Stefan Buchowiecki: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Varia: drobne merytoryczne
Nie istnieje taki zawód jak "lekarz medycyny", jest "lekarz" (odsyłam do odpowiedniego hasła i ustawy)
Linia 22: Linia 22:
|commons =
|commons =
}}
}}
'''Stefan Buchowiecki''' (ur. [[12 maja]] [[1863]] w majątku Sokołowo, w [[powiat|pow.]] [[słonim]]skim, zm. [[9 kwietnia]] [[1927]] w [[Olkusz]]u) – [[lekarz]] [[medycyna|medycyny]], tytularny [[Generał|generał brygady]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].
'''Stefan Buchowiecki''' (ur. [[12 maja]] [[1863]] w majątku Sokołowo, w [[powiat|pow.]] [[słonim]]skim, zm. [[9 kwietnia]] [[1927]] w [[Olkusz]]u) – [[lekarz]], tytularny [[Generał|generał brygady]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].


== Biografia ==
== Biografia ==

Wersja z 16:10, 19 sie 2012

Stefan Buchowiecki
ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1863
Sokołowo

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1927
Olkusz

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari Krzyż Niepodległości (pośmiertnie) Krzyż Walecznych (dwukrotnie) Order Św. Anny (Imperium Rosyjskie) Order św. Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Stefan Buchowiecki (ur. 12 maja 1863 w majątku Sokołowo, w pow. słonimskim, zm. 9 kwietnia 1927 w Olkuszu) – lekarz, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Biografia

Młodość

Syn Adama i Walerii z Moczulskich[1]. Ukończył wydział lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, 1890 obronił doktorat nauk medycznych. Pracował jako naczelny lekarz szpitala Św. Błażeja w Olkuszu. Służył w armii carskiej jako oficer-lekarz w czasie wojny rosyjsko-japońskiej. W 1907 przeszedł do rezerwy.

Działalność niepodległościowa

14 września 1914 wstąpił do Legionów i jako podporucznik zajął się organizacją legionowych szpitali polowych. W latach 1915-1916 był naczelnym lekarzem 6 Pułku Piechoty Legionów. Został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką w grudniu 1915. 3 lutego 1916 mianowany naczelnym lekarzem w domu ozdrowieńczym w Kamieńsku, organizował szpitale dla legionistów w Kościńcach, Dęblinie i Żyrardowie, był naczelnym lekarzem obozu legionowego w Zegrzu i Ostrowi-Komorowie oraz obozu internowania w Łomży, a później naczelnym lekarzem szkół Polskiej Siły Zbrojnej. 4 listopada 1918 został szefem sanitarnym I Brygady PSZ.

Służba w Wojsku Polskim

W tym samym miesiącu objął obowiązki szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego "Kielce" w Kielcach. 3 lutego 1920 został awansowany na podpułkownika. 12 lutego 1920 Minister Spraw Wojskowych mianował go komendantem I Szpitala Okręgowego na Mokotowie przy ulicy Nowowiejskiej[2]. Szpitalem Mokotowskim kierował w czasie wojny z bolszewikami. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika w Korpusie Lekarskim, w „grupie byłych Legionów polskich”. W sierpniu 1921 Główny Szpital Wojskowy (b. Szpital Ujazdowski) przemianowany został na Szpital Okręgowy Nr I, a Szpital Mokotowski przekształcony został w "Zakład Leczniczo-Szkolny dla Inwalidów Wojennych w Warszawie". Kierownictwo zakładu powierzone zostało Stefanowi Buchowieckiemu. Następnie pełnił funkcję przewodniczącego komisji superrewizyjnej przy Szpitalu Okręgowym Nr I.

Z dniem 31 maja 1925 w stopniu pułkownika rezerwy lekarza został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał wówczas w Warszawie przy ulicy Wilczej 29a. Zaopatrzenie emerytalne otrzymał na podstawie Ustawy z dnia 11 grudnia 1924 o przyznawaniu darów z łaski[3].

25 lipca 1925 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował pułkownika w stanie spoczynku Stefana Buchowieckiego do stopnia tytularnego generała brygady w stanie spoczynku z dniem 31 maja 1925[4].

Ostatnie lata życia spędził w Olkuszu, tam 9 kwietnia 1927 zmarł i został pochowany.

Awanse

  • kapitan – 9 sierpnia 1915
  • major – grudzień 1917
  • podpułkownik – 3 lutego 1920 (warunkowo, do czasu ułożenia przez Komisję Weryfikacyjną ogólnej listy sztarszeństwa oficerów WP)[5]
  • pułkownik - 29 maja 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920
  • tytularny generał brygady – 25 lipca 1925 z dniem 31 maja 1925

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – (za zasługi w organizowaniu szpitalnictwa polowego oraz za męstwo okazane w walkach o Kamioniuchę w październiku 1915)
  • Krzyż Niepodległości (pośmiertnie).
  • Krzyż Walecznych – dwukrotnie (brak adnotacji w aktach i kartotece CAW).
  • rosyjskie Ordery św. Anny i św. Stanisława 3 klasy (za wojnę z Japonią w 1905 r.) oraz szereg bojowych odznaczeń austriackich w I wojnie światowej.

Varia

Z małżeństwa z Wieńczysławą Milkowską pozostawił m.in. syna Jana Stefana, kapitana artylerii, urodzonego 2 lipca 1902 w Olkuszu, zamordowanego wiosną 1940 w Charkowie.

Zobacz też

  1. ↑ Centralne Archiwum Wojskowe, Akta personalne 9681
  2. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 21.02.1920 r.
  3. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 66 z 20 czerwca 1925 r. s. 335.
  4. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 80 z 31 lipca 1925 r. s. 440.
  5. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 28.02.1920 r.

Bibliografia

  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 81.
  • Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 87-88.
  • Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945. Słownik biograficzny, tom II, część 2, Koszalin 1993 (artykuł autorstwa Eligiusza Tomkowiaka)
  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 52.
  • Historia Samodzielnego Wojewódzkiego Zespołu Publicznych Zakładów Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej w Warszawie

Literatura dodatkowa

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Buchowiecki&oldid=32461540”