Ernest Buchta: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika Gosia09 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Oldpolihistor.
Znacznik: Wycofanie zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 28: Linia 28:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu [[porucznik]]a ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2032. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był [[42 Pułk Piechoty (II RP)|42 pułk piechoty]]{{odn|Lista starszeństwa|1922|s=106}}.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu [[porucznik]]a ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2032. Lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był [[42 Pułk Piechoty (II RP)|42 pułk piechoty]]{{odn|Lista starszeństwa|1922|s=106}}.


Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1931/1933 {{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=63, 799}}. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV]] w Łodzi. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do dowództwa [[10 Dywizja Piechoty (II RP)|10 Dywizji Piechoty]] w Łodzi, w którym zastąpił kapitana Antoniego Barana na stanowisku oficera sztabu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155, 176}}. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67}}. Od 22 października 1935 roku do 7 grudnia 1938 roku pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu 10 DP{{odn|Jarno|2001|s=162}}. Następnie został przeniesiony do [[58 Pułk Piechoty (II RP)|58 pułku piechoty]] w Poznaniu w celu odbycia stażu liniowego{{odn|Rybka|Stepan|2006|s=25}}.
Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1931/1933 {{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=63, 799}}. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV]] w Łodzi. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do dowództwa [[10 Dywizja Piechoty (II RP)|10 Dywizji Piechoty]] w Łodzi, w którym zastąpił kapitana Antoniego Barana na stanowisku oficera sztabu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155, 176}}. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67}}. Od 22 października 1935 roku do 7 grudnia 1938 roku pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu 10 DP{{odn|Jarno|2001|s=162}}. Następnie został przeniesiony do [[58 Pułk Piechoty (II RP)|58 pułku piechoty]] w Poznaniu w celu odbycia stażu liniowego{{odn|Rybka|Stepan|2006|s=25}}.

Wersja z 19:18, 20 paź 2020

Ernest Buchta
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 września 1897
Karvina

Data i miejsce śmierci

27 września 1944
Oflag VI B Dössel

Przebieg służby
Lata służby

19181944

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

42 Pułk Piechoty
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV
10 Dywizja Piechoty
58 Pułk Piechoty
Sztab Armia „Modlin”

Stanowiska

szef oddziału sztabu armii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Ernest Buchta (ur. 24 września 1897 w Karvinie, zm. 27 września 1944 w Oflagu VI B Dössel) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2032. Lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 42 pułk piechoty[1].

Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1931/1933 [2]. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do dowództwa 10 Dywizji Piechoty w Łodzi, w którym zastąpił kapitana Antoniego Barana na stanowisku oficera sztabu[3]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Od 22 października 1935 roku do 7 grudnia 1938 roku pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu 10 DP[5]. Następnie został przeniesiony do 58 pułku piechoty w Poznaniu w celu odbycia stażu liniowego[6].

W kampanii wrześniowej 1939 roku walczył na stanowisku szefa Oddziału IV Sztabu Armii „Modlin”. W niewoli, w Oflagu VI B Dössel, pomagał w przygotowywaniu ucieczek. Zginął 27 września 1944 roku, gdy w nocy bombowce brytyjskie, mając za cel stację kolejową w Nörde, omyłkowo zrzuciły jedną bombę na obóz, zabijając 90 oficerów. Pochowany w grobowcu na cmentarzu w Dössel. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu komunalnym w Krośnie (sektor B2-A-5)[7].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 106.
  2. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 63, 799.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155, 176.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67.
  5. Jarno 2001 ↓, s. 162.
  6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 25.
  7. Cmentarz komunalny w Krośnie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krosno.artlookgallery.com [dostęp 2020-07-18].
  8. Żołna 1929 ↓, s. 31.
  9. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia i administracji wojska”.

Bibliografia