Konstanty Władysław Sobieski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
W czasie II wojny północnej Konstantego Władysława Sobieskiego jeszcze nie było na świecie. |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
W marcu [[1700]] wyjechał do [[Rzym]]u. W listopadzie został kawalerem [[Order św. Michała|Orderu św. Michała]]. W grudniu z rąk ambasadora [[Francja|Francji]] otrzymał [[Order św. Ducha|Order Świętego Ducha]]. Tam zamieszany został w skandal obyczajowy, gdy związał się z miejscową pięknością dość lekkich obyczajów o imieniu Tolli, którą Maria Kazimiera oskarżyła o kradzież swojej biżuterii. |
W marcu [[1700]] wyjechał do [[Rzym]]u. W listopadzie został kawalerem [[Order św. Michała|Orderu św. Michała]]. W grudniu z rąk ambasadora [[Francja|Francji]] otrzymał [[Order św. Ducha|Order Świętego Ducha]]. Tam zamieszany został w skandal obyczajowy, gdy związał się z miejscową pięknością dość lekkich obyczajów o imieniu Tolli, którą Maria Kazimiera oskarżyła o kradzież swojej biżuterii. |
||
W czasie [[III wojna północna|III wojny północnej]] poparł starania brata Jakuba o koronę polską. Przybył do [[Oława|Oławy]], skąd przez [[Wrocław]] chciał udać się do [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]]. [[27 lutego]] [[1704]] przy wyjeździe z tego miasta został wraz z bratem aresztowany przez wysłanników Augusta II. Więziony do [[1706]] w [[Pleissenburg]]u, później w [[Twierdza Königstein|Twierdzy Königstein]]. Uwolniony na mocy [[Pokój w Altranstädt|pokoju w Altranstädt]]. Wyjechał na [[Śląsk]], gdzie miał romans z byłą kochanką Augusta II [[Urszula Katarzyna Bokum|Urszulą Lubomirską]]. Latem [[1708]] przybył do [[Stanisław Leszczyński|Stanisława Leszczyńskiego]] do [[Prusy Królewskie|Prus Królewskich]]. [[18 listopada]] tego roku poślubił w [[Gdańsk]]u [[Maria Józefa Wessel|Marię Józefę Wessel]]. [[Elżbieta Helena Sieniawska|Elżbieta Sieniawska]] zaproponowała wówczas elekcję Konstantego zamiast restauracji rządów Augusta II. Jednak powrót tego ostatniego do kraju przekreśliły ten projekt. W [[1711]] Konstanty podejmował [[Władcy Rosji|cara]] [[Piotr I Wielki|Piotra I]] w [[Jaworów|Jaworowie]]. W [[1712]] i w czasie [[konfederacja tarnogrodzka|konfederacji tarnogrodzkiej]] ([[1715]]-[[1716]]) wysuwano jeszcze jego kandydaturę do tronu polskiego, ale plany te spełzły na niczym. |
W czasie [[III wojna północna|III wojny północnej]] poparł starania brata Jakuba o koronę polską. Przybył do [[Oława|Oławy]], skąd przez [[Wrocław]] chciał udać się do [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]]. [[27 lutego]] [[1704]] przy wyjeździe z tego miasta został wraz z bratem aresztowany przez wysłanników Augusta II. Więziony do [[1706]] w twierdzy [[Pleissenburg]]u w Lipsku, później w [[Twierdza Königstein|Twierdzy Königstein]]. Uwolniony na mocy [[Pokój w Altranstädt|pokoju w Altranstädt]]. Wyjechał na [[Dolny Śląsk]], gdzie miał romans z byłą kochanką Augusta II [[Urszula Katarzyna Bokum|Urszulą Lubomirską]]. Latem [[1708]] przybył do [[Stanisław Leszczyński|Stanisława Leszczyńskiego]] do [[Prusy Królewskie|Prus Królewskich]]. [[18 listopada]] tego roku poślubił w [[Gdańsk]]u [[Maria Józefa Wessel|Marię Józefę Wessel]]. [[Elżbieta Helena Sieniawska|Elżbieta Sieniawska]] zaproponowała wówczas elekcję Konstantego zamiast restauracji rządów Augusta II. Jednak powrót tego ostatniego do kraju przekreśliły ten projekt. W [[1711]] Konstanty podejmował [[Władcy Rosji|cara]] [[Piotr I Wielki|Piotra I]] w [[Jaworów|Jaworowie]]. W [[1712]] i w czasie [[konfederacja tarnogrodzka|konfederacji tarnogrodzkiej]] ([[1715]]-[[1716]]) wysuwano jeszcze jego kandydaturę do tronu polskiego, ale plany te spełzły na niczym. |
||
Rezydował we Wrocławiu. W [[1714]] odziedziczył po bracie Aleksandrze Pomorzany. W [[1718]] sprzedał [[Podhorce]] [[Stanisław Rzewuski|Stanisławowi Mateuszowi Rzewuskiemu]], w [[1720]] Wilanów Elżbiecie Sieniawskiej, a Augustowi II pałacyk myśliwski na [[Marymont|Marymoncie]]. |
Rezydował we Wrocławiu. W [[1714]] odziedziczył po bracie Aleksandrze [[Pomorzany (obwód lwowski)|Pomorzany]]. W [[1718]] sprzedał [[Zamek w Podhorcach|Podhorce]] [[Stanisław Rzewuski|Stanisławowi Mateuszowi Rzewuskiemu]], w [[1720]] Wilanów Elżbiecie Sieniawskiej, a Augustowi II pałacyk myśliwski na [[Marymont|Marymoncie]] w Warszawie. |
||
Jego imię nosiły statki [[gdańsk]]ie ''Printz Constantin von Pohlen'' i ''Der Printz Constantin von Polen''<ref>[[Marek Arpad Kowalski]], Kolonie Rzeczypospolitej, [[Warszawa]] [[2005]], s. 75.</ref>. |
Jego imię nosiły statki [[gdańsk]]ie ''Printz Constantin von Pohlen'' i ''Der Printz Constantin von Polen''<ref>[[Marek Arpad Kowalski]], Kolonie Rzeczypospolitej, [[Warszawa]] [[2005]], s. 75.</ref>. |
||
Pochowany w kościele farnym w Żółkwi. |
Pochowany w [[Kolegiata św. Wawrzyńca w Żółkwi|kościele farnym w Żółkwi]]. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 16:27, 18 kwi 2013
| |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Odznaczenia | |
| |
Konstanty Władysław Sobieski herbu Janina (ur. 1 maja 1680 w Warszawie, zm. 22 lipca 1726 w Żółkwi) – królewicz polski.
