Janusz Rostworowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rostworowscy nie otrzymali tytułu hrabiowskiego ani w Austrii, ani też w Królestwie Polskim zob. hasło Rostworowscy (PSB itp.)
drobne techniczne
Linia 19: Linia 19:
|żona = [[Karolina Potocka-Rostworowska|Karolina Koffler]] (''primo voto'' Franciszkowa Potocka)
|żona = [[Karolina Potocka-Rostworowska|Karolina Koffler]] (''primo voto'' Franciszkowa Potocka)
|dzieci =
|dzieci =
|odznaczenia = {{order|PL-OŚS|3}}[[File:RUS Order św. Anny (baretka).svg|40px|Order św. Annny 3 kl.]]
|odznaczenia = {{order|PL-OŚS|3}} {{order|ŚA|3}}
|commons =
|commons =
|wikiźródła =
|wikiźródła =

Wersja z 14:47, 3 paź 2020

Janusz Rostworowski
Herb
Rodzina

Rostworowscy

Data i miejsce urodzenia

17.10.1811
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

2.08.1891
Warszawa

Ojciec

Jan Tadeusz Rostworowski

Matka

Izabela Teresa Rosengart

Żona

Karolina Koffler (primo voto Franciszkowa Potocka)

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)
Grób Janusza Rostworowskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Janusz Rostworowski (ur. 17 października 1811 r. w Piotrkowie, zm. 2 sierpnia 1891 r. w Warszawie) – urzędnik dworu Królestwa Polskiego i Cesarstwa Rosyjskiego, dyrektor stadniny w Janowie Podlaskim, filantrop.

Był synem starościca liwskiego Jana Tadeusza (syna Andrzeja) i Izabeli z Rosengartów (córki Konrada). Po rodzicach odziedziczył m.in. udziały w Hotelu Wileńskim przy ul. Tłomackie w Warszawie. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, a w r. 1829 został kamerjunkrem dworu Mikołaja I w Warszawie. Po powstaniu listopadowym (w którym nie brał udziału), został sekretarzem w kancelarii Heroldii Królestwa Polskiego. W l. 50. XIX w. awansował na godność szambelana rosyjskiego dworu cesarskiego, a następnie koniuszego (z bardzo wysoką rangą urzędniczą rzeczywistego radcy stanu) - z tą funkcją wiązało się stanowisko dyrektora stadniny państwowej w Janowie Podlaskim. Był również urzędnikiem do specjalnych poruczeń namiestnika Iwana Paskiewicza. Za swoją służbę państwową został odznaczony orderem św. Anny 3 kl. oraz orderem św. Stanisława 3 kl.

Prowadził działalność filantropijną, będąc honorowym członkiem Towarzystwa Dobroczynności w Warszawie, współzałożycielem, a następnie prezesem Kasy Zaliczkowo-Wkładowej Emerytów i Emerytek Warszawskich, członkiem Rady Głównej Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie Polskim. Był także współfundatorem (razem z żoną) Szpitala dla Dzieci w Warszawie. Założył również Fundację im. Karoliny i Janusza Rostworowskich dla Ubogich Niewidomych, która istniała (przy Urzędzie Miasta Warszawy) do okresu międzywojennego. Ponadto, Rostworowski przewodniczył komitetowi budowy Szpitala św. Ducha w Warszawie.

Ożenił się z Karoliną z Kofflerów, primo voto Franciszkową Potocką - małżeństwo było bezdzietne, ale Rostworowski miał nieślubną córkę (wydaną za Francuza, hrabiego de Pontevès).

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 1-3-27/28/29/30)[1].

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: NAŁĘCZ ROSTWOROWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19].

Bibliografia

  • Stanisław Konarski, Janusz Rostworowski (1811-1891), Polski Słownik Biograficzny, t. 32 IPSB - wersja elektroniczna
  • S. J. Rostworowski, 'W kręgu arystokratów respektujących władzę cesarzy Wszech Rosji i królów Polski', Rocznik Mazowiecki, t. 18, s. 182-203.