Pałac Szustra: Różnice pomiędzy wersjami

Pałac Szustra
	nr rej. 454/2 z 1.07.1965
	; Pałac Szustrów, strona zachodnia
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Morskie Oko 2
Architekt	Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorensansowym
Rozpoczęcie budowy	1772
Ukończenie budowy	1775
Ważniejsze przebudowy	1845, 1852, odbudowa 1962-1965
Pierwszy właściciel	Izabela Lubomirska
	Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 23:19, 6 wrz 2017

Pałac Szustra (pałacyk Szustra, pałacyk Lubomirskich) – pałac w Warszawie znajdujący się przy ul. Morskie Oko 2 w parku Morskie Oko w dzielnicy Mokotów. Siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.

Historia

W latach 1772–1774 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk-piętrową willę na planie kwadratu dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Założenia ogrodowe opracował Szymon Bogumił Zug. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. „moje wzgórze”). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się do dziś, ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i glorieta flamandzka (domek mauretański), znajdujące się dziś przy pierzei ulicy Puławskiej.

W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację tego budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Dobudowano wtedy dwupiętrową oficynę od strony zachodniej^[1]. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, nastąpiła w 1852 dzięki Adamowi Idźkowskiemu.

W czasie II wojny światowej Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera^[1].

Galeria

Strona północna
Strona południowa
Strona wschodnia
Mauzoleum Szustrów

↑ ^a ^b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 185.

Linki zewnętrzne

Historia pałacu Szustra oraz Mokotowa na portalu Sztuka.net za artykułem Marii Zakrzewskiej Mokotów. Pałacyk i założenie ogrodowe w Kwartalniku Architektury i Urbanistyki, tom VII, Warszawa 1962

[Chróścicki-1] Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 185.

[1]

@@ Linia 41: / Linia 41: @@
 W 1776 Zug przebudował wschodnią [[elewacja|elewację]] tego budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez [[Franciszek Szuster|Franciszka Szustra]], zmian architektonicznych w stylu [[neogotyk|neogotyckim]] dokonał [[Henryk Marconi]]. Dobudowano wtedy dwupiętrową oficynę od strony zachodniej<ref name="Chróścicki"/>. Kolejna przebudowa, tym razem [[neorenesans]]owa, nastąpiła w 1852 dzięki [[Adam Idźkowski|Adamowi Idźkowskiemu]].
-W czasie [[II wojny światowa|II wojny światowej]] Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po [[II wojna światowa|wojnie]] nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera<ref name="Chróścicki">{{Cytuj książkę | nazwisko = Chrościcki | imię = Juliusz A. | tytuł = Atlas architektury Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Arkady | miejsce = Warszawa | data = 1977 | strony = 185 | nazwisko2 = Rottermund | imię2 = Andrzej}}</ref>.
+W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po [[II wojna światowa|wojnie]] nieruchomość znacjonalizowano. Pałac został odbudowany w latach 1962–1965 według projektu Jerzego Brabandera<ref name="Chróścicki">{{Cytuj książkę | nazwisko = Chrościcki | imię = Juliusz A. | tytuł = Atlas architektury Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Arkady | miejsce = Warszawa | data = 1977 | strony = 185 | nazwisko2 = Rottermund | imię2 = Andrzej}}</ref>.
 == Galeria ==