Głuszyna (województwo opolskie): Różnice pomiędzy wersjami
51°09′44″N 17°49′13″E/51,162222 17,820278| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Polska miejscowość infobox}} |
Dodano historyczne informacje o Głuszynie, jak i Geograficzne informacje o Głuszynie Znacznik: Wycofane |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady [[Głuszyna (gromada)|Głuszyna]], po jej zniesieniu w gromadzie [[Kowalowice (gromada)|Kowalowice]]. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego [[województwo opolskie (1975–1998)|województwa opolskiego]]. |
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady [[Głuszyna (gromada)|Głuszyna]], po jej zniesieniu w gromadzie [[Kowalowice (gromada)|Kowalowice]]. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego [[województwo opolskie (1975–1998)|województwa opolskiego]]. |
||
Wioska Głuszyna, położona w dolinie, leży 15 kilometrów na północny wschód od miasta i powiatu Namysłów oraz 67 kilometrów na północ od stolicy województwa Opole. Na północ, wschód i południe od miejscowości przebiega granica z Województwem Wielkopolskim. Granica ta stanowiła do 1939 roku granicę między Polską a Niemcami. Miejscowość położona jest na Nizinie Śląskiej, w obrębie Równiny Oleśnickiej. Wieś leży nad Głuszynką. Miejscowość położona jest przy nieczynnej linii kolejowej Syców–Bukowa Śląska. |
|||
Sąsiednimi miejscowościami Głuszyny są: na północnym zachodzie Brzezinka, na wschodzie Rychtal, na południowym zachodzie Kowalowice i na zachodzie Smogorzów. |
|||
W dziele „Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis” z lat 1295–1305 miejscowość po raz pierwszy wymieniona jest jako Glussina. W 1364 roku miejscowość wymieniona jest jako Glueschczin, w 1365 jako Gluscha, a w 1366 jako Gluschin. W 1400 roku po raz pierwszy wspomniano o kościele w tej miejscowości. |
|||
Po I wojnie śląskiej w 1742 roku Glausche wraz z większością Śląska przeszło pod panowanie Prus. |
|||
Po reorganizacji prowincji Śląsk, gmina wiejska Glausche należała od 1816 roku do powiatu Namslau w rejencji wrocławskiej. W 1824 roku szkoła ewangelicka w miejscowości otrzymała nowy budynek szkolny. W 1845 roku w wiosce znajdowało się folwark, wolna włości, kościół katolicki, szkoła katolicka, szkoła ewangelicka, młyn wodny, trzy wiatraki, cegielnia, leśniczówka i 136 domów. |
|||
W tym samym roku w Glausche mieszkało 1194 osób, w tym 568 katolików i 7 Żydów. W 1851 roku miejscowość otrzymała kościół ewangelicki z drewna sosnowego. W 1874 roku utworzono okręg administracyjny Glausche, który obejmował gminy wiejskie Brzezinke i Glausche oraz majątki ziemskie Brzezinke, Forst i Glausche. |
|||
Po odrodzeniu się państwa polskiego po I wojnie światowej, obszar Reichthaler Ländchen został przyłączony do Polski. Glausche stało się miastem granicznym. W 1929 roku w miejscowości wybudowano kościół ewangelicki. W 1933 roku Glausche liczyło 1082 mieszkańców, a w 1939 roku 1079. Do 1945 roku miejscowość należała do powiatu Namslau. Podczas walk w miejscowości zniszczono wiele budynków, w tym kościół ewangelicki i zamek Glausche. |
|||
W 1945 roku dotychczasowa niemiecka miejscowość przeszła pod administrację polską, została przemianowana na Głuszyna i przyłączona do województwa śląskiego. W 1949 roku rozebrano ewangelicki kościół zrębowy. W 1950 roku Głuszyna została przydzielona do województwa opolskiego. W 1999 roku została częścią reaktywowanego powiatu namysłowskiego. |
|||
== Nazwa == |
== Nazwa == |
||
Wersja z 21:14, 27 lip 2024
| wieś | |
 Kościół Wszystkich Świętych w Głuszynie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
765[2] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
46-134[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ONA |
| SIMC |
0499488 |
Położenie na mapie gminy Namysłów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu namysłowskiego  | |
| 51°09′44″N 17°49′13″E/51,162222 17,820278[1]
| |
Głuszyna (niem. Glausche[4]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, w gminie Namysłów.
