Leźnica Wielka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leźnica Wielka
wieś
Ilustracja
Rzeźba przedstawiająca św. Michała Archanioła w cmentarzu w Leźnicy Wielkiej
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

zgierski

Gmina

Parzęczew

Liczba ludności (2006)

40

Strefa numeracyjna

42

Kod pocztowy

95-043[2]

Tablice rejestracyjne

EZG

SIMC

0415310

Położenie na mapie gminy Parzęczew
Mapa konturowa gminy Parzęczew, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Leźnica Wielka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Leźnica Wielka”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Leźnica Wielka”
Położenie na mapie powiatu zgierskiego
Mapa konturowa powiatu zgierskiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Leźnica Wielka”
Ziemia51°59′47″N 19°08′37″E/51,996389 19,143611[1]

Leźnica Wielkawieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Parzęczew.

Historia osady[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza zachowana źródłowo wzmianka o miejscowości Leźnica Wielka znajduje się w dokumencie konfirmacyjnym wydanym w Krakowie 1 marca 1357 r. przez króla Kazimierza Wielkiego na rzecz arcybiskupa Jarosława z Bogorii i Skotnik i metropolii gnieźnieńskiej. Pośród około 45 wsi z ziemi łęczyckiej wymienionych w dokumencie, w samej Lesznicza maiori własność arcybiskupia wynosiła 3 działy. Z wzmianki tej więc jasno wynika, że kościół gnieźnieński nie był właścicielem całej osady, tylko pewnej jej części.

Z czasem Leźnica Wielka stała się w całości wsią stanowiącą własność szlachecką. Już u schyłku XIV w. osadę dzierżawią dwie rodziny właścicieli wywodzące się z rodów: Jastrzębiec (Leźniccy w XV-XVI w.) oraz Janina. W wyniku licznych późniejszych transakcji i częstych zmian właścicieli osadę lub jej część spośród bardziej znanych osób i rodzin w historii posiadali m.in. bratanek arcybiskupa Wojciecha Jastrzębca – wojewoda łęczycki Ścibor z Borysławic (1 poł. XV w.), kasztelan inowłodzki Piotr Tłuk ze Strykowa herbu Jastrzębiec (2 poł. XV w.), Wincencjanna z Ujazdu - wdowa po znanym dowódcy wojsk z wojny trzynastoletniej Piotrze Duninie herbu Łabędź (2 poł. XV w.), dziekan gnieźnieński i kanonik krakowski Marcin Karnkowski herbu Junosza (1 poł. XVII w.), misjonarze łowiccy (2 poł. XVIII w.), twórca i marszałek konfederacji targowickiej – Stanisław Szczęsny Potocki herbu Piława (schyłek XVIII w.), wojewoda łęczycki i generał-lejtnant wojsk koronnych Stanisław Kostka Gadomski herbu Rola (schyłek XVIII w.), rodzina Dąbrowskich herbu Ogon skupiająca w swoim ręku liczne dobra w okolicy (przełom XVIII/XIX w.), rodzina Prądzyńskich herbu Grzymała, z której wywodził się jeden z dowódców powstania listopadowego – gen. Ignacy Prądzyński (XIX w.), rodzina Wernerów (koniec XIX/XX w.)

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 67975
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 658 [zarchiwizowane 2022-10-26].