Ferdinand Neuling

Ferdinand Neuling (ur. 22 sierpnia 1885 w Budziszynie, zm. 20 lutego 1960 w Hildesheim), niemiecki generał, którego dywizja zajmowała we wrześniu 1939r. Katowice i polską część Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego.

Służba przed II wojną światową

Do służby w kajzerowskim wojsku wstąpił w 1905r. Został wówczas chorążym w 139. Pułku Piechoty. Rok później awansowano go do stopnia porucznika. Nie dysponujemy danymi odnośnie przebiegu jego służby podczas I wojny światowej. Wiadomo jedynie, że odznaczono go krzyżami żelaznymi pierwszej i drugiej klasy, oraz Krzyżem Rycerskim Królewskiego Saskiego Zakonu św. Henryka oraz Zakonu Albrechta. W 1929r. zostaje awansowany do stopnia majora, w 1933r. do stopnia pułkownika. W tym samym roku obejmuje dowództwo 23 Pułku Piechoty. 1 stycznia 1939r. zostaje generałem majorem, w marcu obejmuje dowództwo Landwehry w Opolu. W przedeniu wojny na jej bazie zostaje sformowana 239. Dywizja Piechoty Wehrmachtu, a Neuling zostaje jej dowódcą. Dywizja, jako jednostka 3 rzutu nie przedstawiała wielkiej wartości bojowej. W jej skład wchodzili Ślązacy mieszkańcy na Opolszczyźnie i niemieckim Górnym Śląsku.

Działania bojowe na Górnym Śląsku we wrześniu 1939

Neulingowi i jego 239. Dywizji Piechoty przydzielono w pierwszych dniach wojny fukcję obrony niemieckiej części Górnego Śląska przed ewentualną polską kontrofensywą. Jego żołnierze pierwsze dni wojny spędzają w lesie łabędzkim pod Gliwicami. 2 września po południu po przemarszu ulicami Gliwic przekraczają granicę polko-niemiecką w Gierałtowicach i maszerują w kierunku Ornontowice. Po drodze dochodzi do pierwszych potyczek z polskimi oddziałami samoobrony, złożonymi głównie z weteranów powstań śląskich. 3 września, po tym jak jednostki polskiej Armii Kraków zostały po przegranej bitwie pod Wyrami zmuszone do wycofania się Neuling i jego żołnierze wkraczają do Mikołowa. Tam też dochodzi do wymiany ognia z Polakami. 4. września rano dywizja wraz z pułkami Grenzschutzu wkracza do Katowic. Polscy obrońcy usiłują stawić opór Niemcom opór, m.in. z wieży spadochronowej, jednak zostaje on szybko przełamany. Po południu przejeżdżające przez Katowice jednostki dywizyjnej artylerii zostają ostrzelane z dachów, ale ostrzał nie wyrządza większych strat. Tego samego dnia żołnierze Neulinga wkraczają do Chorzowa, który od kilku dni usiłowały zdobyć niemieckie bojówki oraz do pozostałych miast okręgu przemysłowego. Współdziałający z Neulingiem pułk SS "Germania" zajmuje Mysłowice, Sosnowiec i Dąbrowę Górniczą, dopuszczająć się pierwszych akatów terroru na mieszkających tam Żydach. Później żołnierze Neulinga przy udziale miejscowej ludności podpalają katowicką synagogę. Z Katowic Neulingrusza do Małopolski, następnie jego dywizja przez kilka miesięcy zabezpiecza nową granicę z [ZSRR], która po kampanii wrześniowej wytyczono na Bugu.

Działalność po 1939r.

Dywizja Neulinga w 1940r. zostaje przeniesiona w rejon Freiburga, gdzie zabezpiecza granicę z Francją. Miesiąc po inwazji na Francję dywizja forsuje linię Maginota i zajmuje Colmar oraz Strasburg. Następnie dywizja wraca na Śląsk do Koźla, gdzie pełni funkcję dywizji szkolnej. Następnie przeniesiona zostaje do Rumunii, skąd ruszyła na podboj ZSRR. Do rozwiązania w 1942r. dywizja bierze udział w walkach na froncie wschodnim.

Sam Neuling w latach 1941-42 pozostaje w rezerwie. Jesienią 1942r. zostaje jednak dowódcą 62. Korpusu we Francji. Po rozbiciu tegoż przez Amerykanów 18.08.1944r. dostaje się do niewoli, którą spędza w obozie jenieckim w Clinton w stanie w stanie Missisipi. Wychodzi na wolność po 3 latach, wraca do Zachodnich Niemiec i osiedla się w Hildesheim, gdzie umiera w 1960r. Nigdy nie postawiono mu zarzutów o zbrodnie, które popełniono na Polakach we wrześniu 1939r. na Śląsku