Pokój paryski (1947): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
merytoryczne
EinsBot (dyskusja | edycje)
m zamiana szablonu "źródła" na "dopracować"
Linia 1: Linia 1:
{{Źródła|data=2010-03}}
{{Dopracować|źródła=2010-03}}
[[Plik:KingParisPeace1946.jpg|250px|thumb|Delegacja [[Kanada|Kanady]] podczas obrad konferencji pokojowej w Paryżu 1946.]]Podpisany [[10 lutego]] [[1947]] roku układ pokojowy pomiędzy sojusznikami [[III Rzesza|III Rzeszy]]: [[Rumunia|Rumunią]], [[Węgry|Węgrami]], [[Austria|Austrią]], [[Finlandia|Finlandią]], [[Bułgaria|Bułgarią]] i [[Włochy|Włochami]] a aliantami. Dotyczył on też innych członków koalicji hitlerowskiej i [[Wielka Koalicja|antyhitlerowskiej]]. Traktaty zostały przygotowane przez [[Rada Ministrów Spraw Zagranicznych|Radę Ministrów Spraw Zagranicznych]] i konferencję 21 państw<ref>[[Ryszard Zięba]], Justyna Zając: Polska w stosunkach międzynarodowych 1945-1989. Toruń: [[Wydawnictwo Adam Marszałek]], 2009, s. 66. ISBN 978-83-7611-501-6. </ref>.
[[Plik:KingParisPeace1946.jpg|250px|thumb|Delegacja [[Kanada|Kanady]] podczas obrad konferencji pokojowej w Paryżu 1946.]]Podpisany [[10 lutego]] [[1947]] roku układ pokojowy pomiędzy sojusznikami [[III Rzesza|III Rzeszy]]: [[Rumunia|Rumunią]], [[Węgry|Węgrami]], [[Austria|Austrią]], [[Finlandia|Finlandią]], [[Bułgaria|Bułgarią]] i [[Włochy|Włochami]] a aliantami. Dotyczył on też innych członków koalicji hitlerowskiej i [[Wielka Koalicja|antyhitlerowskiej]]. Traktaty zostały przygotowane przez [[Rada Ministrów Spraw Zagranicznych|Radę Ministrów Spraw Zagranicznych]] i konferencję 21 państw<ref>[[Ryszard Zięba]], Justyna Zając: Polska w stosunkach międzynarodowych 1945-1989. Toruń: [[Wydawnictwo Adam Marszałek]], 2009, s. 66. ISBN 978-83-7611-501-6. </ref>.



Wersja z 10:08, 18 gru 2013

Delegacja Kanady podczas obrad konferencji pokojowej w Paryżu 1946.

Podpisany 10 lutego 1947 roku układ pokojowy pomiędzy sojusznikami III Rzeszy: Rumunią, Węgrami, Austrią, Finlandią, Bułgarią i Włochami a aliantami. Dotyczył on też innych członków koalicji hitlerowskiej i antyhitlerowskiej. Traktaty zostały przygotowane przez Radę Ministrów Spraw Zagranicznych i konferencję 21 państw[1].

Rumunia

Węgry

Austria

  • Przywrócono granice z 1937 roku,
  • południe Czech (tzw. Kraj Sudetów, niem. Sudetenland), które zostało przyłączone do niemieckiej Austrii, oddano Czechosłowacji,
  • Słowenię oddano Jugosławii,
  • kraj i stolica zostały podzielone na cztery strefy okupacyjne,
  • wolne wybory parlamentarne,
  • zdelegalizowano partie nazistowskie oraz faszystowskie.

Finlandia

  • Port Petsamo i południowo − wschodnią Karelię oddano ZSRR,
  • dzierżawa przez ZSRR bazy wojskowej Porkkala na 50 lat, w praktyce do 1956 roku,
  • zdemilitaryzowano Wyspy Alandzkie,
  • ogłoszono konieczność zapłacenia reparacji wojennych na rzecz ZSRR w wysokości 300 milionów dolarów, według ich wartości z roku 1938. Wyłącznie Finlandia wywiązała się z całości zobowiązań.

Bułgaria

  • Macedonię odłączono do Jugosławii,
  • północne wybrzeże Morza Egejskiego zwrócono Grecji,
  • pozwolono Armii Radzieckiej na stacjonowanie w tym kraju,
  • ogłoszono konieczność zapłacenia reparacji wojennych w dolarach, według ich wartości z roku 1938.
    • na rzecz Grecji w wysokości 45 milionów dolarów,
    • na rzecz Jugosławii w wysokości 25 milionów dolarów.

Włochy

  • Libię podzielono na dwie części − Fazzan był administrowany przez Francję a Trypolitania i Cyrenajka przez Anglię,
  • wschodnia Somalia została przekazana pod zarząd Wielkiej Brytanii,
  • uznano niepodległość Etiopii oraz Albanii,
  • Erytrea została odłączona na rzecz Anglii (w latach 1952 - 93 należała do Etiopii),
  • Rodos i inne wyspy greckie przekazano Grecji,
  • Istrię, zachodnią Słowenię i Kosowo z Czarnogórą zwrócono Jugosławii,
  • naniesiono niewielkie korekty graniczne na granicy alpejskiej, na korzyść Francji,
  • ogłoszono konieczność zapłacenia reparacji wojennych w dolarach, według ich wartości z roku 1938,
    • na rzecz Jugosławii w wysokości 125 milionów dolarów,
    • na rzecz Grecji w wysokości 105 milionów dolarów,
    • na rzecz ZSRR w wysokości 100 milionów dolarów,
    • na rzecz Etiopii w wysokości 25 milionów dolarów,
    • na rzecz Albanii w wysokości 5 milionów dolarów.
  1. Ryszard Zięba, Justyna Zając: Polska w stosunkach międzynarodowych 1945-1989. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2009, s. 66. ISBN 978-83-7611-501-6.