Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa Męczennika we Wrześni: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa Męczennika
we Wrześni
	kościół parafialny
	; wrzesińska fara z pomnikiem Jana Pawła II;
Państwo	Polska
Miejscowość	Września
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa Męczennika we Wrześni
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Świętego Stanisława Biskupa Męczennika
Historia
Data zakończenia budowy	XV wiek
Data zniszczenia; • przez	1655; pożar
Data odbudowy	1672; 1792; 1881-1887
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Wrześni Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie powiatu wrzesińskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie gminy Września Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:14, 5 gru 2016

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa Męczennika we Wrześni (fara wrzesińska) – zabytkowy rzymskokatolicki kościół parafialny we Wrześni, w powiecie wrzesińskim, w województwie wielkopolskim.

Zlokalizowany jest w centrum miasta, między ulicą Kościelną, Rzeczną i Jana Pawła II.

Architektura

Świątynię zbudowano w XV wieku w stylu gotyckim, w formie bazyliki o trzech nawach z wieżą. W 1629 roku uszkodził ją pożar. kościół został spalony częściowo podczas Potopu szwedzkiego w 1655 roku w wyniku czego runęła ściana północna nawy głównej, odbudowana w 1672 roku. Konsekrowany ponownie w 1680 roku. W 1709 roku świątynię złupiły wojska szwedzkie. W 1772 roku zawaliły się sklepienia naw bocznych. Z inicjatywy kolatora Marcelego Ponińskiego odbudowę przeprowadził w 1792 roku Jan Binder z Kórnika. Obniżono wtedy między innymi nawy boczne i dach nad nawą główną o półtora metra. Zamurowano okno za ołtarzem głównym oraz podwyższono znacznie ławy okienne. Obniżono także wieżę.

W latach 1881-1887 przeprowadzono przebudowę kościoła wg projektu architekta Zygmunta Gorgolewskiego, zmieniając głównie detale i dekorację.

Wnętrze

W szkarpach wieży wmurowane dwie stare chrzcielnice. W nawach bocznych sklepienia krzyżowe z 1792, w nawie głównej i prezbiterium strop drewniany kasetonowy z 1881. W prezbiterium malowidła ścienne ze scenami z historii Polski pędzla Lwickiego, z końca XIX wieku. W kruchcie pod wieżą z gotyckim sklepieniem żebrowym witraż, poświęcony pamięci Dzieci Wrześińskich, w wykonaniu Mariana Turwida, poety i plastyka. Ołtarz główny późnorenesansowy, drewniany o bogatej dekoracji snycerskiej, około 1640, z obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej z postacią fundatora księdza Bielawskiego (1641). W zakończeniu ołtarza obraz Koronacja Matki Bożej, około 1640. W nawie południowej obraz Świętej Rozalii, warsztat wielkopolski, połowa XVII wieku. W kaplicy cztery portrety trumienne na blasze właścicieli miasta: Aleksandra Ponińskiego (zmarłego w 1633), Adriana Ponińskiego, miecznika poznańskiego (zmarłego w 1678), regimentarza konfederacji tarnogrodzkiej Chryzostoma Gniazdowskiego (zmarłego w 1732) i jego małżonki Barbary z Olewińskich (zmarłej w 1724).

Bibliografia

Franciszek Jaśkowiak: Województwo poznańskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo "Sport i Turystyka", 1967.
Regionwielkopolska.pl

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 257 [dostęp 2012-06-22] .

[1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 257 [dostęp 2012-06-22] .

