Barcja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
korekta linku |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''Barcja''' – kraina historyczna w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]], na wschodnim brzegu [[Łyna|Łyny]], zamieszkiwana przez jedno z plemion [[Prusowie|pruskich]] - Bartów. Terytorium Barcji wchodziło w skład [[Archidiecezja warmińska|diecezji warmińskiej]] i dominium [[Warmia|warmińskiego]]. |
'''Barcja''' – kraina historyczna w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]], na wschodnim brzegu [[Łyna|Łyny]], zamieszkiwana przez jedno z plemion [[Prusowie|pruskich]] - Bartów. Terytorium Barcji wchodziło w skład [[Archidiecezja warmińska|diecezji warmińskiej]] i dominium [[Warmia|warmińskiego]]. |
||
== Historia == |
|||
Bartowie przystąpili po raz pierwszy do walki z Krzyżakami w |
Bartowie przystąpili po raz pierwszy do walki z Krzyżakami w 1242 r., uczestnicząc wraz z Warmami i Natangami w oblężeniu Bałgi. Brali także udział w I powstaniu Prusów, które wybuchło w 1242 r. i trwało do 1249 r. Prawdopodobnie podbój Barcji nastąpił w latach 1251–1252, gdy kolejnych najazdów dokonali: margrabia branderburski Otto III, biskup Merseburga Henryk I i hrabia von Schwarzburg. Ich następstwem było opanowanie całego terytorium i wybudowanie na jego obszarze zamków: Bartoszyce, Reszel i Wiesenburg. |
||
W 1260 r. w efekcie klęski Zakonu nad rzeką Durbą w Kurlandii, doszło do wybuchu II powstania pruskiego, które trwało do 1273 r. Na terenie Barcji oddziałami powstańców dowodził wódz Diwan. Rozpoczęło się długotrwałe oblężenie przez Prusów zamków Bartoszyce (4 lata)<ref>http://grodziska.eu/books/mala_barcja_strony.pdf</ref>, Gierdawy, Weistotepila nad Gubrem, Wallewona (przez 3 lata) oraz spalenie Reszla przez uciekających Krzyżaków<ref>http://pismo.pruthenia.pl/pruthenia_7/Pruthenia_7_2012_Klimek-R_Gdzie_po%C5%82o%C5%BCone_by%C5%82y_zamki_Wiesenburg_%28Wallewona%29_i_Weistotepila.pdf</ref>. Po stłumieniu powstania, ziemia Bartów została włączona do państwa Zakonu Krzyżackiego. |
|||
| ⚫ | Główne miasta leżące na terenie dawnej Barcji: [[Kętrzyn]] (daw. Rastembork) i [[Bartoszyce]] (daw. Barsztyn) oraz [[Korsze]], [[Barciany]] i [[Srokowo]] (daw. Dryfort) |
||
== Terytorium == |
|||
| ⚫ | Od południa i wschodu Barcja graniczyła z Galindią. Granica między nimi biegła od Jeziora Oświn do Jeziora Rydzówka. Główne miasta leżące na terenie dawnej Barcji: [[Kętrzyn]] (daw. Rastembork) i [[Bartoszyce]] (daw. Barsztyn) oraz [[Korsze]], [[Barciany]] i [[Srokowo]] (daw. Dryfort), Jeziorany, Sępopol oraz po stronie [[obwód kaliningradzki|obwodu kalinigradzkiego]]: [[Żeleznodorożnyj]] (daw. Gierdawy), [[Kryłowo]] (daw. Nordenbork), [[Drużba (obwód kaliningradzki)|Drużba]] (daw. Alembork), [[Prawdinsk]] (daw. Frydląd). Barcja sięga w okolice [[Znamiensk (obwód astrachański)|Znamienska]] (daw. Welawa) i [[Gwardiejsk]]a (daw. Tapiawa). |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 17:06, 20 lip 2016
 |
Ten artykuł od 2012-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Barcja – kraina historyczna w Prusach, na wschodnim brzegu Łyny, zamieszkiwana przez jedno z plemion pruskich - Bartów. Terytorium Barcji wchodziło w skład diecezji warmińskiej i dominium warmińskiego.
Historia
Bartowie przystąpili po raz pierwszy do walki z Krzyżakami w 1242 r., uczestnicząc wraz z Warmami i Natangami w oblężeniu Bałgi. Brali także udział w I powstaniu Prusów, które wybuchło w 1242 r. i trwało do 1249 r. Prawdopodobnie podbój Barcji nastąpił w latach 1251–1252, gdy kolejnych najazdów dokonali: margrabia branderburski Otto III, biskup Merseburga Henryk I i hrabia von Schwarzburg. Ich następstwem było opanowanie całego terytorium i wybudowanie na jego obszarze zamków: Bartoszyce, Reszel i Wiesenburg.
W 1260 r. w efekcie klęski Zakonu nad rzeką Durbą w Kurlandii, doszło do wybuchu II powstania pruskiego, które trwało do 1273 r. Na terenie Barcji oddziałami powstańców dowodził wódz Diwan. Rozpoczęło się długotrwałe oblężenie przez Prusów zamków Bartoszyce (4 lata)[1], Gierdawy, Weistotepila nad Gubrem, Wallewona (przez 3 lata) oraz spalenie Reszla przez uciekających Krzyżaków[2]. Po stłumieniu powstania, ziemia Bartów została włączona do państwa Zakonu Krzyżackiego.
Terytorium
Od południa i wschodu Barcja graniczyła z Galindią. Granica między nimi biegła od Jeziora Oświn do Jeziora Rydzówka. Główne miasta leżące na terenie dawnej Barcji: Kętrzyn (daw. Rastembork) i Bartoszyce (daw. Barsztyn) oraz Korsze, Barciany i Srokowo (daw. Dryfort), Jeziorany, Sępopol oraz po stronie obwodu kalinigradzkiego: Żeleznodorożnyj (daw. Gierdawy), Kryłowo (daw. Nordenbork), Drużba (daw. Alembork), Prawdinsk (daw. Frydląd). Barcja sięga w okolice Znamienska (daw. Welawa) i Gwardiejska (daw. Tapiawa).