Ernest Buchta: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Wycofano edycje użytkownika Gosia09 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Oldpolihistor. Znacznik: Wycofanie zmian |
Nie podano opisu zmian Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
||
Linia 28: | Linia 28: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu [[porucznik]]a ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2032. |
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu [[porucznik]]a ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2032. Lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był [[42 Pułk Piechoty (II RP)|42 pułk piechoty]]{{odn|Lista starszeństwa|1922|s=106}}. |
||
Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1931/1933 {{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=63, 799}}. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV]] w Łodzi. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do dowództwa [[10 Dywizja Piechoty (II RP)|10 Dywizji Piechoty]] w Łodzi, w którym zastąpił kapitana Antoniego Barana na stanowisku oficera sztabu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155, 176}}. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67}}. Od 22 października 1935 roku do 7 grudnia 1938 roku pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu 10 DP{{odn|Jarno|2001|s=162}}. Następnie został przeniesiony do [[58 Pułk Piechoty (II RP)|58 pułku piechoty]] w Poznaniu w celu odbycia stażu liniowego{{odn|Rybka|Stepan|2006|s=25}}. |
Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany do [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1931/1933 {{odn|Rocznik Oficerski|1932|s=63, 799}}. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV]] w Łodzi. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do dowództwa [[10 Dywizja Piechoty (II RP)|10 Dywizji Piechoty]] w Łodzi, w którym zastąpił kapitana Antoniego Barana na stanowisku oficera sztabu{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155, 176}}. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67}}. Od 22 października 1935 roku do 7 grudnia 1938 roku pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu 10 DP{{odn|Jarno|2001|s=162}}. Następnie został przeniesiony do [[58 Pułk Piechoty (II RP)|58 pułku piechoty]] w Poznaniu w celu odbycia stażu liniowego{{odn|Rybka|Stepan|2006|s=25}}. |
Wersja z 19:18, 20 paź 2020
major dyplomowany piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
24 września 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 września 1944 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
42 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
szef oddziału sztabu armii |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
Odznaczenia | |
Ernest Buchta (ur. 24 września 1897 w Karvinie, zm. 27 września 1944 w Oflagu VI B Dössel) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2032. Lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 42 pułk piechoty[1].
Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1931/1933 [2]. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do dowództwa 10 Dywizji Piechoty w Łodzi, w którym zastąpił kapitana Antoniego Barana na stanowisku oficera sztabu[3]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 56. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Od 22 października 1935 roku do 7 grudnia 1938 roku pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu 10 DP[5]. Następnie został przeniesiony do 58 pułku piechoty w Poznaniu w celu odbycia stażu liniowego[6].
W kampanii wrześniowej 1939 roku walczył na stanowisku szefa Oddziału IV Sztabu Armii „Modlin”. W niewoli, w Oflagu VI B Dössel, pomagał w przygotowywaniu ucieczek. Zginął 27 września 1944 roku, gdy w nocy bombowce brytyjskie, mając za cel stację kolejową w Nörde, omyłkowo zrzuciły jedną bombę na obóz, zabijając 90 oficerów. Pochowany w grobowcu na cmentarzu w Dössel. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu komunalnym w Krośnie (sektor B2-A-5)[7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[10]
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 106.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 63, 799.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155, 176.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 162.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 25.
- ↑ Cmentarz komunalny w Krośnie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krosno.artlookgallery.com [dostęp 2020-07-18] .
- ↑ Żołna 1929 ↓, s. 31.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia i administracji wojska”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Józef Żołna: Zarys historii wojennej 42-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Jeńcy Oflagu VI B Dössel
- Ludzie urodzeni w Karwinie
- Ludzie związani z Krosnem
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Polacy w I wojnie światowej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1944