Najmłodszy syn króla Jana III Sobieskiego i Marii Kazimiery d'Arquien, brat Jakuba Ludwika i Aleksandra Benedykta.
Odebrał staranne wykształcenie zgodne z ułożoną przez ojca w 1685 instrukcją wychowawczą. W październiku 1696 wraz z bratem Aleksandrem został przyjęty przez króla Ludwika XIV jako hrabia pomorzański. 19 stycznia 1698 wydał wraz z bratem Aleksandrem bal na cześć przybyłego do Warszawy Augusta II Mocnego. W 1697 na mocy podziału majątku po Janie III otrzymał Wilanów i Pałac Kazimierzowski, a także dobra żółkiewskie i krechowskie.
W 1698 wziął udział w bitwie pod Podhajcami. W październiku tego roku wraz z bratem odprowadzał orszak matki, która udała się do Włoch. W listopadzie zostali przyjęci przez cesarza Leopolda I i Eleonorę Magdalenę von Pfalz-Neuburg. W 1699 uczestniczył w przejmowaniu odzyskanego z rąk tureckich na mocy pokoju w Karłowicach Kamieńca Podolskiego.
W marcu 1700 wyjechał do Rzymu. W listopadzie został kawalerem Orderu św. Michała. W grudniu z rąk ambasadora Francji otrzymał Order Świętego Ducha. Tam zamieszany został w skandal obyczajowy, gdy związał się z miejscową pięknością dość lekkich obyczajów o imieniu Tolli, którą Maria Kazimiera oskarżyła o kradzież swojej biżuterii.
W czasie III wojny północnej poparł starania brata Jakuba o koronę polską. Przybył do Oławy, skąd przez Wrocław chciał udać się do Rzeczypospolitej. 27 lutego 1704 przy wyjeździe z tego miasta został wraz z bratem aresztowany przez wysłanników Augusta II. Więziony do 1706 w twierdzy Pleissenburgu w Lipsku, później w Twierdzy Königstein. Uwolniony na mocy pokoju w Altranstädt. Wyjechał na Dolny Śląsk, gdzie miał romans z byłą kochanką Augusta II Urszulą Lubomirską. Latem 1708 przybył do Stanisława Leszczyńskiego do Prus Królewskich. 18 listopada tego roku poślubił w Gdańsku Marię Józefę Wessel. Elżbieta Sieniawska zaproponowała wówczas elekcję Konstantego zamiast restauracji rządów Augusta II. Jednak powrót tego ostatniego do kraju przekreśliły ten projekt. W 1711 Konstanty podejmował cara Piotra I w Jaworowie. W 1712 i w czasie konfederacji tarnogrodzkiej (1715-1716) wysuwano jeszcze jego kandydaturę do tronu polskiego, ale plany te spełzły na niczym.
Rezydował we Wrocławiu. W 1714 odziedziczył po bracie Aleksandrze Pomorzany. W 1718 sprzedał Podhorce Stanisławowi Mateuszowi Rzewuskiemu, w 1720 Wilanów Elżbiecie Sieniawskiej, a Augustowi II pałacyk myśliwski na Marymoncie w Warszawie. Jego imię nosiły statki gdańskie Printz Constantin von Pohlen i Der Printz Constantin von Polen[1].
Pochowany w kościele farnym w Żółkwi.
- ↑ Marek Arpad Kowalski, Kolonie Rzeczypospolitej, Warszawa 2005, s. 75.
Bibliografia
- Jarosław Poraziński, Konstanty Władysław Sobieski, w: Polski Słownik Biograficzny, 2000, t. XXXIX, z. 4 s. 499-502.
- Sikorski A., Maria-Józefa z Wesslów żona królewicza Konstantego Sobieskiego, [w:] Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego t. IV (XV), Warszawa 1999, s. 189-201