Przedindoeuropejski substrat językowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
podziel na paragrafy, dwa drobne dodatki |
m drobne |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Języki azjanickie''' - umowna nazwa najstarszej znanej (przed-indoeuropejskiej) warstwy językowej [[Europa|Europy]] i [[Bliski Wschód|Bliskiego Wschodu]]. |
'''Języki azjanickie''' - umowna nazwa najstarszej znanej (przed-indoeuropejskiej) warstwy językowej [[Europa|Europy]] i [[Bliski Wschód|Bliskiego Wschodu]]. |
||
Z języków azjanickich najprawdopodobniej wywodzi się używany w [[Hiszpania|Hiszpanii]] [[języki izolowane|izolowany]] [[język baskijski]]. Grupę języków azjanickich stanowią jednak w większości wymarłe i słabo poświadczone języki, takie jak m. in. [[język sumeryjski]], [[język pelazgijski]], [język iberyjski]], [[język etruski]] wraz z innymi nieindoeuropejskimi językami [[Italia|Italii]] oraz język [[Kreta|Krety]] okresu przedmykeńskiego (zob. [[pismo linearne A]]). Niektórzy badacze do azjanickich zaliczają też [[język piktyjski]] oraz używany w [[Elam]]ie od ok. [[XXVI wiek p.n.e.|XXVI w.]] do [[VII wiek p.n.e.|VII w. p.n.e.]] i starożytnej [[Persja|Persji]] w okresie od [[VI wiek p.n.e.|VI]] do [[IV wiek p.n.e.|IV w. p.n.e.]] (do podbojów [[Aleksander Wielki|Aleksandra Wielkiego]]), [[język elamicki]]. |
Z języków azjanickich najprawdopodobniej wywodzi się używany w [[Hiszpania|Hiszpanii]] [[języki izolowane|izolowany]] [[język baskijski]]. Grupę języków azjanickich stanowią jednak w większości wymarłe i słabo poświadczone języki, takie jak m. in. [[język sumeryjski]], [[język pelazgijski]], [[język iberyjski]], [[język etruski]] wraz z innymi nieindoeuropejskimi językami [[Italia|Italii]] oraz język [[Kreta|Krety]] okresu przedmykeńskiego (zob. [[pismo linearne A]]). Niektórzy badacze do azjanickich zaliczają też [[język piktyjski]] oraz używany w [[Elam]]ie od ok. [[XXVI wiek p.n.e.|XXVI w.]] do [[VII wiek p.n.e.|VII w. p.n.e.]] i starożytnej [[Persja|Persji]] w okresie od [[VI wiek p.n.e.|VI]] do [[IV wiek p.n.e.|IV w. p.n.e.]] (do podbojów [[Aleksander Wielki|Aleksandra Wielkiego]]), [[język elamicki]]. |
||
Języki azjanickie stanowią luźną grupę [[pokrewieństwo języków|niespokrewnionych]] ze sobą języków i wywodzą się najprawdopodobniej z drobnych [[prajęzyk|prajęzyków]], używanych w [[Europa|Europie]] i [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]] w okresie [[paleolit|paleolitu]] (z jednego z takich prajęzyków wyrosły [[języki nostratyczne]]). Niektóre języki zaliczane tradycyjnie do azjanickich są spokrewnione z [[języki kaukaskie|językami Kaukazu]], np. język [[Huryci|Hurytów]] był najprawdopodobniej pokrewny [[język czeczeński|czeczeńskiemu]] a hatycki [[języki północno-zachodniokaukaskie|północno-zachodniokaukaskim]]. Inne, takie jak elamicki, można łączyć z [[języki drawidyjskie|rodziną drawidyjską]]. Niektórzy badacze uznają języki azjanickie za [[liga językowa|ligę językową]], wskazując na pewne typologiczne podobieństwa między nimi, świadczące o ich wzajemnym oddziaływaniu w zamierzchłej przeszłości. |
Języki azjanickie stanowią luźną grupę [[pokrewieństwo języków|niespokrewnionych]] ze sobą języków i wywodzą się najprawdopodobniej z drobnych [[prajęzyk|prajęzyków]], używanych w [[Europa|Europie]] i [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]] w okresie [[paleolit|paleolitu]] (z jednego z takich prajęzyków wyrosły [[języki nostratyczne]]). Niektóre języki zaliczane tradycyjnie do azjanickich są spokrewnione z [[języki kaukaskie|językami Kaukazu]], np. język [[Huryci|Hurytów]] był najprawdopodobniej pokrewny [[język czeczeński|czeczeńskiemu]] a hatycki [[języki północno-zachodniokaukaskie|północno-zachodniokaukaskim]]. Inne, takie jak elamicki, można łączyć z [[języki drawidyjskie|rodziną drawidyjską]]. Niektórzy badacze uznają języki azjanickie za [[liga językowa|ligę językową]], wskazując na pewne typologiczne podobieństwa między nimi, świadczące o ich wzajemnym oddziaływaniu w zamierzchłej przeszłości. |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
===Zobacz też=== |
===Zobacz też=== |
||
*[[ |
*[[Języki waskońskie]] |
||
*[[ |
*[[Języki jafetyckie]] |
||
*[[Kultura starej Europy]] |
*[[Kultura starej Europy]] |
||
Wersja z 02:02, 19 kwi 2009
Języki azjanickie - umowna nazwa najstarszej znanej (przed-indoeuropejskiej) warstwy językowej Europy i Bliskiego Wschodu.
Z języków azjanickich najprawdopodobniej wywodzi się używany w Hiszpanii izolowany język baskijski. Grupę języków azjanickich stanowią jednak w większości wymarłe i słabo poświadczone języki, takie jak m. in. język sumeryjski, język pelazgijski, język iberyjski, język etruski wraz z innymi nieindoeuropejskimi językami Italii oraz język Krety okresu przedmykeńskiego (zob. pismo linearne A). Niektórzy badacze do azjanickich zaliczają też język piktyjski oraz używany w Elamie od ok. XXVI w. do VII w. p.n.e. i starożytnej Persji w okresie od VI do IV w. p.n.e. (do podbojów Aleksandra Wielkiego), język elamicki.
Języki azjanickie stanowią luźną grupę niespokrewnionych ze sobą języków i wywodzą się najprawdopodobniej z drobnych prajęzyków, używanych w Europie i Azji Mniejszej w okresie paleolitu (z jednego z takich prajęzyków wyrosły języki nostratyczne). Niektóre języki zaliczane tradycyjnie do azjanickich są spokrewnione z językami Kaukazu, np. język Hurytów był najprawdopodobniej pokrewny czeczeńskiemu a hatycki północno-zachodniokaukaskim. Inne, takie jak elamicki, można łączyć z rodziną drawidyjską. Niektórzy badacze uznają języki azjanickie za ligę językową, wskazując na pewne typologiczne podobieństwa między nimi, świadczące o ich wzajemnym oddziaływaniu w zamierzchłej przeszłości.
Współcześnie nazwy "języki azjanickie" używa się rzadko, a języki tej grupy dzieli się na mniejsze ligi, bądź rodziny językowe.