Karabin maszynowy Typ 1: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Poprawa linkujących i nazewnictwa |
m Poprawa linkujących i nazewnictwa zgodnie z zasadami |
||
Linia 37: | Linia 37: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
W [[1939]] roku do uzbrojenia armii japońskiej przyjęto ciężki karabin maszynowy 99 |
W [[1939]] roku do uzbrojenia armii japońskiej przyjęto ciężki karabin maszynowy 99 shiki (wersja cekaemu [[Karabin maszynowy 92 shiki|92 shiki]] zasilana amunicją 7,7 x 58 mm). Jednak była to konstrukcja przestarzała, niewiele różniąca się od karabinu maszynowego [[karabin maszynowy 3 nenshiki|3 nenshiki]] z [[1914]] roku. Największą wadą 99 shiki była masa wynosząca 55 kg, o 17 kg większa niż amerykańskiego [[karabin maszynowy Browning M1919|Browninga M1919]]. |
||
W [[1941]] roku rozpoczęto produkcję nowego karabinu maszynowego 1-Shiki. W stosunku do poprzednich modeli masę obniżono do 37 kg. Niższa masa była przede wszystkim zasługą nowej lufy. Była ona krótsza od lufy karabinu maszynowego 99 |
W [[1941]] roku rozpoczęto produkcję nowego karabinu maszynowego 1-Shiki. W stosunku do poprzednich modeli masę obniżono do 37 kg. Niższa masa była przede wszystkim zasługą nowej lufy. Była ona krótsza od lufy karabinu maszynowego 99 shiki i miała żebra przyśpieszające chłodzenie o znacznie mniejszej średnicy. Pomimo mniejszej masy i powierzchni, dzięki stosunkowo niskiej szybkostrzelności karabinu maszynowego 1-Shiki nie ulegała przegrzewaniu w czasie strzelania. |
||
Karabin maszynowy 1-Shiki był produkowany do końca wojny i był jednym z podstawowych wzorów broni maszynowej armii japońskiej. Jego największą wadą była skłonność do zacięć w przypadku strzelania gorszej jakości amunicją. Po drugiej wojnie światowej był używany w czasie wojny domowej w Chinach i [[wojna koreańska|wojny koreańskiej]]. |
Karabin maszynowy 1-Shiki był produkowany do końca wojny i był jednym z podstawowych wzorów broni maszynowej armii japońskiej. Jego największą wadą była skłonność do zacięć w przypadku strzelania gorszej jakości amunicją. Po drugiej wojnie światowej był używany w czasie wojny domowej w Chinach i [[wojna koreańska|wojny koreańskiej]]. |
Wersja z 01:10, 10 wrz 2008
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Rodzaj | |
Dane techniczne | |
Kaliber |
7,7 mm |
Nabój |
7,7 x 58 mm |
Wymiary | |
Długość |
1077 mm |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku |
770 m/s |
1-Shiki (Type 1) (jap. 一式重機関銃) – japoński ciężki karabin maszynowy z okresu II wojny światowej.
Historia
W 1939 roku do uzbrojenia armii japońskiej przyjęto ciężki karabin maszynowy 99 shiki (wersja cekaemu 92 shiki zasilana amunicją 7,7 x 58 mm). Jednak była to konstrukcja przestarzała, niewiele różniąca się od karabinu maszynowego 3 nenshiki z 1914 roku. Największą wadą 99 shiki była masa wynosząca 55 kg, o 17 kg większa niż amerykańskiego Browninga M1919.
W 1941 roku rozpoczęto produkcję nowego karabinu maszynowego 1-Shiki. W stosunku do poprzednich modeli masę obniżono do 37 kg. Niższa masa była przede wszystkim zasługą nowej lufy. Była ona krótsza od lufy karabinu maszynowego 99 shiki i miała żebra przyśpieszające chłodzenie o znacznie mniejszej średnicy. Pomimo mniejszej masy i powierzchni, dzięki stosunkowo niskiej szybkostrzelności karabinu maszynowego 1-Shiki nie ulegała przegrzewaniu w czasie strzelania.
Karabin maszynowy 1-Shiki był produkowany do końca wojny i był jednym z podstawowych wzorów broni maszynowej armii japońskiej. Jego największą wadą była skłonność do zacięć w przypadku strzelania gorszej jakości amunicją. Po drugiej wojnie światowej był używany w czasie wojny domowej w Chinach i wojny koreańskiej.
Opis techniczny
Ciężki karabin maszynowy 1-Shiki był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie ryglem wahliwym. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma sztywna, trzydziestonabojowa). Lufa niewymienna, chłodzona powietrzem, z żebrami przyspieszającymi chłodzenie, zakończona tłumikiem płomienia. Podstawa trójnożna (umożliwiała prowadzenie ognia przeciwlotniczego). Nogi podstawy wyposażone w obejmy (wkładano w nie drążki ułatwiające przenoszenie karabinu)