Świdniki: Różnice pomiędzy wersjami
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: zmiana szablonu {{Wieś infobox}} na {{Polska miejscowość infobox}} |
→Historia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 43: | Linia 43: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
W roku 1394 wieś została wymieniana w akcie erekcyjnym parafii grabowieckiej. W okresie pomiędzy XV a XVI wiekiem pozostaje w ręku rodu Świdnickich. W roku 1550 część wsi przechodzi w posiadanie Stanisława Łaniewskiego (lub Łażniewskiego). |
W roku 1394 wieś została wymieniana w akcie erekcyjnym parafii grabowieckiej. W okresie pomiędzy XV a XVI wiekiem pozostaje w ręku rodu Świdnickich. W roku 1550 część wsi przechodzi w posiadanie Stanisława Łaniewskiego (lub Łażniewskiego). |
||
Rejestr poborowy z roku 1578 wykazuje pobór z 12,5 [[Łan (miara powierzchni)|łana]] kmiecego (to jest w około 210 ha). Wieś zostaje podzielona na drobne działy, poprzez sprzedaż i sukcesje rodzinne, w związku z tym następuje rozdrobnienie działów a posiadaczami zostali: Mikołaj i Szymon Świdnicki oraz 6 innych rodów{{odn|Bondyra|1993|s=według indeksu}} |
Rejestr poborowy z roku 1578 wykazuje pobór z 12,5 [[Łan (miara powierzchni)|łana]] kmiecego (to jest w około 210 ha). Wieś zostaje podzielona na drobne działy, poprzez sprzedaż i sukcesje rodzinne, w związku z tym następuje rozdrobnienie działów a posiadaczami zostali: Mikołaj i Szymon Świdnicki oraz 6 innych rodów{{odn|Bondyra|1993|s=według indeksu}}. W 2 poł. XVIII w. i 1 ćw. XIX w. własność Batowskich, od 1835 r. Węgleńskich. |
||
Według spisu z 1827 roku wieś liczyła 59 domów i 337 mieszkańców<ref name="SgKP">{{SgKP|XI|648|Świdniki (1)}}</ref>. Spis z roku 1921 (wówczas wieś w powiecie hrubieszowskim) wykazał 82 domy oraz 457 mieszkańców, w tym 7 Żydów i 140 Ukraińców. |
Według spisu z 1827 roku wieś liczyła 59 domów i 337 mieszkańców<ref name="SgKP">{{SgKP|XI|648|Świdniki (1)}}</ref>. Spis z roku 1921 (wówczas wieś w powiecie hrubieszowskim) wykazał 82 domy oraz 457 mieszkańców, w tym 7 Żydów i 140 Ukraińców. |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
* Dawna murowana cerkiew w stylu klasycystycznym z 1850 r., remontowana w 1900 i 1945, obecnie służy jako kościół katolicki. |
* Dawna murowana cerkiew w stylu klasycystycznym z 1850 r., remontowana w 1900 i 1945, obecnie służy jako kościół katolicki. |
||
* Park stanowiący pozostałość po dworze szlacheckim, spalonym podczas I wojny światowej. Murowany, klasycystyczny pałac został wzniesiony w k. XVIII w. Następnie, w k. XIX w. Jan Węgleński rozpoczął przebudowę pałacu wg projektu Stanisława Czachórskiego. Pałac był dwukondygnacyjny, z portykiem o czterech toskańskich kolumnach. W salonie znajdowały się meble nabyte na licytacji wyposażenia [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskiego w Warszawie]]. We wnętrzach były obrazy, m. in. Kossaka, Tondosa, Brandta, Wyczółkowskiego. Pałac został spalony w okresie I wojny światowej i nie został odbudowany<ref>{{Cytuj |tytuł = STRATY I ZNISZCZENIA PONIESIONE W ZABYTKACH NIERUCHOMYCH W OKRESIE I WOJNY ŚWIATOWEJ NA OBSZARZE WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO (W JEGO AKTUALNYCH GRANICACH) - PDF Darmowe pobieranie |data dostępu = 2019-12-17 |opublikowany = docplayer.pl |url = https://docplayer.pl/53136145-Straty-i-zniszczenia-poniesione-w-zabytkach-nieruchomych-w-okresie-i-wojny-swiatowej-na-obszarze-wojewodztwa-lubelskiego-w-jego-aktualnych-granicach.html}}</ref>. |
|||
* Park stanowiący pozostałość po dworze szlacheckim, spalonym podczas I wojny światowej. |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 16:18, 17 gru 2019
Artykuł |
50°47'29″N 23°31'00″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
50°44'N, 23°36'E |
- błąd |
19761 m |
Odległość |
1597 m |
wieś | |
![]() Zabytkowy kościół Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej, dawna cerkiew | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
406[1] |
Strefa numeracyjna |
84 |
Kod pocztowy |
22-455[2] |
Tablice rejestracyjne |
LZA |
SIMC |
0894842 |
Położenie na mapie gminy Miączyn ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego ![]() | |
![]() |
Świdniki – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Miączyn[3][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Matki Bożej Królowej Polski.
