Przejdź do zawartości

APEC: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dodano do tabeli posiedzeń szczytu APEC.
Wersja oryginalna nie posiada wewnątrz flagi.
Linia 8: Linia 8:
|opis_mapy = {{legenda|#063|państwa członkowskie APEC|none|w linii=tak}}
|opis_mapy = {{legenda|#063|państwa członkowskie APEC|none|w linii=tak}}
|język_roboczy =
|język_roboczy =
|siedziba = [[Singapur]]
|siedziba = {{Państwo|SGP}}
|siedziba_tekst =
|siedziba_tekst =
|członkowie =
|członkowie =

Wersja z 09:41, 14 paź 2023

Wspólnota Gospodarcza Azji i Pacyfiku
Asia-Pacific Economic Co-operation
Mapa
     państwa członkowskie APEC
Siedziba

 Singapur

Utworzenie

1989

Rozwiązanie

istnieje

Strona internetowa

APEC (Asia-Pacific Economic Co-operation, pol. Wspólnota Gospodarcza Azji i Pacyfiku) – luźny układ integracyjny dotyczący współpracy gospodarczej krajów Azji i obrzeży Pacyfiku, powołany w 1989 r. w Canberze podczas nieformalnego spotkania 6 państw członkowskich ASEAN i Australii, Nowej Zelandii, Kanady, USA, Japonii i Korei Południowej. Sekretariat APEC został utworzony w 1993 roku i znajduje się w Singapurze. Szczyt APEC organizowany jest corocznie od 1993.

APEC nie jest organizacją międzynarodową (taką jak Unia Europejska), ani także nie zamierza o taki status się ubiegać. Współpraca w ramach tego układu opiera się wyłącznie na deklaracjach politycznych, tak więc podmiotami APEC są gospodarki państw. Deklaracje zasadniczo są przyjmowane podczas odbywających się co roku posiedzeń szefów państw i rządów oraz odrębnych posiedzeń państw członkowskich. W kręgu państw APEC nie są zawierane żadne umowy państwowe. Działalność APEC opiera się na podejmowaniu konsensusu wyłącznie w kwestiach spornych.

Cele APEC:

  • znoszenie barier celnych
  • współpraca technologiczna
  • dążenie do ściślejszej integracji gospodarczej
  • popieranie wzrostu gospodarczego i sprawiedliwego rozwoju

Wyżej wymienione cele współpracy gospodarczej zostały określone w deklaracji politycznej z 15 listopada 1994 podczas drugiego posiedzenia szefów państw w indonezyjskim Bogor.

Istotę funkcjonowania APEC odzwierciedla strategia przyjęta podczas posiedzenia szefów państw lub rządów 19 listopada 2005 w Pusan. Dokument ten uwzględnia oprócz liberalizacji obrotów towarowych, także możliwość tworzenia odrębnych stref wolnego handlu.

Członkowie APEC

Do APEC należy 21 państw:

  • kraje przyjęte w 1994

Osiągnięcia APEC

Podstawowym osiągnięciem jest znaczący wzrost wymiany towarowej oraz przypływu inwestycji. Łączna wartość eksportu towarów APEC zwiększyła się z 1,5 bln dol. w 1992 do niemal 4,5 bln dol. (2005). Natomiast łączna wartość importu towarów wzrosła w tym samym okresie z ok. 1,5 do 5 bln dol. Największymi odbiorcami bezpośrednich inwestycji zagranicznych w 1995 były: USA (58,77 mld dol.), Chiny (37,52 mld dol.), Australia (11,97 mld dol) i Singapur (11,54 mld dol.). Z kolei największymi odbiorcami bezpośrednich inwestycji zagranicznych w 2005 były: Chiny i Hongkong (odpowiednio 72,41 i 35,90 mld dol.), USA (99,44 mld dol.), a także Kanada (33,82 mld. dol).

Coroczne spotkania na szczycie

Rok # Data Kraj Miasto
1989 1 6–7 listopada  Australia Canberra
1990 2 29–31 lipca  Singapur Singapur
1991 3 12–14 listopada  Korea Południowa Seul
1992 4 10–11 września  Tajlandia Bangkok
1993 5 19–20 listopada  Stany Zjednoczone Wyspa Blake’a
1994 6 15–16 listopada  Indonezja Bogor
1995 7 18–19 listopada  Japonia Osaka
1996 8 24–25 listopada  Filipiny Subic
1997 9 24–25 listopada  Kanada Vancouver
1998 10 17–18 listopada  Malezja Kuala Lumpur
1999 11 12–13 września  Nowa Zelandia Auckland
2000 12 15–16 listopada  Brunei Bandar Seri Begawan
2001 13 20–21 października  Chiny Szanghaj
2002 14 26–27 października  Meksyk Los Cabos
2003 15 20–21 października  Tajlandia Bangkok
2004 16 20–21 listopada  Chile Santiago
2005 17 18–19 listopada  Korea Południowa Pusan
2006 18 18–19 listopada  Wietnam Hanoi
2007 19 8–9 września  Australia Sydney
2008 20 22–23 listopada  Peru Lima
2009 21 14–15 listopada  Singapur Singapur
2010 22 13–14 listopada  Japonia Jokohama
2011 23 12–13 listopada  Stany Zjednoczone Honolulu
2012 24 9–10 września  Rosja Władywostok
2013 25 5–7 października  Indonezja Bali
2014 26 10–11 listopada  Chiny Pekin
2015 27 18–19 listopada  Filipiny Pasay
2016 28 19–20 listopada  Peru Lima
2017 29 10–11 listopada  Wietnam Đà Nẵng
2018 30 17–18 listopada  Papua-Nowa Gwinea Port Moresby
2019 31 16–17 listopada (odwołany)  Chile Santiago
2020 31 20 listopada  Malezja Kuala Lumpur (przeprowadzane w Internecie)
2021 32 12 listopada  Nowa Zelandia Auckland (przeprowadzane w Internecie)
2022 33 18-19 listopada  Tajlandia Bangkok
2023 34 15-17 listopada  Stany Zjednoczone San Francisco
2024 35 Zostaną ogłoszone później  Peru Lima
2025 36 Zostaną ogłoszone później  Korea Południowa Zostaną ogłoszone później
2026 37 Zostaną ogłoszone później Zostaną ogłoszone później Zostaną ogłoszone później

Bibliografia

  • Najnowsza historia świata tom 4 1995–2007 – Artur Patka, Jan Rydel, Janusz Józef Węc
  • Sandra Buckley: The Encyclopedia of Contemporary Japanese Culture, Taylor and Francis, 2009, ISBN 978-0-415-48152-6.

Linki zewnętrzne