Poznańskim”, „Ateneum” i „Bibliotece Warszawskiej”[2].
W 1862 roku w Szkole Głównej został profesorem języka polskiego i historii literatury polskiej i był w niej do 1869 roku wykładowcą oraz naczelnym bibliotekarzem Biblioteki Głównej. W latach 1871–1887 był lektorem języka niemieckiego po przekształceniu uczelni w uniwersytet rosyjski. W Bibliotece Zamoyskich był bibliotekarzem od roku 1872 do końca życia. Redagował w latach 1874–1882 „Wiadomości Archeologiczne”, a razem z Janem Aleksandrem Karłowiczem oraz Adamem Antonim Kryńskim zainicjował redagowanie Słownika języka polskiego. Zmarł 13 maja 1896 roku w Warszawie. Żonaty z Marianną Scholz od roku 1853[2].
Głównie poświęcał się studiom archeologicznym i językowym. W Poznaniu w 1861 roku wydał rozprawę z dziedziny gramatyki historii Vetustissima adiectivorum linquae polonae declinatio, monumentis ineditis illustrata. Współredaktor jubileuszowego wydania Dzieł wszystkich Jana Kochanowskiego w tomach 1-3, a wydanego w latach 1884–1886 oraz autor książki Wiadomości o życiu i pismach J. Kochanowskiego wydanego w Poznaniu w 1857 roku. Był autorem publikacji o literaturze staropolskiej. Badał osady wydmowe, a także opisał krzemienne grociki igiełkowe[2].
Przypisy
- ↑ Józef Tomasz Przyborowski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXIX, Instytut Historii PAN/Narodowy Instytut Audiowizualny, 1986 [dostęp 2017-06-29].
- ↑ a b c Wielkopolski Słownik Biograficzny. Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.). Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 598. ISBN 83-01-02722-3.
Linki zewnętrzne
- Przyborowski Józef – hasło w encyklopedii PWN
- Grób Józefa Przyborowskiego na Starych Powązkach w Warszawie