Leontien van Moorsel: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich, Sydney 2000 → Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2000 (przy użyciu QRC) |
m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich, Ateny 2004 → Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004 (przy użyciu QRC) |
||
Linia 64: | Linia 64: | ||
[[Kategoria:Holenderscy medaliści olimpijscy]] |
[[Kategoria:Holenderscy medaliści olimpijscy]] |
||
[[Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2000]] |
[[Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2000]] |
||
[[Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich |
[[Kategoria:Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 2004]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1970]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1970]] |
||
[[Kategoria:Zwycięzcy Amstel Gold Race]] |
[[Kategoria:Zwycięzcy Amstel Gold Race]] |
Wersja z 15:54, 17 mar 2019
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
170 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dyscypliny | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Leontine Martha Henrica Petronella "Leontien" Zijlaard-van Moorsel (ur. 22 marca 1970 w Boekel) – holenderska kolarka torowa i szosowa, sześciokrotna medalistka olimpijska i jedenastokrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy sukces Leontien van Moorsel osiągnęła w 1989 roku, kiedy została mistrzynią Holandii w kolarstwie szosowym. Rok później odniosła pierwsze sukcesy międzynarodowe, zdobywając złote medale w jeździe drużynowej na czas na mistrzostwach świata w Utsunomiya oraz w indywidualnym wyścigu na dochodzenie podczas mistrzostw świata w Maebashi. W 1991 roku zdobyła złoto w wyścigu ze startu wspólnego na mistrzostwach w Stuttgarcie, a rok później miał miejsce jej olimpijski debiut. Na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie była ósma w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, a w szosowym wyścigu ze statu wspólnego zajęła 23. miejsce. W 1993 roku zdobyła kolejny tytuł mistrzyni świata, wygrywając wyścig ze startu wspólnego podczas mistrzostw świata w Oslo.
Holenderka musiała się jednak wycofać z czynnego kolarstwa w związku z anoreksją, w wyniku której straciła ok. 20 kg[1]. Pokonała jednak chorobę i wróciła do sportu w 1997 roku, zdobywając mistrzostwo kraju w wyścigu indywidualnym na dochodzenie. W 1998 roku zdobyła kolejne tytuły międzynarodowe: na mistrzostwach świata w Valkenburgu zdobyła złoty medal w jeździe indywidualnej na czas oraz srebro w wyścigu ze startu wspólnego, ulegając jedynie Litwince Dianie Žiliūtė. Ponadto na mistrzostwach świata w Bordeaux była druga w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, za Australijką Lucy Tyler-Sharman. Podczas mistrzostw świata w Weronie w 1999 roku obroniła tytuł wywalczony rok wcześniej w jeździe indywidualnej na czas. Największe sukcesy van Moorsel osiągnęła na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000 roku. We wszystkich swoich startach zdobyła medale, w tym aż trzy złote: w indywidualnej jeździe na czas, w wyścigu ze startu wspólnego oraz w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. Ponadto wywalczyła srebrny medal w wyścigu punktowym, ustępując tylko Włoszce Antonelli Bellutti.
W latach 2001, 2002 i 2003 trzykrotnie z rzędu zdobywała złote medale mistrzostw świata w kolarstwie torowym w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. W 2004 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie w swoim pierwszym starcie, wyścigu szosowym ze startu wspólnego, upadła we wczesnym etapie, co pozbawiło ją szans na obronę tytułu wywalczonego w Sydney. Ostatecznie van Moorsel nie ukończyła tych zawodów. Na tych samych igrzyskach wystąpiła także w jeździe indywidualnej na czas, w której była najlepsza, wyprzedzając o ponad 20 sekund Amerykankę Dede Demet-Barry i Szwajcarkę Karin Thürig. Co więcej, w wyścigu indywidualnym na dochodzenie Leontien zdobyła brązowy medal, przegrywając tylko z Sarą Ulmer z Nowej Zelandii oraz Katie Mactier z Australii. Po tych igrzyskach postanowiła zakończyć karierę. Na arenie krajowej zdobyła 35 medali, w tym 18 złotych.
Linki zewnętrzne
- Profil na cyclingwebsite.com (ang.)
- Profil na sports-reference.com (ang.)
Przypisy
- ↑ Profil na sports-reference.com (ang.)