@@ Linia 74: / Linia 74: @@
 Zlokalizowany jest w centrum miasta, między ulicą Kościelną, Rzeczną i Jana Pawła II.
-== Architektura i wyposażenie ==
+== Architektura  ==
+Świątynię zbudowano w XV wieku w stylu gotyckim, w formie bazyliki o trzech nawach z [[wieża|wieżą]]. W 1629 roku uszkodził ją pożar. kościół został spalony częściowo podczas Potopu szwedzkiego w 1655 roku w wyniku czego runęła ściana północna nawy głównej, odbudowana w 1672 roku. Konsekrowany ponownie w 1680 roku. W 1709 roku świątynię złupiły wojska szwedzkie. W 1772 roku zawaliły się sklepienia naw bocznych. Z inicjatywy [[Kolator|kolatora]] Marcelego Ponińskiego odbudowę przeprowadził w 1792 roku Jan Binder z [[Kórnik]]a. Obniżono wtedy między innymi nawy boczne i dach nad nawą główną o półtora metra. Zamurowano okno za ołtarzem głównym oraz podwyższono znacznie ławy okienne. Obniżono także wieżę.
+W latach 1881-1887 przeprowadzono przebudowę kościoła wg projektu architekta [[Zygmunt Gorgolewski|Zygmunta Gorgolewskiego]], zmieniając głównie detale i dekorację.
+== Wnętrze ==
 [[Plik:Wrzesnia, kosciol Wniebowziecia NMP 3.jpg|thumb|left|Wnętrze kościoła]]
-Jest to świątynia [[gotyk|gotycka]] z XV wieku, bazylikowa, trójnawowa z [[wieża|wieżą]], spalona w pierwszej wojnie szwedzkiej w 1655, odbudowana 1672, przebudowana 1792 przez Jana Bindera z [[Kórnik]]a. W [[szkarpa]]ch [[wieża|wieży]] wmurowane dwie stare [[chrzcielnica|chrzcielnice]]. W [[nawa]]ch bocznych sklepienia krzyżowe z 1792, w nawie głównej i [[prezbiterium]] [[strop (budownictwo)|strop]] drewniany kasetonowy z 1881. W [[prezbiterium]] malowidła ścienne ze scenami z historii [[Polska|Polski]] pędzla Lwickiego, z końca XIX wieku. W [[kruchta|kruchcie]] pod [[wieża|wieżą]] z gotyckim sklepieniem żebrowym [[witraż]], poświęcony pamięci Dzieci Wrześińskich, w wykonaniu [[Marian Turwid|Mariana Turwida]], poety i [[plastyk]]a. [[Ołtarz]] główny późno[[renesans]]owy, drewniany o bogatej dekoracji snycerskiej, około 1640, z [[obraz]]em Wniebowzięcia Matki Bożej z postacią [[fundator]]a księdza Bielawskiego (1641). W zakończeniu [[ołtarz]]a [[obraz]] Koronacja Matki Bożej, około 1640. W nawie południowej [[obraz]] Świętej Rozalii, warsztat wielkopolski, połowa XVII wieku. W kaplicy cztery portrety trumienne na blasze właścicieli miasta: Aleksandra Ponińskiego (zmarłego w 1633), Adriana Ponińskiego, [[Miecznik (urząd)|miecznika]] poznańskiego (zmarłego w 1678), [[regimentarz]]a konfederacji tarnogrodzkiej Chryzostoma Gniazdowskiego (zmarłego w 1732) i jego małżonki Barbary z Olewińskich (zmarłej w 1724).
+W [[szkarpa]]ch [[wieża|wieży]] wmurowane dwie stare [[chrzcielnica|chrzcielnice]]. W [[nawa]]ch bocznych sklepienia krzyżowe z 1792, w nawie głównej i [[prezbiterium]] [[strop (budownictwo)|strop]] drewniany kasetonowy z 1881. W [[prezbiterium]] malowidła ścienne ze scenami z historii [[Polska|Polski]] pędzla Lwickiego, z końca XIX wieku. W [[kruchta|kruchcie]] pod [[wieża|wieżą]] z gotyckim sklepieniem żebrowym [[witraż]], poświęcony pamięci Dzieci Wrześińskich, w wykonaniu [[Marian Turwid|Mariana Turwida]], poety i [[plastyk]]a. [[Ołtarz]] główny późno[[renesans]]owy, drewniany o bogatej dekoracji snycerskiej, około 1640, z [[obraz]]em Wniebowzięcia Matki Bożej z postacią [[fundator]]a księdza Bielawskiego (1641). W zakończeniu [[ołtarz]]a [[obraz]] Koronacja Matki Bożej, około 1640. W nawie południowej [[obraz]] Świętej Rozalii, warsztat wielkopolski, połowa XVII wieku. W kaplicy cztery portrety trumienne na blasze właścicieli miasta: Aleksandra Ponińskiego (zmarłego w 1633), Adriana Ponińskiego, [[Miecznik (urząd)|miecznika]] poznańskiego (zmarłego w 1678), [[regimentarz]]a konfederacji tarnogrodzkiej Chryzostoma Gniazdowskiego (zmarłego w 1732) i jego małżonki Barbary z Olewińskich (zmarłej w 1724).
 == Bibliografia ==