W okresie przedwojennym miejscowość ta była podzielona pomiędzy Polskę a Niemcy, a w latach 1945-54 była to siedziba gminy Głuszyna.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Głuszyna, po jej zniesieniu w gromadzie Kowalowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wioska Głuszyna, położona w dolinie, leży 15 kilometrów na północny wschód od miasta i powiatu Namysłów oraz 67 kilometrów na północ od stolicy województwa Opole. Na północ, wschód i południe od miejscowości przebiega granica z Województwem Wielkopolskim. Granica ta stanowiła do 1939 roku granicę między Polską a Niemcami. Miejscowość położona jest na Nizinie Śląskiej, w obrębie Równiny Oleśnickiej. Wieś leży nad Głuszynką. Miejscowość położona jest przy nieczynnej linii kolejowej Syców–Bukowa Śląska.
Sąsiednimi miejscowościami Głuszyny są: na północnym zachodzie Brzezinka, na wschodzie Rychtal, na południowym zachodzie Kowalowice i na zachodzie Smogorzów.
W dziele „Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis” z lat 1295–1305 miejscowość po raz pierwszy wymieniona jest jako Glussina. W 1364 roku miejscowość wymieniona jest jako Glueschczin, w 1365 jako Gluscha, a w 1366 jako Gluschin. W 1400 roku po raz pierwszy wspomniano o kościele w tej miejscowości.
Po I wojnie śląskiej w 1742 roku Glausche wraz z większością Śląska przeszło pod panowanie Prus. Po reorganizacji prowincji Śląsk, gmina wiejska Glausche należała od 1816 roku do powiatu Namslau w rejencji wrocławskiej. W 1824 roku szkoła ewangelicka w miejscowości otrzymała nowy budynek szkolny. W 1845 roku w wiosce znajdowało się folwark, wolna włości, kościół katolicki, szkoła katolicka, szkoła ewangelicka, młyn wodny, trzy wiatraki, cegielnia, leśniczówka i 136 domów.
W tym samym roku w Glausche mieszkało 1194 osób, w tym 568 katolików i 7 Żydów. W 1851 roku miejscowość otrzymała kościół ewangelicki z drewna sosnowego. W 1874 roku utworzono okręg administracyjny Glausche, który obejmował gminy wiejskie Brzezinke i Glausche oraz majątki ziemskie Brzezinke, Forst i Glausche. Po odrodzeniu się państwa polskiego po I wojnie światowej, obszar Reichthaler Ländchen został przyłączony do Polski. Glausche stało się miastem granicznym. W 1929 roku w miejscowości wybudowano kościół ewangelicki. W 1933 roku Glausche liczyło 1082 mieszkańców, a w 1939 roku 1079. Do 1945 roku miejscowość należała do powiatu Namslau. Podczas walk w miejscowości zniszczono wiele budynków, w tym kościół ewangelicki i zamek Glausche.
W 1945 roku dotychczasowa niemiecka miejscowość przeszła pod administrację polską, została przemianowana na Głuszyna i przyłączona do województwa śląskiego. W 1949 roku rozebrano ewangelicki kościół zrębowy. W 1950 roku Głuszyna została przydzielona do województwa opolskiego. W 1999 roku została częścią reaktywowanego powiatu namysłowskiego.
Nazwa
W 1295 r., w kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis miejscowość wymieniona jest jako Glussina[5]. W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie wieś występuje pod polską nazwą Gasniny oraz nazwą zgermanizowaną Glausche[6].
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:
- kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych, 1854, murowany,
- stodoła przy zagrodzie nr 68, drewniana, z pocz. XIX w., nie istnieje.
II wojna światowa
W styczniu 1945 r. wieś była widownią wielokrotnych mordów. Według jednej z opowieści żołnierze Wehrmachtu lub SS rozstrzelali tutaj budowniczych systemu obronnego tzw. Linii Barthold: polskich robotników przymusowych wziętych do niewoli po powstaniu warszawskim oraz grupę ochotników niemieckich z Hitlerjugend. Druga historia mówi o tym, że w kilka dni później (zapewne 19 stycznia 1945) sowieckie oddziały 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej dokonały masakry mordując zebranych na stacji kolejowej niemieckich cywili oczekujących na ewakuację[8]. 20 stycznia 1945 Dowództwo Grupy Armii A zameldowało, że wkraczające oddziały radzieckie dopuściły się zbrodni wojennej, rozstrzeliwując wszystkich mieszkańców miejscowości[9].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 33957
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 318 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ Knie 1830 ↓, s. 186.
- ↑ Rejestr zabytków [online], wuozopole.pl [dostęp 2023-08-02] (pol.).
- ↑ Czerwony świt 1945 r. Walki sowiecko-niemieckie na Śląsku Opolskim* i ich ofiary [online], www.ngopole.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2011, s. 244. ISBN 978-83-7510-714-2.
Bibliografia
- Johann Georg Knie, Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865 (niem.).
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Integralne części wsi | |
| Nieofic. cz. wsi | |
| Była cz. wsi |
