7 Eskadra Lotnictwa Taktycznego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
A language issue. I don't think that "Combat Ready" is a proper name or set phrase that is used in the Polish military. This is not a big problem to me (as I speak English fluently) but what about other readers? Besides, are you ashamed of speaking Polish? If you want to show how good your English is, then please, switch to English Wiki and try to impress the native speakers there. |
||
| Linia 47: | Linia 47: | ||
== Szkolenie == |
== Szkolenie == |
||
Od momentu powołania 7 eskadra lotnictwa taktycznego otrzymała zadanie uzyskania interoperacyjności z jednostkami lotniczymi [[NATO]]. W tym celu piloci eskadry szkoleni byli przez instruktorów ze [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] i [[Kanada|Kanady]] według Programu Osiągania Zdolności Bojowej do osiągnięcia statusu gotowości do działań |
Od momentu powołania 7 eskadra lotnictwa taktycznego otrzymała zadanie uzyskania interoperacyjności z jednostkami lotniczymi [[NATO]]. W tym celu piloci eskadry szkoleni byli przez instruktorów ze [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] i [[Kanada|Kanady]] według Programu Osiągania Zdolności Bojowej do osiągnięcia statusu gotowości do działań realizując roczny nalot ponad 120 godzin. Czterech pierwszych pilotów zakończyło to szkolenie w połowie 2000 roku, przez co stali się pierwszymi polskimi lotnikami z uprawnieniami do lotów w ramach sił [[NATO]]. Byli to majorowie: Tadeusz Mikutel, Wojciech Stępień, Krzysztof Walczak oraz kapitan Grzegorz Węglorz, (niepełne szkolenie przeszedł major [[Adam Świerkocz]], który status gotowości bojowej osiągnął w 2002 roku). Trzech pierwszych pilotów zdobyło także uprawnienia instruktorskie, w celu szkolenia pozostałej części eskadry. |
||
Już w maju 2000 roku cztery samoloty eskadry, 11 załóg lotniczych oraz personel techniczny wzięli udział w międzynarodowych ćwiczeniach lotniczych "Cooperative Banners 2000" w [[Stavanger]] w [[Norwegia|Norwegii]]. Podczas tych ćwiczeń 29 maja 2000 – został zrealizowany pierwszy wylot samolotów eskadry całkowicie poza granicami kraju we wspólnym ugrupowaniu z norweskimi [[General Dynamics F-16 Fighting Falcon|F-16]]. Od czasu tamtych ćwiczeń dzień ten jest uznawany za święto eskadry. |
Już w maju 2000 roku cztery samoloty eskadry, 11 załóg lotniczych oraz personel techniczny wzięli udział w międzynarodowych ćwiczeniach lotniczych "Cooperative Banners 2000" w [[Stavanger]] w [[Norwegia|Norwegii]]. Podczas tych ćwiczeń 29 maja 2000 – został zrealizowany pierwszy wylot samolotów eskadry całkowicie poza granicami kraju we wspólnym ugrupowaniu z norweskimi [[General Dynamics F-16 Fighting Falcon|F-16]]. Od czasu tamtych ćwiczeń dzień ten jest uznawany za święto eskadry. |
||
| Linia 65: | Linia 65: | ||
Piloci eskadry (mjr M. Erdmański, kpt. M. Kejna, kpt. W. Śramkowski) trzykrotnie reprezentowali Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej wykonując pokaz indywidualnego pilotażu na [[Su-17|Su-22]] podczas pokazów lotniczych AIR SHOW w [[Radom]]iu w latach [[2001]]-[[2003]]. |
Piloci eskadry (mjr M. Erdmański, kpt. M. Kejna, kpt. W. Śramkowski) trzykrotnie reprezentowali Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej wykonując pokaz indywidualnego pilotażu na [[Su-17|Su-22]] podczas pokazów lotniczych AIR SHOW w [[Radom]]iu w latach [[2001]]-[[2003]]. |
||
