Janusz Rostworowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Rostworowscy nie otrzymali tytułu hrabiowskiego ani w Austrii, ani też w Królestwie Polskim zob. hasło Rostworowscy (PSB itp.) |
|||
Linia 7: | Linia 7: | ||
|herb = POL COA Nałęcz odmiana hrabiowska.svg |
|herb = POL COA Nałęcz odmiana hrabiowska.svg |
||
|opis herbu = |
|opis herbu = |
||
|tytuł = |
|tytuł = |
||
|dynastia = |
|dynastia = |
||
|rodzina = [[Rostworowscy herbu Nałęcz|Rostworowscy]] |
|rodzina = [[Rostworowscy herbu Nałęcz|Rostworowscy]] |
Wersja z 17:53, 21 sie 2020
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17.10.1811 |
Data i miejsce śmierci |
2.08.1891 |
Ojciec | |
Matka |
Izabela Teresa Rosengart |
Żona |
Karolina Koffler (primo voto Franciszkowa Potocka) |
Odznaczenia | |
Janusz Rostworowski (ur. 17 października 1811 r. w Piotrkowie, zm. 2 sierpnia 1891 r. w Warszawie) – hrabia, urzędnik dworu Królestwa Polskiego i Cesarstwa Rosyjskiego, dyrektor stadniny w Janowie Podlaskim, filantrop.
Był synem starościca liwskiego Jana Tadeusza (syna Andrzeja) i Izabeli z Rosengartów (córki Konrada). Po rodzicach odziedziczył m.in. udziały w Hotelu Wileńskim przy ul. Tłomackie w Warszawie. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, a w r. 1829 został kamerjunkrem dworu Mikołaja I w Warszawie. Po powstaniu listopadowym (w którym nie brał udziału), został sekretarzem w kancelarii Heroldii Królestwa Polskiego. W l. 50. XIX w. awansował na godność szambelana rosyjskiego dworu cesarskiego, a następnie koniuszego (z bardzo wysoką rangą urzędniczą rzeczywistego radcy stanu) - z tą funkcją wiązało się stanowisko dyrektora stadniny państwowej w Janowie Podlaskim. Był również urzędnikiem do specjalnych poruczeń namiestnika Iwana Paskiewicza. Za swoją służbę państwową został odznaczony orderem św. Anny 3 kl. oraz orderem św. Stanisława 3 kl.
Prowadził działalność filantropijną, będąc honorowym członkiem Towarzystwa Dobroczynności w Warszawie, współzałożycielem, a następnie prezesem Kasy Zaliczkowo-Wkładowej Emerytów i Emerytek Warszawskich, członkiem Rady Głównej Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych w Królestwie Polskim. Był także współfundatorem (razem z żoną) Szpitala dla Dzieci w Warszawie. Założył również Fundację im. Karoliny i Janusza Rostworowskich dla Ubogich Niewidomych, która istniała (przy Urzędzie Miasta Warszawy) do okresu międzywojennego. Ponadto, Rostworowski przewodniczył komitetowi budowy Szpitala św. Ducha w Warszawie.
Ożenił się z Karoliną z Kofflerów, primo voto Franciszkową Potocką - małżeństwo było bezdzietne, ale Rostworowski miał nieślubną córkę (wydaną za Francuza, hrabiego de Pontevès).
Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 1-3-27/28/29/30)[1].
Przypisy
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: NAŁĘCZ ROSTWOROWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19] .
Bibliografia
- Stanisław Konarski, Janusz Rostworowski (1811-1891), Polski Słownik Biograficzny, t. 32 IPSB - wersja elektroniczna
- S. J. Rostworowski, 'W kręgu arystokratów respektujących władzę cesarzy Wszech Rosji i królów Polski', Rocznik Mazowiecki, t. 18, s. 182-203.