Wieś stanowi sołectwo – zobacz jednostki pomocnicze gminy Miączyn[5].
Części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0894859 | Popówka | część wsi |
Historia
W roku 1394 wieś została wymieniana w akcie erekcyjnym parafii grabowieckiej. W okresie pomiędzy XV a XVI wiekiem pozostaje w ręku rodu Świdnickich. W roku 1550 część wsi przechodzi w posiadanie Stanisława Łaniewskiego (lub Łażniewskiego). Rejestr poborowy z roku 1578 wykazuje pobór z 12,5 łana kmiecego (to jest w około 210 ha). Wieś zostaje podzielona na drobne działy, poprzez sprzedaż i sukcesje rodzinne, w związku z tym następuje rozdrobnienie działów a posiadaczami zostali: Mikołaj i Szymon Świdnicki oraz 6 innych rodów[6]. W 2 poł. XVIII w. i 1 ćw. XIX w. własność Batowskich, od 1835 r. Węgleńskich.
Według spisu z 1827 roku wieś liczyła 59 domów i 337 mieszkańców[7]. Spis z roku 1921 (wówczas wieś w powiecie hrubieszowskim) wykazał 82 domy oraz 457 mieszkańców, w tym 7 Żydów i 140 Ukraińców.
Zabytki
- Dawna murowana cerkiew w stylu klasycystycznym z 1850 r., remontowana w 1900 i 1945, obecnie służy jako kościół katolicki.
- Park stanowiący pozostałość po dworze szlacheckim, spalonym podczas I wojny światowej. Murowany, klasycystyczny pałac został wzniesiony w k. XVIII w. Następnie, w k. XIX w. Jan Węgleński rozpoczął przebudowę pałacu wg projektu Stanisława Czachórskiego. Pałac był dwukondygnacyjny, z portykiem o czterech toskańskich kolumnach. W salonie znajdowały się meble nabyte na licytacji wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. We wnętrzach były obrazy, m. in. Kossaka, Tondosa, Brandta, Wyczółkowskiego. Pałac został spalony w okresie I wojny światowej i nie został odbudowany[8].
Przypisy
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-21].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych – Poczta Polska. „Spis numerów adresowych”, s. według indeksu nazw, 2013. Warszawa: Poczta Polska S.A..
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp online].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Miączyn. Urząd Gminy Miączyn. [dostęp 2016-08-25].
- ↑ Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.
- ↑ Świdniki (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 648 .
- ↑ STRATY I ZNISZCZENIA PONIESIONE W ZABYTKACH NIERUCHOMYCH W OKRESIE I WOJNY ŚWIATOWEJ NA OBSZARZE WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO (W JEGO AKTUALNYCH GRANICACH) - PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2019-12-17] .
Bibliografia
- Wiesław Bondyra , Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07] .