Dnia 25 września 2007 w okolicach Jasienia k. Kościanu podczas polsko-włoskiej wymiany "Italian Dancer 2007" pilot eskadry (por. G. Gołas) katapultował się wraz z pilotem włoskim z uszkodzonego po zderzeniu z ptakiem samolotu Włoskich Sił Powietrznych typu AMX. |
Dnia 25 września 2007 w okolicach Jasienia k. Kościanu podczas polsko-włoskiej wymiany "Italian Dancer 2007" pilot eskadry (por. G. Gołas) katapultował się wraz z pilotem włoskim z uszkodzonego po zderzeniu z ptakiem samolotu Włoskich Sił Powietrznych typu AMX. |
||
== Dowódcy eskadry == |
== Dowódcy eskadry == |
||
Wersja z 00:12, 9 mar 2022
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1999 |
| Rozformowanie |
2010 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Tadeusz Mikutel |
| Ostatni |
ppłk Marek Ławicki |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Powidz (1999-2007) Świdwin (od 2008) |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Siły Szybkiego Reagowania NATO |
| Skład |
patrz tekst |
7 Eskadra Lotnictwa Taktycznego – powołana na podstawie zarządzenia Ministra Obrony Narodowej nr PF-74/Org. z dnia 15 lipca 1999 roku i rozkazu Szefa Sztabu Generalnego WP nr 083/Org. z dnia 9 sierpnia 1999 roku jednostka lotnicza o profilu myśliwsko-bombowym wydzielona do Sił Szybkiego Reagowania NATO.
Historia
Eskadra kontynuowała tradycje 7 pułku lotnictwa bombowo-rozpoznawczego, którego historia rozpoczęła się od powołania na podstawie rozkazu nr 019 z dnia 22 stycznia 1946 Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego i otrzymała nazwę: "7 samodzielny pułk lotniczy bombowców nurkujących". Na miejsce jego bazowania została wyznaczona Leźnica Wielka, koło Łęczycy, a pierwszym polskim dowódcą został mjr pil. Szczepan Ścibior.
W początkowym okresie swojej historii jednostka była wielokrotnie przebazowana. Kolejno stacjonowała na lotniskach:
- Poznań-Ławica: 12 kwietnia 1947 – 23 października 1950
- Malbork: 24 października 1950 – 3 kwietnia 1952
- Bydgoszcz: 4 kwietnia 1952 – 7 kwietnia 1953
- Warszawa-Babice: 8 kwietnia 1953 – 7 października 1953
- Modlin: 8 października 1953 – 3 lipca 1957
- Powidz: 4 lipca 1957 do dzisiaj
Szkolenie
Od momentu powołania 7 eskadra lotnictwa taktycznego otrzymała zadanie uzyskania interoperacyjności z jednostkami lotniczymi NATO. W tym celu piloci eskadry szkoleni byli przez instruktorów ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Kanady według Programu Osiągania Zdolności Bojowej do osiągnięcia statusu gotowości do działań realizując roczny nalot ponad 120 godzin. Czterech pierwszych pilotów zakończyło to szkolenie w połowie 2000 roku, przez co stali się pierwszymi polskimi lotnikami z uprawnieniami do lotów w ramach sił NATO. Byli to majorowie: Tadeusz Mikutel, Wojciech Stępień, Krzysztof Walczak oraz kapitan Grzegorz Węglorz, (niepełne szkolenie przeszedł major Adam Świerkocz, który status gotowości bojowej osiągnął w 2002 roku). Trzech pierwszych pilotów zdobyło także uprawnienia instruktorskie, w celu szkolenia pozostałej części eskadry.
Już w maju 2000 roku cztery samoloty eskadry, 11 załóg lotniczych oraz personel techniczny wzięli udział w międzynarodowych ćwiczeniach lotniczych "Cooperative Banners 2000" w Stavanger w Norwegii. Podczas tych ćwiczeń 29 maja 2000 – został zrealizowany pierwszy wylot samolotów eskadry całkowicie poza granicami kraju we wspólnym ugrupowaniu z norweskimi F-16. Od czasu tamtych ćwiczeń dzień ten jest uznawany za święto eskadry.
