Kazimierz Popiołek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Ytabak (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
26 123 edycje
kat.
Ytabak (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
26 123 edycje
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, drobne techniczne, kat.
Linia 31: Linia 31:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Był synem [[Franciszek Popiołek|Franciszka Popiołka]]. Ukończył [[Studia wyższe|studia]] na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był [[nauczyciel]]em w [[szkoła średnia|szkołach średnich]] [[województwo śląskie (II Rzeczpospolita)|województwa śląskiego AD 1921]]. W czasie wojny przebywał w [[Warszawa|Warszawie]], gdzie brał udział w [[Tajne nauczanie|tajnym nauczaniu]]. Był uczestnikiem [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], został aresztowany w 1944 i następnie przebywał w [[obóz koncentracyjny|obozach koncentracyjnych]] w [[Groß-Rosen|Gross Rosen]] i w [[Litomierzyce|Litomierzycach]]<ref>''Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku'', Katowice 1972, obwoluta.</ref>.
Był synem [[Franciszek Popiołek|Franciszka Popiołka]]. Ukończył [[Studia wyższe|studia]] na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był [[nauczyciel]]em w [[szkoła średnia|szkołach średnich]] [[województwo śląskie (II Rzeczpospolita)|województwa śląskiego]]. W czasie wojny przebywał w [[Warszawa|Warszawie]], gdzie brał udział w [[Tajne nauczanie|tajnym nauczaniu]]. Był uczestnikiem [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]], został aresztowany w 1944 i następnie przebywał w [[obóz koncentracyjny|obozach koncentracyjnych]] w [[Groß-Rosen|Gross Rosen]] i w [[Litomierzyce|Litomierzycach]]<ref>''Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku'', Katowice 1972, obwoluta.</ref>.


Po wojnie był [[pracownik naukowy|pracownikiem naukowym]] [[Instytut Śląski w Opolu|Instytutu Śląskiego]] oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego (1955–1964), dyrektorem [[Śląski Instytut Naukowy|Śląskiego Instytutu Naukowego]], a następnie profesorem i [[prorektor]]em Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy [[rektor]] Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1968–1973). 1 października 1977 otrzymał [[Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego|tytuł doktora ''honoris causa'' Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://web.archive.org/web/20170825020845/http://www.us.edu.pl/dhc |tytuł = Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach |opublikowany = us.edu.pl |data dostępu = 2011-02-21}}</ref>. Został pochowany na [[Cmentarz ewangelicki przy ul. Francuskiej w Katowicach|cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach]].
Po wojnie był [[pracownik naukowy|pracownikiem naukowym]] [[Instytut Śląski w Opolu|Instytutu Śląskiego]] oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego (1955–1964), kierownikiem Katedry Historii [[Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Katowicach|Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://50.us.edu.pl/public/manager/files/i.pdf | autor = Sylwester Fertacz | tytuł = Namiastka uniwersytetu – Państwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna (1946/1950–1968) | opublikowany = us.edu.pl | data dostępu = 2020-05-02}}</ref>, dyrektorem [[Śląski Instytut Naukowy|Śląskiego Instytutu Naukowego]], a następnie profesorem i [[prorektor]]em Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy [[rektor]] Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1968–1973). 1 października 1977 otrzymał [[Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego|tytuł doktora ''honoris causa'' Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://web.archive.org/web/20170825020845/http://www.us.edu.pl/dhc |tytuł = Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach |opublikowany = us.edu.pl |data dostępu = 2011-02-21}}</ref>.
Został pochowany na [[Cmentarz ewangelicki przy ul. Francuskiej w Katowicach|cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach]].


Jego imieniem jest nazwana aula w budynku [[Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego|Wydziału Nauk Społecznych UŚ]].
Jego imieniem jest nazwana aula w budynku [[Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego|Wydziału Nauk Społecznych UŚ]].
Linia 69: Linia 71:
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Śląskiego]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Śląskiego]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Wrocławskiego]]
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Wrocławskiego]]
[[Kategoria:Wykładowcy Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach]]

Wersja z 21:47, 2 maj 2020

Kazimierz Popiołek
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1903
Cieszyn

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 1986
Katowice

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

pierwszy rektor Uniwersytetu Śląskiego (1968–1973)

Kazimierz Popiołek (ur. 25 lutego 1903 w Cieszynie, zm. 28 grudnia 1986 w Katowicach) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, Jagiellońskiego i Śląskiego w Katowicach, badacz dziejów nowożytnych i najnowszych Śląska. Pierwszy rektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1968–1972)[1][2]. Jego synem jest prof. Wojciech Popiołek[3].

Życiorys

Był synem Franciszka Popiołka. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu II wojny światowej był nauczycielem w szkołach średnich województwa śląskiego. W czasie wojny przebywał w Warszawie, gdzie brał udział w tajnym nauczaniu. Był uczestnikiem powstania warszawskiego, został aresztowany w 1944 i następnie przebywał w obozach koncentracyjnych w Gross Rosen i w Litomierzycach[4].

Po wojnie był pracownikiem naukowym Instytutu Śląskiego oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego (1955–1964), kierownikiem Katedry Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach[5], dyrektorem Śląskiego Instytutu Naukowego, a następnie profesorem i prorektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy rektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1968–1973). 1 października 1977 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach[6].

Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach.

Jego imieniem jest nazwana aula w budynku Wydziału Nauk Społecznych UŚ.

Główne prace

  • Trzecie powstanie śląskie (1946)
  • Tragedia Śląska w czasie rewolucji husyckiej (1419–1435), Warszawa (1947)
  • Śląsk w oczach Gestapo (1948)
  • Śląsk w oczach okupanta (1958), Wydawnictwo Śląsk
  • Górnego Śląska droga do wolności (1967)
  • Śląskie dzieje, Warszawa-Kraków PWN (1976)
  • Encyklopedia powstań śląskich, Opole (1982)
  • Historia Śląska od pradziejów do 1945 roku, Śląski Instytut Naukowy (1984) ISBN 83-216-0151-0
  • Polskie dzieje Śląska, Instytut Śląski w Opolu (1986)

Przypisy

  1. ↑ Historia Uniwersytetu Śląskiego. us.edu.pl
  2. ↑ prof. dr hab. Kazimierz Popiołek. us.edu.pl
  3. ↑ Wojciech Popiołek: Uratowały mnie katowickie podwórka. rp.pl. [dostęp 2016-03-20].
  4. ↑ Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku, Katowice 1972, obwoluta.
  5. ↑ Sylwester Fertacz: Namiastka uniwersytetu – Państwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna (1946/1950–1968). us.edu.pl. [dostęp 2020-05-02].
  6. ↑ Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. us.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
Rektorzy Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Popiołek&oldid=59652298”