Wodorotlenek litu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (robot dodaje: el:Υδροξείδιο του λιθίου |
||
Linia 116: | Linia 116: | ||
[[de:Lithiumhydroxid]] |
[[de:Lithiumhydroxid]] |
||
[[et:Liitiumhüdroksiid]] |
[[et:Liitiumhüdroksiid]] |
||
[[el:Υδροξείδιο του λιθίου]] |
|||
[[en:Lithium hydroxide]] |
[[en:Lithium hydroxide]] |
||
[[es:Hidróxido de litio]] |
[[es:Hidróxido de litio]] |
Wersja z 05:56, 29 mar 2011
| |||||
[[Plik:{{{3. grafika}}}|180x240px|{{{opis 3. grafiki}}}|alt=]] {{{opis 3. grafiki}}} | |||||
Identyfikacja | |||||
Numer CAS |
{{{numer CAS}}}Brak numeru CAS | ||||
---|---|---|---|---|---|
DrugBank |
Wodorotlenek litu, (LiOH) – związek nieorganiczny z grupy zasad. Występuje jako odmiana bezwodna lub monohydrat (LiOH · H2O).
Właściwości
Wodorotlenek litu jest ciałem stałym bezbarwnym (bezwodny) lub barwy białej (monohydrat), rozpuszczalnym w wodzie. pH jego roztworów wynosi ok. 12.
Reaguje z kwasami, dając sole litu, np.: LiOH + HCl → LiCl + H2O.
Bezwodny wodorotlenek litu ma właściwości higroskopijne.
Uwodniony wodorotlenek litu podczas ogrzewania traci wodę krystalizacyjną.
Otrzymywanie
Można go otrzymać w wyniku elektrolizy wodnego roztworu chlorku litu lub w reakcji siarczanu litu z wodorotlenkiem sodu:
- Li2SO4 + 2 NaOH → Na2SO4 + 2 LiOH.
Zastosowanie
Stosuje się go jako domieszkę do specjalnych stopów łożyskowych. Jest często stosowany jako składnik polepszający właściwości mechaniczne stopów glinu i ołowiu. Jego stop litu z magnezem i niewielką domieszką srebra jest lżejszy od wody, ma dobre właściwości mechaniczne i jest odporny na korozję[potrzebny przypis].
Znalazł szerokie zastosowanie w technice jądrowej. Wchodzi także w skład prętów sterujących w reaktorach jądrowych.
Używa się go także w syntezie organicznej jako katalizator i w roztworze w aminach alifatycznych jako silny czynnik redukujący.
Jego sole są ponadto wykorzystywane w hutnictwie szkła i ceramice, do produkcji smarów, w przemyśle elektrotechnicznym (akumulatory), syntezie organicznej oraz w lecznictwie.
Toksyczność
Podczas połknięcia substancji może nastąpić podrażnienie błon śluzowych ust, gardła, przełyku i dróg pokarmowych oraz perforacja przełyku i żołądka.
Przy kontakcie wodorotlenku litu z oczami występują poparzenia oraz utrata wzroku.
Pary wodorotlenku litu działają drażniąco na drogi oddechowe oraz parząco na skórę.
Pierwsza pomoc
Oczy skażone wodorotlenkiem litu należy przepłukać przez co najmniej 10 minut dużą ilością wody, zaś skażoną skórę należy przepłukać dużą ilością wody oraz zastosować glikol polietylenowy.
Po spożyciu substancji należy podać choremu dużą ilość wody. Nie należy powodować wymiotów ani nie próbować zobojętniać substancji.
Działanie na organizmy wodne
Wodorotlenek litu działa szkodliwie na organizmy wodne. Szkodliwość zależy od wartości pH. Dawka toksyczna dla ryb wynosi 100 mg/l, zaś dla roślin 0,2 mg/l (w przeliczeniu na lit).