Na przełomie września i października 2001 eskadra, jako pierwsza w Polsce jednostka lotnicza, była poddana kontroli gotowości do działań według procedur NATO – TACEVAL. W czasie kontroli jednostka została przebazowana na lotnisko operacyjne, z którego realizowała misje uderzeniowe na poligonie. Wszystkie zadania wykonywane były zgodnie z zasadami stosowanymi w Sojuszu, z wykorzystaniem języka angielskiego jako podstawowego języka dowodzenia i współdziałania. Zarówno personel latający jak i techniczny potwierdził tym swoją gotowość do działań w strukturach NATO.
Eskadra od początku istnienia uczestniczyła w wielu krajowych i zagranicznych międzynarodowych ćwiczeniach lotniczych:
- Cooperative Banners 2000
- Nato Air Meet 2000
- Strong Resolve 2002
- Clean Hunter 2003, 2005
- Sentry White Falcon 2004
- Lone Cat 2004, 2005
- Polish Tiger 2006, 2007
- Italian Dancer 2005, 2007
Piloci eskadry (mjr M. Erdmański, kpt. M. Kejna, kpt. W. Śramkowski) trzykrotnie reprezentowali Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej wykonując pokaz indywidualnego pilotażu na Su-22 podczas pokazów lotniczych AIR SHOW w Radomiu w latach 2001-2003.
Dnia 25 września 2007 w okolicach Jasienia k. Kościanu podczas polsko-włoskiej wymiany "Italian Dancer 2007" pilot eskadry (por. G. Gołas) katapultował się wraz z pilotem włoskim z uszkodzonego po zderzeniu z ptakiem samolotu Włoskich Sił Powietrznych typu AMX.
Dowódcy eskadry
- ppłk Tadeusz Mikutel w latach 2000-2002
- ppłk Janusz Duda 2002-2004
- ppłk Jacek Łazarczyk 2004-2007
- ppłk Maciej Trelka 2007-2008
- ppłk Marek Ławicki 2008- 2010
Wyposażenie
Wyposażenie historyczne
- Tu-2S: od 1950 do 1957
- Ił-28: od 1952. Podczas parady lotniczej z okazji tysiąclecia państwa polskiego 33 z nich utworzyły szyk "Orła".
- Su-20: od kwietnia 1974.
Wyposażenie współczesne
Eskadra wyposażona jest od maja 1986 roku[1] w samoloty myśliwsko-bombowe Su-22, w kodzie NATO oznaczone nazwą "Fitter-K". Samoloty te występują w dwóch wariantach: jednomiejscowy Su-22M4 oraz dwumiejscowy Su-22UM3K. Oba są jednosilnikowymi, turboodrzutowymi, naddźwiękowymi samolotami o zmiennym kącie skosu skrzydeł, przeznaczonymi głównie do zwalczania celów naziemnych oraz nawodnych, a także do wykonywania lotniczego rozpoznania wzrokowego, fotograficznego oraz radioelektronicznego.
Dyslokacja do Świdwina
Na przełomie 2007 i 2008 roku 7 eskadra lotnictwa taktycznego rozkazem Ministra Obrony Narodowej została przeniesiona na stałe do 21 bazy lotniczej w Świdwinie. Powodem przebazowania była zmiana charakteru 33 bazy lotniczej w Powidzu, która od tej pory miała zostać bazą dla samolotów transportowych, między innymi polskich C-130 Hercules. Ostatni wylot samolotów Su-22 z lotniska w Powidzu nastąpił 5 lutego 2008. Obecnie samoloty eskadry służą razem z samolotami 40 eskadry lotnictwa taktycznego wspólnemu realizowaniu zadań bojowych obydwu eskadr.
Przypisy
- ↑ Suchoj Su-22 militarium.net. [dostęp 2012-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)].
Bibliografia
- Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011, s. 174. ISBN 978-83-1112-14-09.
